Akuamarin ✔ #Winterfest2020

-10-

Alessi hazır olduğunu belli eder gibi kafasını salladı. Mutfak penceresi açıktı ve Niel onu adamlar daha farkına bile varmadan pencereden çıkarabilirdi. Bu onun için kolay bir şeydi ama daha önce hiç böyle bir ortamda gerçekleştirmemişti. Alessi'yi dışarıya taşıdıktan sonra tezgahın arkasından çıkıp adamları engellemesi gerekiyordu. Hızlı olabileceğini umuyordu içinden sessizce.

Kapıdan içeriye dolan rüzgar Niel ellerini Alessi'nin bedenine doğru uzattığı an Alessi'yi sarmaladı. Tezgahın arkasında bedeni havalanırken böyle bir şey beklemiyordu Alessi, gözleri dehşetle kocaman açıldı.

Niel onu bırakacağı uzaklığı bilmiyordu. Elleri pencereye doğru uzatılmışken rüzgarın sesini dinliyordu, evden yeterince uzaklaştığından emin olunca odaya girmiş olan adamlara yönelmeliydi. Onların evden çıkıp rüzgarı takip etmelerini engellemeliydi.

Alessi havada süzülüyor gibiydi. Rüzgar Niel'in elleri arasından çıkmamıştı, ormanın derinliklerinden gelip onu kucaklamıştı sanki. Şimdi bedeni yerdeki karların biraz üstünde sığınağın kapısına doğru götürülüyordu. Sargısız olan tarafındaki elini kaldırıp onu taşıyan rüzgarı okşamak istedi. Hissedebiliyordu bedeninin etrafında, onu taşıyordu şefkatle.

Birden kuşlar havalandı ormanı inleten kurşun sesiyle. Ses evden dışarı yankılanırken Alessi'yi taşıyan rüzgar onu terketti. Karların üstüne sırtüstü bir şekilde düştüğünde sanki kalbi durmuştu, nefesi kesilmişti.

Maya uzanıp ondan bir kaç adım ötede duran Alessi'yi kaldırmaya çalıştı. "Gitmeliyiz." dedi şokta olan vücudunu harekete geçirmeye çalışırken.

Alessi'nin gözleri eve kilitlenmişti. "Geri dönmeliyiz! Ya bir şey olduysa?"

Bir yandan Alessi'yi gitmemesi için tutarken bir yandan da sığınak kapısının üstündeki karları temizlemeye devam etti Maya. Alessi gelmeden önce çoğunu temizlemişti zaten.

Kapı ortaya çıktığında büyük demir kolu çevirmeye çalıştı ama kapının kolu onun narin bedeni için çok ağırdı. Hala gözleri eve doğru dikilmiş bir şekilde duran Alessi'nin önüne geçti.

"Bana bak, o gelecek tamam mı? Bize zaman kazandırıyor. Gelmesini istiyorsak kapıyı açmalıyız."

Alessi hızla kafasını salladı. Sığınağın kapısını açtığında yanında olacağını söylemişti, ona düşeni yapmalıydı. Gözlerine dolan yaşların gitmesi için sağlam eliyle gözlerini ovaladı ve kapıya yöneldi.

Eğik bir şekilde duran demir bir kapıydı sığınağın girişi. Alessi'nin tek eli olsa da yeterli olacağına inanıyordu Maya, kendisi tüm kaslarının her bir hücresini kullanıyordu demir kolu çevirebilmek için. Hızlı kaslarının şimdi güçlü olma vaktiydi.

Kapı büyük bir gıcırtıyla üstünde kalan son karları da sırtından atarken Alessi önden karanlık sığınağa girdi. Üstündeki kalın montu bile koyu soğuk duvarların içini sızlatmasını engelleyemiyordu. Maya demir kapıyı kapanmaması için tutarken Alessi odada bulunan geniş duvarın önüne geçti.

Babası bir dahiydi. Nasıl korunmaları gerektiğini, nasıl kaçacaklarını planlamıştı zekice yollardan. Alessi idolüne hayran kalsa da neden bu tarz şeyleri yapma gereği duyduğunu anlamıyordu. Babası ortadan kaybolacağını hissetmiş miydi? Evlerine bir gün yabancıların geleceğini biliyor muydu? Belki de taş koruyucusu ile bağlantıları olduğu için tüm bunları ayarlamıştı.

