Akuamarin ✔ #Winterfest2020

-1-

Yerdeki kalın kar tabakasının üstünde aykırı bir şekilde parlıyordu koyu renk, kardaki ayak izlerinin çukurlarına dolarak zeminde bir desen oluşturuyor gibiydi. Sokakta bulunanlar desenin yavaşça yayılmasını izlerken her gözde farklı bir ifade saklıydı. Koyu rengin kaynağı olan kişinin gözleri ise akşamın loş havasını kucaklayan gökyüzüne bakıyordu.

Alessi o çirkin sesi duymadan önce annesinin elini tutuyordu, onu arkasına almıştı. Karşında duran kişilere ise nefret dolu bakışlar atıyordu. Siyah takım elbiseli esmer adamın neden olduğu ses sokağı inletince her şey bir anda, yavaş bir şekilde gerçekleşmişti. Şimdi ise karşısındaki manzarayı anlayabilmek, kabullenmek onun için oldukça zordu.

Uzun siyah tabanca hedefine doğrulduğu zaman Alessi annesinin onun önüne atlamasına engel olmayı başaramadı. Elinden atik bir hamle ile kurtulan annesi gözlerinin önünde kar kaplı zemine düşüvermişti. Şimdi o narin bedeninden, kalbinin derinliklerinden çıkan koyu kan karın beyazına karışıyordu.

Annesinin ona bakması için beyaz teninde elini gezdirdi Alessi, kot pantolonunun dizleri karın soğukluğu yerine kanın sıcaklığı ile buluşmuştu. Mavi gözleri annesinin mavi gözlerine kilitlenmek istemişti fakat annesinin gözleri çoktan kaymaya başlamıştı.

"Babanı koru."

Alessi'nin gözlerindeki yaşlar annesinin yüzüne düşerken annesi ona çoktan veda etmişti bile. Son sözünü söyleyebilmek için tüm gücünü harcamıştı, içinde kalan son yaşam kırıntısını o cümleye eklemişti. Bu günden sonra o cümle Alessi'nin hayatına yön verecekti. Annesinin son sözünü yerine getirmeliydi.

Kana karıştığı için rengi değişen açık sarı saçları okşadı, perde inmiş mavi gözlerin kapaklarını kapattı. Kapanan mavi gözler onunkiler olmalıydı, annesinkiler değil. O narin bedene saplanan kurşun yanlış hedefe yönelmişti.

Kalbinde üzüntüden daha başka bir şey doğuyordu artık. Üzüntü arka plana kayarken öfke bir kaç adım öne çıktı. Saf ruhunun yerini alan intikam ruhu kanına adrenalin karıştırıyordu.

Kışın etrafa getirdiği karın saflığı, iyiliği temsil etmeliydi, küçükken hep böyle düşünmüştü. Karı gördüğü narin anlarda hep aklına huzur dolardı. Artık hayatı gibi o da değişmişti. Artık kar ona intikamı hatırlatıyordu. İçindeki öfke adeta yerde yuvarlanan bir kartopu gibiydi, yuvarlandıkça büyüyordu.

Yavaş adımlarla ayağa kalktı, gözyaşlarını sildi. Bedeni soğuk hava tarafından okşansa da dizlerinden aşağısı alev alevdi, annesinin kanı bedenine yapışmıştı. Annesinin verdiği cesaret ise sanki arkasında somut bir şeymiş gibi onu destekliyordu.

Boynunda duran kolyeye gitti eli. Gözleri karşısındaki adamlara çevirilince avucunun içinde iyice sıkıştırdı büyük akuamarin taşını. Babasının ona verdiği bu kolyenin hakkını vermeliydi, onu iyice hissetmeliydi. Taştaki güç bedenine yayılırken boşta kalan elini karşıya uzattı.

Tanıdık olan ses bir kez daha yankılandı dar sokakta. Taşın gücü elleri arasından kayıp giderken karın soğukluğu arkasından sarıldı Alessi'ye. Geç kalmıştı, yapamamıştı. Annesinin sözünü tutmayı bırak daha kendini bile korumakta acizdi.

Bir yanı onun suratına beceriksiz olduğunu haykırırken diğer yanı huzurluydu. Yerde birbirine karışan kanlar gibi o da annesine yakında kavuşacaktı.

Büyük eller boynundaki kolyeyi ondan koparıp alırken itiraz etmedi. Sırtından vücuduna yayılan soğuğa göğsündeki sıcaklık eşlik ederken sonunun ne olacağını biliyordu artık. Debelenmesi, mücadele etmesi hiçbir şeyi değiştirmeyecekti. O ve ailesi artık çok geç kalmıştı.

Sokağı canlı tutan adım sesleri de silinirken Alessi yanında uzanan annesine baktı son kez. Cansız elini tutmak için yakında yaşam enerjisi silinecek olan elini uzattı titrek hareketlerle. Başarısız olmuşlardı ama birbirlerinden de ayrılmamışlardı. Kendini böyle teselli etmek istiyordu. Beceriksiz biri olduğunu haykıran sesi beyninde böyle susturmak istiyordu.

Babası onun bu başarısızlığını görseydi vereceği tepkiyi düşünmeye çalıştı gözleri annesinin beyaz tenine kilitlenmişken. Annesini koruyamamıştı, babasını yüz üstü bırakmıştı. Ailesi parçalanırken babasının en değerli hediyesi olan kolye artık boynundan sarkmıyordu.

Gözlerini şehrin ışıklarında kaybolan yıldızlara dikti Alessi. Veda vakti hızla yaklaşıyordu ama onun veda edebileceği kimsesi kalmamıştı artık. Boş bir sokaktaki soğuk karların üstünde yatan cansız annesinin soğuk ellerini tutarken geceye bakıyordu yaşlı mavi gözleri.