Finding Cinderella

Kabanata 5

"Bro! You look god! We missed you!" Masayang sabi ng lalaki kay senyorita sabay yakap ng saglit sa kaniya.

"David! Long time no see." Masaya din na sabi ni senyorito.

"Lalo kang pumogi, Harrison!" Sabi ng babaeng mahaba at blonde ay buhok, bineso niya si senyorito sabay yakap ng mahigpit.

"Chansing ka naman Cece, me naman!" Sabay taboy doon sa blonde ng brown hair na babae. "Nice to see you again, Harrison!"

"Nice to see you too, Cece, Maine."

"Bro looking good!" Sabi ng medyo kulot na lalaki na naka-sumbrero at nag-fist bump sila ni senyorito.

"Thanks Jake, you too."

Sila pala ang mga kaibigan ni senyorito, hindi na ako nagulat dahil pareho sila ng mga aura, itsura palang, ayos at pananamit ay malalaman na maayayaman sila katulad ni senyorito pareho din sila ng tangkad ni senyorito mukhang magkakasing edad lang sila.

Napa-isip ako, ilang taon na ba si senyorito? Sa tingin ko ay hindi kami magka-edad at mas matanda siya sa akin hindi ko lang alam kung ilang taon.

"O' galaw galaw maglagay na kayo ng plato sa lamesa." Naatanggal angb tingin ko sa kanila sa utos ni manang.

Mabilis kaming gumalaw at naghain na, naramdaman ko naman na dumaan sa likod ko ang mga kaibigan ni senyorito at nilapitan sila madam at don VIcente, pinanood ko lang silang lahat.

"Good morning ma'am, sir." Bati nila at bumeso at nakipag-kamay sa magulang ni senyorito.

"Pasensya na po sa istorbo, ma'am." Sabi 'nung lalaking David ang pangalan.

"Hindi kayo naka-istorbo, salamat sa pagbisita sa anak ko." Masayang sabi ni madam.

"Sit, sabayan niyo kaming kumain." Anyaya naman sa kanila ni Don Vicente. Mabilis naman sila gumalaw ay pumwesto na sa mga inayos namin.

Si manang Soleng ay hindi na bumalik sa upuan niya at tumabi na din sa amin, buti na lang at tapos na siyang kumain. Hindi muna sila nagsimula dahil busy sila lahat magtanong tungkol kay senorito.

"Pagkarinig namin na naka-uwi ka na nag-plano kami kaagad na bisitahin ka."

"Oo nga it's beean what? Eight years?"

"Yes eighth years." Pag-kukumpirma ni senyorito.

"Grabe ang tagal na din. How's life? Married?" Napatingin ako sa gawi ni senyorito at hinintay ang ibibigay niyang sagot.

Na-curious din ako.

"No, I'm still single." Natatawa niyang sagot.

"Really? Sayang ka naman at single ka pa rin? Kung wala lang akong asawa, mag-vovolounteer ako." Pambibiro 'nung babaeng brown ang buhok, Maine yata ang pangalan.

"You're married? Wow i didn't know that." Gulat na sabi ni senyorito.

"Well duh, Of course you don't know it ang hirap mo kayang ma-reach simula 'nang umalis ka." Cece.

"Sorry I got busy. Nag-focus talaga ako sa pag-aaral sa states."

Ganito pala ang itsura ni senyorito kapag kaibigan ang kausap at kasama niya, halatang nag-eenjoy siya at madaldal din, dito kasi bihira lang siya magsalita. Nakakatuwa siyang panoorin at mukhang mga totoong kaibigan niya ang mga 'to dahil kahit matagal na silang hindi nagkikita ay nagka-oras pa rin silang bisitahin si senyorito.