The Mighty Luna✅

CHAPTER 29

"Sa mismong oras ng pagtatanghal ng bagong reyna, doon na tayo lulusob. Carding, sa bandang timog kayo ng pulong mo. Sed, sa kanluran kayo. Sean Yvo, sa hilagang bahagi ng palasyo. Kami na sa mismong tarangkahan. Maliwanag ba?" anang hari.

Panay ang tango ng mga naroroon, handa na sa pakikipagdigmaan. Grabe ang ginawa naming paghahanda kagabi, talagang enensayo lahat ng mga kalahi ni Sean Yvo para sa labanang ito.

Mamaya, sa kabilugan ng buwan, kung saan itatanghal ang bagong reyna sa San Martin Dela Costa, ay lulusob na kami.

We're gonna counter attack them. Lulusob kami nang hindi nila nalalaman, pabor sa amin iyon.

Tinanaw ko ang dagat ng mga lobong nagwawangis tao. Kompara sa mga bampirang sumanib kay Marcos, mas malakas naman ang mga kalahi ni Sean Yvo.

I see no worries on their faces. They are all expressionless, and it's kinda intimidating. Their faces are expressionless but I can see on their eyes the anger and loathe.

I clenched my fists when I thought about Marcos and Bridgette. Swear, they're going to pay for it, big time!

Ako mismo papatay sa kanila!

"Napagdesisyunan namin na mas makabubuti kung hindi nalang isasama ang mga babae." Sabi ng hari.

Agad kumunot ang noo ko. "Bakit?"

"You're gonna secure the whole El Realingo." si Sean Yvo ang sumagot. "I have this feeling that the traitor is just roaming around the palace so.. habang nakikipagbuno kami roon, nakabantay kayo rito para masigurado ang kaligtasan ng lahat most especially those youngsters."

"I'll go with you," agap ko.

May point naman siya, pero ayaw ko namang maghintay dito habang sila nakikipaglaban sa palasyo at kalahi ko. It's unfair to them.

"You're staying--"

"No!"

Nagtiim ang bagang ni Sean Yvo pero hindi ko na iyon pinansin pa. Nilingon ko si Grace na nasa tabi ko lang.

"Stay here, Grace. Along with the other woman wolves, secure the whole El Realingo. And of course the young ones, keep them safe. Am I clear?" ma-awtoridad na sabi ko.

Tumango siya. "Yes, Thalia."

"Good." Nilingon ko ulit si Sean Yvo. "I'm going--"

"No! You're staying--"

"No! I'm going!" mabilis na sabi ko.

Nanlisik ang mga mata niya, akala niya naman maaapektuhan ako. Tss. You wish!

"I'm going and that's f--"

"No-"

"Yes!"

"Ano ba kayong dalawa?!" Natigil kami sa pagbabangayan dahil sa biglang pagsigaw ng hari. "The battle will start anytime soon and there you are, arguing with such a nonsense thing!"

Natahimik kami. Napapahiya akong yumuko, habang si Sean Yvo naman ay walang emosyong nakatingin sa gawi ko.

Inangat ko ang paningin at sinamaan siya ng tingin. Nakatitig lamang siya sa akin kaya ako na ang nag-iwas ng tingin.

"Kung gusto mong sumama, Reyna Thalia, walang pumipilit sa 'yo. At ikaw naman Sean Yvo, don't force her to stay if she doesn't want to, let her."

Napangisi ako at nilingon si Sean Yvo ng nakakaloko. Umiigting ang panga niyang nakatitig sa akin. Nilingon niya ang ama.

"Paumanhin, ama. Tama nga kayo, I shouldn't have forced a bratty mate. I'll let her go with us, then." seryosong sabi nito.

Napawi ang ngisi sa aking labi. Uminit ang pisnge ko sa inis at irita. Damn it. He's pissing me off!

Natapos ang pagpupulong nang nakabusangot ang aking muka. Naghahanda na ang lahat sa gagawing paglusob kaya naghahanda na rin ako.

Sa halip na gumamit ng sandata, mas maiging huwag nalang. I'm expert on everything about ammunition but I prefer using my hands and legs.

Pinagmasdan ko ang aking palad. Simula nang mamulat ako sa pakikidigma, nasanay akong pataobin ang kalaban gamit ang aking kamay.

Mata. Mata ang pupuntiryahin ko habang may kalaban. I find it weird but I'm so used into it. It's fun, though.

Kahit mabuhay sila, hindi naman na sila makakita kaya okay lang. Aw. I'm so bad.

Pero simula palang ng iluwal ako ay masama na talaga ako. At gusto kong mandiri sa sarili habang inaalala ang pagiging 'Lily' ko.

Pero mas gusto kong mandiri habang puma-flashback sa akin ang real past ko. Lahat ng pinanggagawa ko lalong lalo na kay Sean Yvo.

Napapikit ako ng mariin dahil sa nararamdamang hiya sa sarili. Now I realized. Shit. Nakakahiya talaga, ano ba 'yan.

"Mommy," Napamulat ako at napalingon sa may pinto. My daughter was there.

I smiled like an idiot. "Come here, baby." Bumuntong hininga siya bago lumapit sa akin.

She's so beautiful and the way she glances at me, so fascinating. Hindi na ako magtataka kung maraming suitor ang dilag na ito. Parang ako lang.

"Don't 'baby' me, mom. I'm not an infant anymore." she complained. Napangiti ako, dalaga na talaga siya. I'm so happy.

"You're still my baby, Yvonne. You can't change that fact, Baby." I teased. Umirap siya ngunit agad din namang bumusangot.

"Bakit ikaw lang mag-isa? Where's your cousin, Kelly, anyways?" I asked. 

"With her mom," nakabusangot na aniya. I can't help but to smile. She's really... me.

"Why so sad, hmm?"

Nilingon niya ako. Ikinagulat ko ang biglang pagyakap niya sa akin. Yakap na parang ayaw na akong bitawan, yakap na naghahanap.

My heart melts as she hugs me with pure love and longing. "I'm so worried about you, Mom. Daddy says, you're going to San Martin Dela Costa. Mommy... please, don't."

Iniharap ko siya. Tears rolling down to her cheeks. Parang kinukurot ang puso ko habang nakikita ko ang anak ko sa ganitong sitwasyon.

"I need to, Yvonne baby. It's my palace. Our palace to be exact. Kailangan mabawi ni mommy iyon so we could live there." I explained, I wiped away her tears. 

"We can live here, mom. Bakit doon pa?" nalilitong aniya.

Umiling ako. "Doon ang tahanan ko, anak. Iniluwal, namulat, at lumaki. I'm the Queen and it's my responsibility to fight those villains who want to steal what's ours. Balang araw maiintindihan mo rin iyon.."

"Balang araw?"

"Yes, baby. Kapag ikaw na ang mamamahala sa dalawang palasyo." I smiled. I hugged her so tight.

"Woooo!"

Napalingon ako sa bintana nang aming silid. Tumingala ako sa itim na langit. Oh.

It's time...