Chapter 27
Hello to annahroces. Natutuwa ako sayo😅
Truth
This should be like a dream come true. All my life, I've only wished three things, a family, friends and a man that I could love forever. All these things were coming true. But I felt like my heart longed for something else.
Isang linggo na ang nakalipas simula nang malaman kong si Duncan ay si Axl na matagal ko ng hinangad na makilala. We've been hanging out together in every places we both desired to go. We went to a mall and he carry all my shopping bags and wait for me while I take a century picking out the dresses that would fit me perfectly but ends up buying every single clothing I tried on and he even paid for all those too. Siya ang taga-bitbit ng lahat ng pinamili ko kahit na pinagtitinginan na kami dahil sa maraming bitbit niyang paper bags pero wala akong narinig na reklamo mula sa kanya. He always fetched me to work, treat me a lunch and drove me home after work.
We went to watched cine together last weekend and dine in a restaurant then he drove me home afterwards. He even take me out on a very romantic date last sunday night with candles, sprinkled petals everywhere and a romantic music. These were all every girl's dream. And I must have felt excitement to all of these but I didn't.
Duncan had been nice to me. He's not boring to be with. In fact, ako ang boring kasama. Tahimik ako palagi habang siya ay ginawa niya lahat upang maging masaya ang hang out namin. Pero hindi ako ganoon ka saya.
Sinabi ko sa kanya na siya ang pinakaunang seryoso kong karelasyon. So he never missed to showed me what should lovers do. But there's one thing we never did. We never kissed. He never kissed me. He never asked for it. Well, maliban nung araw na nakilala ko siya, pero smack lang din naman iyon at sa mga araw na siya si Axl. Iyon nga ang pinagtataka ko. The Axl I knew was far different from him. O baka naman sinamantala niya iyong pagkakataon na hindi ko pa siya nakikita. At ngayong kilala ko na siya ay siguro bumabawi lang siya.
I lifted my cup of coffee and took a sip from it. After placing my cup down, I looked at Duncan straight in the eyes who sat across mine. Sinubukan kong hagilapin ang kakaibang mararamdaman kapag tinitigan ko siya sa mga mata. Dapat tumitibok ng mabilis ang puso ko kapag nasa malapit siya kagaya ng sinabi nila. KPasilmple kong kinapa ang aking dibdib pero wala akong nararamdamang kakaiba. Isang linggo na kaming lumalabas pero hindi ko man lang napansin na naghuramentado ang puso ko gaya ng sinabi ng mga kaibigan ko. Kagaya ng mararamdaman ko kapag malapit si Shane...
Duncan's could be every girl's ideal man. He's one of a kind of most sought after bachelor. Nasaksihan ko ang inggit ng mga titig ng mga babaeng nakakasalubong namin.
"Are you okay?" he suddenly asked. Kanina pa siya nagku-kuwento tungkol sa buhay niya pero wala akong masyadong nakuha. Lumilipad ang isip ko. "Gusto mo ng bumalik?" Dagdag niya.
Umawang ang labi ko at napakurap sa kanya. Nagi-guilty na ako. Wala siyang ibang ginawa kundi maging maayos at masaya ang bawat pagsasama namin. Pero hindi ako ganoon ka saya. Masaya akong nakilala ko na rin sa wakas si Axl but something's not right. Ito ang hindi ko maiintindihan. Inaamin kong si Duncan ang kasama ko pero si Shane ang iniisip ko. And the panging anxiety in the pit of my stomach was hard to ignore every single day. At hindi naman ako tanga upang hindi malaman kung ano itong nararamdaman ko para kay Shane.
Umiwas ako ng tingin. Simula nung insidenteng iyon ay hindi ko na nakita pa si Shane. Hindi na rin siya nagtext o tumawag sa akin. Alam kong nasasaktan ko siya ng sobra. Ilang oras akong umiyak nung gabing iyon. Inakala pa nila mama at papa na naiyak na naman ako dahil sa muli naming pagsalo ng hapunan ng sama-sama. Pero ang totoo, sobra akong nasaktan sa nangyari. Iyon ang unang pagkakataon na umiyak ako ng sobra. Kinabukasan din niyon ay niyaya akong lumabas ni Duncan. Nanood kami ng sine non. Rom-com ang pinili naming panoorin pero nagda-drama ako sa loob ng sinehan.