Duvardaki saatlerden üçüncüsünün yelkovanını mikrodalga kasada kullandığı şifreyle uyumlu bir şekilde döndürdü. Bu sadece onun bildiği bir şifreydi, kimse o sayıları saatlerce denemediği sürece bulamazdı. Şifreden önce zekice saklanan şifre girme yerlerini bulmaları lazımdı ki bu işin daha zor kısmıydı.

Küçük kare odanın duvarındaki kapı hafifçe açılınca Alessi ümitle arkasını döndü. Maya kapıyı açık tutuyordu ve Niel'i bekliyordu hala. Evden artık silah sesleri ya da başka bir ses yükselmiyordu. Alessi haklı olduğu gerçeğini kafasından silmek istiyordu, Niel gelmiyordu ve o evde hapsolmuştu. Onu arkada bırakan kendisi olmuştu.

Alessi duvardaki açık tuttuğu kapıyı bırakıp gitmeyi düşünürken Niel birden kapıda gördündü. Az önce Alessi'nin yaptığı gibi havada süzülüyordu fakat daha süratliydi. Merdivenleri süzülerek indi ve Alessi'nin yanında ayaklarını zemine kondurdu. Yarım bir şekildeki gülümsemesi yüzündeki yerini alırken Alessi aldığı rahat bir nefesle gözlerinin dolmasına engel olmaya çalışıyordu.

Maya demir kapıyı kapattığı an diğer kapının yanında belirdi. Hepsi iyiydi ve gitme vaktiydi birileri sığınağa girmeden önce. Alessi'nin önderlik ettiği karanlık ve ruhsuz geçitte ilerlemeye başladılar koşar adım. Tünel gibi dar alan sığınağın içinden bile daha soğuktu ve alçak tavanı kafalarını eğerek yürümeye zorluyordu.

Sonunda başka bir merdiven göründüğünde Niel Alessi'nin önüne geçti ve az öncekinin aynısı olan işlemeli demir kapının ağır kolunu çevirmeye başladı. Kapının kolu hazır olduğunu belli eder gibi diğer tarafa döndüğünde ittirmesi oldukça güçtü açmak için, kapının üstüne yığılan karlar ağır kapıyı daha da ağırlaştırmıştı.

Niel bir kaç adım geri gitti merdivenlerde ve ellerini demir kapıya uzattı. Değerli dostları ormanın derinliklerinden gelerek kapının üstündeki ağırlıkları onun için temizleyebilirdi. Odaklandığında çoktan kapının öbür tarafındaki tanıdık elinin karları yollarından çekip aldığını hissetti.

Bir kez daha denedi kapıyı açmak için, bu sefer oldukça kolay olmuştu. Karlar temizlenince sadece kapının ağırlığı kalmıştı aşılacak, o da Niel için basit bir şeydi.

Çıktıkları kapı arabalarını bıraktığı yere oldukça yakındı. Alessi geçen sefer annesinin arabalarını bıraktığı ormana park etmelerini söylemişti, geçen sefer de arabalarına yakın yere çıkmıştı bu sığınak. Otoyol tabelasının hemen ardından sağ tarafta ağaçların arasında mükemmel bir yer vardı arabalarını saklamak için. Kalın karlar bazen zorlasa da bazı zamanlarda da yardımcı oluyorlardı onlara, arabalarını saklamak karlar olunca daha da kolaydı.

Niel arabanın gazını köklediğinde Alessi hala arkasını kontrol ediyordu. Artık takip edilmek istemiyordu. Öldüğünü sanmışlardı, Alessi öyle düşünmüştü en azından ama yine peşinden ayrılmıyorlardı.

"Nereden çıktı bunlar?" dedi sinirle. Hala arkasına bakmaktan kendini alamıyordu.

"Evi gözetliyorlardır." dedi Niel ön taraftan. "Ya da seni takip ediyorlar, ölmediğini biliyorlar."

Alessi tüm bu olanlara inanmak istemiyordu. Kafasını sallayıp duruyordu aklından silinmeleri için. "Şimdi ne yapacağız? Kaldığımız evi de bulurlar. Sizi de tehlikeye sokacağım."

Maya ön koltuktan arkaya geçti hemen, Alessi'nin sağlam olan elini avuçlarının içine aldı. "Merak etme, Bay Harrison bize başka bir ev bulacaktır, daha güvenli bir ev. Yerimizi bulamazlar."

"Denver'de olayım yeter." dedi Alessi dişlerini sıkarken. Artık endişenin yerini intikam ateşi kaplamıştı. Mavi gözleri alev alev ışıldıyordu. "Kolyem bende ve öbürünü de alacağım. Senatör'den bana ait olanı alacağım."