ဘာလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ေတြလေတြေျပာင္းကာ ခက္လည္း တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာ သြားျပီးေလ့လာလို႔မဆံုးႏိုင္တဲ့ ေလာကနိယာမအတိုင္း ေလ့လာခဲ့တာ အမိျမန္မာျပည္ကိုျပန္မေရာက္တာျကာခဲ့ေလျပီ။အင္း ၁၀ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မည္။စကၤာပူကေန ကိုရီးယားကေဆးရံုသို႔ေျပာင္းရသည္။ထိုမွတစ္ဆင့့္ထိုင္းကေဆးရံုသို႔သြားရသည္။စကၤာပူမွာ ပညာသင္ယူၿပီးထဲက အခ်ိတ္အဆက္လုပ္ေပးၿပီးလႊတ္ေသာေၾကာင့္ တာ၀န္နဲ႔ေစလႊတ္သလိုပင္ ပင္ပန္းလွသည္။ထိုင္းမွာတာ၀န္က်ေနရင္း ပထမဦးဆံုး ဥေရာပဘက္ကိုေျပာင္းၿပီးထဲက ျမန္မာကိုျပန္ဖို႔ အလွမ္းအေတာ္ေ၀းေနသည္။ေမရီနဲ႔လည္း စကၤာပူမွာ သင္ယူၿပီးထဲက တာ၀န္က်တာ ကြဲသြားၿပီး ဥေရာပဘက္ေရာက္မွျပန္ေတြ႔ေလသည္။
ခုေတာ့ေမရီက ၾသစေတးလ်ဘက္သို႔ ႏွစ္လေလာက္ သြားရမည္ဆိုၿပီး လာႏႈတ္ဆက္သြားေလသည္။ခက္တစ္ေယာက္ကေတာ့
ျပင္သစ္္္ကေဆးရံုမွာက်န္ခဲ့ေလသည္။
ခက္ေမေမကေတာ့ အစ္ကိုမိသားစုနဲ႔ပင္ေနေလသည္။အတူေနရေအာင္ေခၚလ်ွင္လည္း ဘာသာစကားအခက္အခဲပတ္၀န္းက်င္မတူ၍မေနခ်င္ဟု အျမဲျငင္းေလသည္။အင္း သြန္းေလး ကေတာ့ သြန္းအေမနဲ႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးကာ ဆရာ၀န္မႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီတဲ့။အဖြားကေတာ့ ခက္ထြက္လာၿပီးတစ္ႏွစ္ခြဲၾကာေတာ့ လူႀကီးေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားသည္တဲ့။ကေလးတစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ေတာင္၀မ္းနည္းေနမည္နည္း။တစ္ခါတစ္ေလ အန္တီက ပံုေလးေတြပို႔ေပးသည္။ပင္ပန္း
ခ်ိန္တိုင္း ပံုေလးေတြသာၾကည့္ရင္း ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ေအာင္ေနရသည္။သြန္းေလးကေတာ့ေနႏိုင္သည္ တစ္ခါမွ ဆက္သြယ္ျခင္းမ႐ွိသလို facebook accountပါ ႐ွာမေတြ႔ေတာ့။ေမရီကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ သြန္းေလးနဲ႔အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘူးလားေမးလ်ွင္ ေခါင္းသာ ခါမိေလသည္။ကိုယ့္ဘက္ကလည္း စၿပီးမဆက္သြယ္ျဖစ္ ပိုၿပီးလြမ္းရမည္ ဆိုးေသာေၾကာင့္။ေမရီကလည္းဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့။