Any | hyunlix

XIX¦Yargılar

Ani şeyleri sever misiniz?

Ben çok seviyorum ;D

Bu arada umarım sıkılmazsınız ya..

İyi okumalaarr

Sizi seviyorjm smndjsjd

Yalvarırım şu şarkı eşliğinde okuyun. Laura nın sesi yine içimi oyuyor..

,
LP, lost on you

XIX¦Yargılar

Parmaklarım, çıplak göğsünde geziniyordu.

Güneşin ilk ışıkları, pürüzsüz yüzünde ışıldarken çenemi, yasladığım karın boşluğundan çekip başımı yana yatırmış, kulağım tenine kapanırken ağırca gözlerimi yumup açmıştım.

Uykusuzluktan, bayılacak raddedeydim fakat yine de, tüm bu olanların gerçekliğini hâlâ sindiremediğimden, gece boyu sarmaş dolaş yattığım bu çocuğu, uyuduğunu hisseder hissetmez kollarının arasından çıkmış, saçlarını okşayarak sabaha kadar izlemiştim. Burnum akıyordu, ve sinir bozucu bir sesle burnumu çekerken, elimden geldiğince bu işi sessiz yapmaya çalışıyordum.

Onunla öpüştükten sonra, elimi tutmuş, bir hızla çıktığım evin içine sürüklemişti. Bunu öyle bir şekilde yapmıştı ki ama,

Bir an beni sikeceğini zannetmiştim.

Fakat o, bunun yerine elimden tutmaya devam edip odama birlikte varmamıza neden olmuş, üzerindeki tek parça olan gömleği çıkarıp kendini yatağa attığında parmaklarım montumun yakalarına geçmiş ve omuzlarımdan yavaşça sıyırmıştım.

Ardındansa, yanına girmiş ve açtığı kollarının bedenimi sarmasına izin vermiştim. Gece içinde, kendi kendime uyanmam neticesinde ise bulunduğum yerde saatlerce onu izleme imkanı bulmuştum.

Eh, onu izlerken zaman nasıl geçmişti hiç anlamamıştım.

Huzurlu duruyordu.
Dudakları hafifçe aralanmış, kirpiklerinin gölgesi göz altlarına düşerken dokunuşumun altında biraz daha gevşediğini hissetmiştim.

İçim kıpır kıpırdı. Beni sevdiğini söylemişti.

Hem de iki kez.

Seviyordu ve bunu kendisinden öğrendiğim o aptal arkadaşına bile sinirli hissedemiyordum şu an. Tüm yaşadığımız olumsuzluklara,

Okuduğum siktiriboktan mesajlara,

Keşke yaşamasaydık diyemiyordum.

Çünkü eğer onlar olmasaydı, belki de 'biz' diye bir şey olamayacaktı.

Uzun bir yokuş tırmanmıştım. Bazen pes edecek gibi olmuş, bazense ayaklarıma takılan taşlarla düşüp tırmandığım yerden bile en başa dönecek raddeye kadar gelmiştim.

Bir ansa, hiç başlayamadığımı sanmıştım.

Yorucuydu, eğer söz konusu Hyunjin ve benim ilişkimse bunun, çok ama çok yorucu olacağı adından bile belliydi.

Tanrı aşkına, şu anda beraberdik ve ben sevincime anca göğsüne son anda damlamaktan kurtulan mukus sıvımla eşlik ediyordum.

Hayat sürprizlerle doluydu.

Şimdi..

Şimdi ne olacaktı?

Biz neydik?

Ya da ne değildik..