PROLOGUE

48 4 4
                                    

Thing to remember:
tamad ang author


Hindi lahat ng scout mabait, yung iba mapanakit...


Iba yung sakit na dala ng distansya at iba din yung sakit na dulot ng kasinungalingan niya..



Kasalukuyan akong nanonood sa mga taong nag liligpit ng kalat mula sa party kagabi mula rito sa veranda ng kwarto ko. Hindi ko nagawang tumulong dahil nalulunod parin ako sa isipin mula sa pag uusap namin kahapon.



Masakit man para sa akin ngayon ang mga nangyari sa pagitan namin ni Janley, kailangan ko paring mag patuloy. Dahil kung hindi ko bibitawan ang nakaraan ay ako lang din naman ang masasaktan. Gusto kong ipagpatuloy ang mga bagay na nasimulan ko sa panibagong yugto ng memorya ko. Nabura man ang lahat ng nakasulat sa nakaraan, handa naman akong isulat ang lahat ng ala-alang nararapat ingatan.



"we're gonna go now" dinig kong paalam ng pinsan kong hilaw mula sa aking likuran



Dahan-dahan akong lingon saka tipid na ngumiti sa kanya "take care" mahinang usal ko pero niyakap lang niya ako



"No matter what happen, I'm always here for you lang ah. Don't hold it anymore, let go that shit instead. Just live your life the way you wanted to live." She said while caressing my hair



"I w-will" I told her


"Just rest for now" tinig nakikiusap siya marahil ay alam niyang napapagod na ako kaka-pasan ng lahat ng sakit na nararamdaman ko



Ni hindi ko alam kung paano ko sya nakilala o minahal...ni hindi ko alam kung paano kami nag simula at nagtapos...

The Love, Fire could give (scouting series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon