The Mighty Luna✅

CHAPTER 32

Hindi nga ako nagkakamali. Mula sa kinatatayuan ko, tanaw na tanaw ko ang mga bampirang papalapit sa akin.

They're so many of them. But I know I will win. I smirked mischievously.

"Raaah!"

I was surprised when a vampire appeared in front of me. Buti nalang at naalarma ako at agad napayuko.

Sinipa ko ang paa ng bampira kaya naman natumba ito, nauna ang pwet. Agad ko siyang kinubabawan saka ngumisi.

"What's your name?"

Sa halip na sumagot, kinalmot niya ako sa braso na hindi ko agad nasangga. Ouch! I glared at her.

"Ang pangit mo na nga, nangangalmot ka pa!" I slapped her really hard, her face went on the opposing side. Buti nga!

Wala na akong oras na pinalagpas, pinaharap ko siya sa akin. Pilit siyang nagpupumiglas pero mas malakas ako.

I directly stab my index finger to her eyes, it made her scream for pain.

Tumayo ako at napalingon sa mga bampirang walang emosyong nakatingin sa akin. I raised my hand to them.

"Who wants to play first?" nakangising turan ko. Hindi man lang nagbago ang expression ng muka nila.

My smile faded then I became serious. "What now? Scared a--shit!"

Muntik na akong madamba nang dalawang bampirang lumitaw sa aking harap. Nakaiwas agad ako ngunit may tatlo uling lumitaw sa aking harap.

Agad akong yumuko nang may sasaksak sana sa akin, kaya dumiretso ang patalim sa isa pang bampira. Shit. That was close!

Agad naging abo ang bampirang nasaksak. Nilingon ko iyong sumaksak, gano'n nalang ang pagkunot ng aking noo nang makitang... itim lahat ng parte ng mga mata niya.

Anong nangyare sa kanya? 

"Haaa!"

"Rah!"

I spread my arms wider to defend myself from the two vampires ready to attack me.

Hinuli ko ang kanilang magkabilang braso saka ako tumambling. Nadala sila sa pag tumbling ko kaya nakabulagta sila sa lupa ngayon, namimilipit sa sakit ng nabaling kamay.

Not yet. I positioned my self on top of them. Ipinaharap ko sila. I stared at their eyes. Bakit naging itim ito? Anong nangyare sa kanila?

Tumayo nalang ako at pinatitigan ang mga bampira, wala silang mga emosyon habang nakatingin sa gawi ko. 

"What is happening? What happens to your---Ah!"

Gumulong gulong ako sa lupa. Hindi ko namalayang may bampira palang biglang lumitaw sa harap ko at sinaksak ako sa tagiliran.

Malutong akong napamura habang patuloy na gumugulong. Damn it, my outfit!

Naramdaman ko ang pagdaloy ng likido sa aking tagiliran. Hahawakan ko na sana iyon nang biglang kinubabawan ako ng isang bampira.

Shit! Agad kong sinangga ang aking kamay nang bigla niyang inilabas ang maliit na patalim. Isang pangil ng lobo!

Nadaplisan ang braso ko na siyang nagpadaing sa akin. I gathered all the strength to push him.

Mabilis akong tumayo at lumayo na muna. Habol ko ang hiningang tiningnan ang aking natamong sugat.

"Masakit siya," I uttered.

Patuloy parin sa pagdaloy ang mga dugo roon. Kumunot ang noo ko nang maalala ang kakaibang mata ng mga bampirang aking nakasalamuha.

Black? How so?

At silang lahat? Paano nangyare 'yon?

Aksidente lang bang naging ganoon lahat ang kulay ng kanila mga mata? O.. may bagay sa likod nito.

Nanlisik ulit ang mata ko. I roam the place. Nakalayo na ako sa mga bampira ngunit nasa loob parin ako ng palasyo.

I sighed heavily. Sobrang sakit ng natamo kong sugat, parang may kung ano sa pangil na tumarak sa akin.

Pero teka... paano sila nagkaroon ng pangil na sandata? How could it be? As far as I remember ako palang ang nabigyan ng isang lobo ng ganoon.

Sean Yvo gave me one. Baka naman... sa pamamahala ni Marcos ay tinuruan sila, right?

And.. may mga taksil na lobo na sumanib sa kanila kaya siguro ganoon.

Pero.. paanong naging itim ang mga mata nila? 

"Mommy!"

Naalarma ako sa boses ni Yvonne. Nilibot ko ang paningin pero sobrang dilim. Tumingala ako at nakitang unti unti nang pumapalis ang mga ulap.

"Yvonne?" Tumalikod ako at hinanap ang pinanggalingan ng boses ngunit wala akong nakita.

I felt nervous. "Yvonne? Baby, Where are you?!" I hysterically screamed.

"Mommy!"

Nagpalipat lipat ang aking paningin. Saan galing ang boses na iyon? Sobrang dilim, wala ako masyadong makita.

"Mommy! Hear me out!"

"I can hear you, baby. Where are you?" tahip tahip ang kaba ko.

A tear came out from my eye. I felt nervous, not for me but for my daughter. Where is she? Damn it!

"Yvonne --" Maglalakad na sana ako nang biglang may humawak sa aking braso. I stilled.

"Thalia.."

"Grace?" Nakahinga ako ng maluwag. "I've been looking for you since earlier. I told you to stay in El Realingo, you're so hard-headed! Tara na nga!"

Akmang hihilahin ko siya nang pigilan niya ako. Kunot noong nilingon ko ang gawi ni Grace. "Bakit?"

"Mommy!"

Napalingon ako sa nagsalita. There, my daughter. Apat silang naroroon hindi kalayuan mula sa kinatatayuan ko.

Si Yvonne, si Kelly.. kasama nila si Sean Yvo at si...

Lumuwa ang aking mata nang makita ang kasama nila. What the hell? Am I hallucinating? 

"Mommy, stay away from her! She's an impostor!" patukoy nito sa katabi ko.

Lito akong napalingon sa aking katabi. An impostor? Hinarap ko si Grace.

Unti unting sumilay ang ngisi sa kanyang labi. Nangilabot ako sa kakaibang ngisi na iyon.

"G-Grace.." nakahawak parin siya sa braso ko. Ano? Pa'no? Bakit dalawa ang Grace?

Nilingon ko ang Grace na kasama nina Yvonne pabalik sa Grace na nakahawak sa akin ngayon. I stilled.

"Glad we meet again, Thalia."

My eyes widened when the Grace in front of me changed her appearance into...

"Bridgette?!" gulat at galit na sambit ko.