PATRON | bxb

Bölüm 9

19.10.2020

***

Merhaba sevgili okuyucularım. 1K olmuşuz 🎉 Okuyan herkese teşekkür ederim. Yorum ve vote bırakmayı unutmayın lütfen. Keyifli okumalar :) 🌺

Batu donmuş bir şekilde kadına bakmaya devam ediyordu. Gözleri kocaman olmuş, ellerini arkasında bağlamıştı. Utangaç bir şekilde bakıyordu. Kadın tek kaşını kaldırıp bir adım attı. Batu sertçe yutkunup bir adım geriledi.

Karşısındaki sarı oğlanı izleyen kadın ise bir cevap beklercesine bakıyordu. Ama karşısındaki ona hiç yardımcı olmuyordu. Baştan aşağı süzdü onu. Sarışın mavi gözlü çok güzel bir çocuktu. 20'lerin de diye tahmin etti. Hırsız filan olamazdı. Birincisi kaçmamıştı. İkincisi de böylesine güvenlikli bir eve giremezdi. Çocuk korkuyla ona bakınca sakince:

''Oğlum konuşsana dilini mi yuttun?'' dedi. Batu etrafına baktı bir süre. Ne diyebilirdi ki? Ben bu evin muhtemel sahibinin sevgilisiyim mi? Ki muhtemelen bu kadın Özcan'ın bir yakınıydı. Belki de annesi... Annesi? Kaşlarını kaldırıp tekrar kadına baktı. Gözleri kaşları hatta ağzı aynı Özcan'dı...

Merdivenlerden gelen adım sesleri ile kafasını arkaya çevirdi. Gelen Özcan'dı. Önce Batu'ya sonra kadına baktı.

''Anne? Ne işin var burada?'' Anne mi? Şimdi yandım ben diye düşündü. Ne diyecekti Özcan. Gerçeği söyleyemezdi.

''Evine gelirken izin mi alacağım Özcan? Hem bu çocuk kim?''

''Batu. Tanışmadınız galiba.''

''Maalesef tanışamadık. Çünkü konuşmuyor.'' Annesinin göz devirerek söylediği şey ile, kaşlarını çatıp annesine döndü Özcan.

''Anne korkuttun mu Batu'yu.'' Yanına gelip kolunun altına almasıyla anında yerine sindi.

''Hayır oğlum bir şey demedim ki? Hem kim bakalım bu çocuk? Ne işi var evinde.'' Gözlerini Özcan'a çeviren Batu beklentiyle baktı. Ne diyecekti acaba? Özcan'ın ağzını açmasıyla aynı anda bahçeden bir kadın daha çıktı.

''Ayşegül hanım kahvaltıyı kurdum ben bahçeye'' dedi. Batu evin yardımcısı diye düşündü. Aynı kadın gözlerini Özcan'a çevirip genişçe gülümsedi.

''Günaydın Özcan evladım.''

''Günaydın Sedef abla.'' Sedef denilen kadın Batu'ya baktı şaşkınlıkla. Sonra gülümseyerek:

''Sizde hoş geldiniz'' dedi. Dilini yutmuş gibi sadece kafasını salladı. Özcan, Batu'ya dönüp:

''Sen bahçeye çık Batu. Masada otur beni bekle.'' Dediğinde Batu:

''Tamam'' deyip hızla ayrıldı oradan. Bahçeye çıktığında büyük bir masanın üzerinin kahvaltılıklarla donatılmış olduğunu gördü.

Etrafta koşan köpeğe gidip sevmeye başladı. Arada bakışları içeriye kayıyordu. Acaba ne konuşuyorlar diye düşündü. Muhtemelen gerçeği söylemeyecekti. Daha önce bir erkekle ilişkisinin olmadığını biliyordu.

''Ne!?'' Bir bağırış ve kırılan bir şeyin sesini duymasıyla kafasını çevirdi Batu. Annesi neye bu kadar şaşırmıştı ki? Yoksa... Sertçe yutkunup ayağı kalktı. Etrafında ona sürtünen köpeğin yanından uzaklaşarak kapıya ilerledi. Aynı anda Özcan ve annesi kapıdan girdi. Annesi kıpkırmızı bir suratla ona bakıyordu. Özcan ise ona göre oldukça sakindi.

''Otur Batu kahvaltı yapacağız.'' Özcan'ın söyledikleri üzerine annesi sinirli bir şekilde oğluna baktı. Batu istenmediğini anlamıştı.