The Mighty Luna✅

CHAPTER 5

Maaga akong nagising kinabukasan. Nangunot ang aking noo nang maalala ang napanaginipan.

"Really? A wolf?" I chuckled as I shook my head.

Why do I feel like it's real? That it really happened last night? Natatawa nalang ako sa naiisip. Baliw lang siguro ang maniniwala sa ganon.

Hindi kailan man naging totoo ang mga lobo! Taong Lobo? Heck, If I tell them what I saw, perhaps, they might think I'm not sane!

Ilang beses na yata akong nailing bago  inayos ang aking higaan. Tumayo ako at lumabas na sa aking silid.

Nakita kong naghahanda na si nanay ng aming makakain sa hapag.. or should I say... aking makakain sa hapag! As usual, iisang kubyertos at plato lang ang naroon.

Why do I have this feeling that they're hiding something from me? Kung meron nga, ano naman iyon? Oh self, you're overreacting! Dala siguro ito ng panaginip ko kagabi! 

"Good Morning, nay!" masiglang wika ko nang makarating sa hapag. Luminga-linga ako. "Nasaan si tatay?"

She poured some soup in the bowl and put it on the dining table. "Nauna nang pumunta sa palasyo! Hinandaan lang kita ng makakain mo ngayong umaga at hapon. Siguro gagabihin kami doon kaya marami-rami itong niluto ko para magkasya sa buong araw mo."

"Sus, nag-abala pa kayo! I can manage myself naman po, eh."

"Hindi ka marunong magluto," she said directly.

Napanguso ako. Hindi ko nalang pinatulan pa ang sinabi niya at nag-umpisa ng kumain. Hindi ko na rin siya inalok na kumain, kung nagtungo na si tatay sa palasyo, siguradong tapos na siyang kumain, ganoon din siguro si nanay.

Nakatingin lang si nanay sa akin sa buong pagkain ko. Hinihintay niya akong matapos at siya ang maghuhugas sa mga hugasin.

"Ako na po, nay." sabi ko sabay hawak sa mga pinggan na ginamit ko.

"Umupo ka nalang diyan, Ako na!"

"Ako na po--"

"Ako na!" strikta na naman siya.

I took a heavy sigh and let her do the chores. Sa kalagitnaan ng kaniyang ginagawa biglang may sumagi sa isip ko.

"Nay... Uh.. Do you believe in Wolves? I mean... 'yong mga taong lobo po?" sabi ko.

Bahagya siyang natigilan sa paghuhugas, gumalaw galaw ang mata niyang sumusulyap sa akin. Unti unti ay sumilay ang kunot sa kaniyang noo. 

"San mo naman napulot 'yan?" mahinahong tugon niya. Hindi kakakitaan ng anumang interes, sadyang plain lang.

"Uh.. Napanaginipan ko po kasi kagabi! Nakakatakot nga e, pumapatay ng tao.. 'tsaka.. ah basta nay.. nakakatakot! Akala ko nga totoo na talaga 'yong nakita ko, panaginip lang pala." natawa ako.

Napabuntong hininga si nanay, hindi na siya nagsalita pa at ipinagpatuloy nalang ang paghuhugas.

"Wag kang lumabas ng bahay, dito ka lang!" matamang sabi ni nanay, patungo na siya sa palasyo at ito ang bilin niya sa akin.

"I can roam outside naman, right? Hindi naman po ako lalayo--"

"Hindi. Dito ka lang!"

"Nay naman, Hindi na ako bata! I can freely do what I wanna do without your consent! Tsaka po, Wala akong trabaho dito, mabo-bore ako sa loob" sumimangot ako.

Napabuntong hininga siya, nagpapasensiya. "Wag kang lalayo..." she stated as if I'm gonna disobey her.

"Promise!"

She hugged me before leaving. Humugot ako ng malalim na hininga bago pumasok sa loob ng bahay.

Naligo ako, nagbihis at nag-ayos. Gaya ng bilin ni nanay at tatay, nagpahid ako ng langis na bigay nila sa buong katawan ko.

Para lang itong tubig pero kung sisingutin ay nag-iiba, hindi naman mabango, hindi rin mabaho pero may kakaiba sa langis na hindi ko maipaliwanag.

I put my scarf on, that covers around my face. Nag suot ako ng kulay puting t-shirt at hanggang tuhod lang na palda. Marami na akong damit, dala ng magulang ko kahapon. Sukat na sukat naman ito sakin kaya komportable ako.

Sinuot ko na ang sapin sa paa bago lumabas ng bahay. Naglakad-lakad ako kahit saan. Plano ko kasing libutin ang buong kaharian, alam kong susuwayin ko ang pangako ko kay nanay pero gusto ko talaga makita ng buo ang kahariang ito bago kami umuwi.

Sikat na sikat ang araw, dahilan para mamula ang makinis at porselana kong balat. Pero okay lang, as long as I tour myself around.. it's worth it.

Bihira lang akong makakita ng tao sa oras na ito kaya mas naging komportable ang aking paglalakad. Hindi naman sa ayaw kong makita nila ako pero naiilang pa kasi ako sa kanila.

They're weird, but as long as they're harmless I'm okay with it. Gusto ko rin naman makihalubilo sa mga tao rito pero saka na siguro pag hindi na ako masyado naiilang. Hindi ko rin naman alam, baka mapapaaga rin ang pag-uwi namin.

"Wandering around?"

Muntik na akong mapatili nang makarinig ng malamig at baritonong boses sa aking likuran. I gulped as I turned my gaze back.

My mouth shuted when I recognized the man, with a red hawklike eyes, his cold gaze went to me. Napalunok ako kasabay ng paghuhurumentado ng aking puso.

Sinuyod ko ang kabuuan niya. He is outstandingly handsome and robust, very masculine. Ang kaniyang tindig ay nagsusumigaw ng kapangyarihan at awtoridad!

He looks like a prince or even higher than that? He looks like a crowned prince! With a red hawklike eyes, I wondered what nationality he might be?

I gulped hard as I saw how his jaw moved upside down! Mas lalong nadadagdagan ang pagka-gandang lalake niya.

"Enjoying the view, huh?"

Napakurap-kurap ako. Unti-unting sumilay ang ngisi sa labi niya. Agad akong natauhan sa makamundong iniisip ko. Heck, I just did examine his whole! At sa harap niya pa na kitang kita niya! Damn, nakakahiya!

"Uh... A-Ano.." Wala na akong makuhang tamang salita! Ano bang sasabihin ko?

Parang umurong ang dila ko sa paraan ng pagtitig niya sa akin! He stepped forward to me.. Napako ako sa kinatatayuan hanggang sa nasa harapan ko na talaga siya.

I swallowed hard. Nanliit ang katawan ko sa sobrang kisig at tipuno ng kaniya!

We stare for each other in a minute. Tanging mga tunog lang ng mga hayop at tibok ng puso ko ang naririnig! 

"It's been a while..." aniya sa mababang tono. His face softened a bit. "I missed you.."

Nalaglag ang panga ko. W-What?