Sinful Love 🔞

Ne Yapacağım?

     Sabah kalkar kalkmaz duşa girdim. Sıcak su tüm vücudumu ıslatırken alnımı beyaz fayansa dayadım. Gözlerim kapalıydı. Derin bir nefes verdim. Ne yapacaktım? Yoongi hyung gece boyunca aklımdan çıkmamıştı. Yatakta bir o tarafa bir bu tarafa dönüp dursam da bir türlü uyku tutmamıştı. Gözlerimi her kapattığımda Yoongi hyungun dantelli çamaşırı geliyordu aklıma. Aklımdan bir türlü çıkaramamıştım. Sabaha karşı uykuya dalmış olmalıydım çünkü bir rüya görmüştüm. Islak bir rüya. Sabah uyandığımda sertleşmiş halde bulmuştum kendimi. Rüyam ise sanki gerçek bir anıymış gibi aklımdaydı. 

     Ereksiyonum canımı yakıyordu ve bir an önce icabına bakmalıydım. Bu yüzden hemen duşa girmiştim. Elim penisime gittiğinde titriyordum, aklımda dönüp duran rüyam ise beni rahatsız ediyordu. Ama düşünmekten kendimi alamıyordum. Kendimi çekerken Yoongi hyungu düşünmüştüm. Onu kucağımda hayal etmiştim. Dudaklarını öptüğümü, beyaz dantelli çamaşırını kendi ellerimle çıkardığımı hayal etmiştim. Tıpkı rüyamdaki gibi. İşim bittiğinde nefes nefese kalmıştım. Ne yaptığım kafama dank ettiğinde kendimden iğrenmiştim, duştan çıktığımda da iğreniyordum, kıyafetlerimi giyip birlikte kahvaltıya oturduğumuzda da. Sofradayken başımı bir kez bile kaldıramamıştım, Namjoon hyung bana bir şeyim olup olmadığını sorduğunda iyi uyuyamadığımı söyleyip geçiştirdim. Ama nedeni çok başkaydı. Nedeni tam karşımda oturan kişiydi. 

     Kahvaltıdan sonra odama gidip hazırlanmaya başladım, şirkete gidip mixtape için çalışmalıydım. Kafamı meşgul etmem gerektiğini biliyordum. Gerçi kendimi bu kadar berbat hissederken nasıl çalışacaktım emin değildim. Hadi ama! Daha bir saat önce kaç yıllık arkadaşımı, grubumun üyesini, Yoongi hyungumu hayal ederek boşalmıştım!

      Bıkkınlıkla yatağa oturdum. Başımı ellerimin arasına alıp nefesimi verdim. Ne yapacaktım? Bir daha Yoongi hyungun yüzüne bakabilecek miydim? Peki diğer üyelerin yüzüne nasıl bakacaktım? Delirecek gibiydim. Düşüncelerim o sırada aklımı meşgul ettiği için Jimin'in odama geldiğini duymamıştım bile. Kapının kapanma sesini duyduğum anda başımı kaldırdım. Jimin endişeli bir şekilde bana bakıyordu. 

    "Tae iyi misin? Dün de böyleydin, bi şey oldu? Hasta mısın?"

Gerçekten endişeli görünüyordu. Ona yalan söylemek istemiyordum ama mecburdum. Ona kalkıp da "Yoongi hyungun dantelli çamaşır giydiğini gördüm, bu beni çok etkiledi ve aklımdan çıkaramadım. Bu yüzden gece rüyamda onunla seviştiğimi gördüm, ayrıca sabah kalkınca Yoongi hyungu hayal ederek kendimi çektim." diyemezdim. Bu benim bile kulağıma delice geliyordu. Berbat hissediyordum. Ne diyeceğimi bilmiyordum ama Jimin merakla ve endişeyle yüzüme bakıyordu. Bir şey söylemeli ve endişesini dindirmeliydim.

    "Bi şeyim yok merak etme, sadece gece iyi uyuyamadım. Uykusuzum, ondandır."

    "Yoongi hyungla aranda bi şey mi oldu?"

Şok olmuş bi şekilde yüzüne baktım. Bu da nereden çıkmıştı?

    "N-ne?? Hayır ne alakası var? Jimin nereden ç-çıktı şimdi bu? Yoongi hyungla aramda ne olabilir ki?

Paniklemiştim. Bu iyi değildi. Jimin beni çok iyi tanırdı. Bir sorun olduğunun farkındaydı ama ne olduğunu çözemiyordu.

    "Hiiiç, sadece kahvaltıdayken ona tuhaf bakıyordun. Yani gerçekten tuhaf bakıyordun. Ben de aranızda bir sorun olduğunu düşündüm. Kavga mı ettiniz?"

Kahvaltıdayken Yoongi hyunga mı bakmıştım ben? Farkında bile değildim. Hatta Jimin'in bana baktığının bile farkında olamamıştım. Jimin fark ettiyse kesin Yoongi hyung da fark etmişti ama henüz bir şey söylememişti. Belki de farkında değildir. Ahhh tanrım!! Umarım fark etmemiştir. 

    "Yoo hayır kavga falan etmedik, gerçekten. Bir sorun yok Jiminie, inan bana ."

Kekelemeden cümlemi tamamlamıştım. Ona inandırıcı geldiğimden emin değildim ama Jimin daha fazla üstelemedi. Hafifçe gülümsediğinde ben de gülümsedim. Benim için endişelenmesi hoşuma gidiyordu, Jimin hep böyleydi. Bizim için endişelenirdi, yardımcı olmaya çalışırdı. Ve gerçekten iyi bir dinleyiciydi. Ama ona anlatamazdım. Ne tepki vereceğinden korktuğumdan değil. Daha kendi içimde aşamamıştım ki bu durumu. Biraz zaman geçmesi lazımdı. 

    "Hadi kalk, şirket geçelim. Çok işimiz var bugün. Albümle ilgili son düzenlemeleri yapmalıyız."

Başımla onayladım ve ayaklandım. Üstüme montumu aldım ve odadan birlikte çıktık. Namjoon ve Hoseok hyung çoktan hazırlanmıştı, çıkmak üzerelerdi. Ayakkabılarımı giyerken gözlerim istemsizce etrafı taradı. Yoongi hyung yoktu, hepimizden önce çıkmış olmalıydı. Onunla aynı arabada olmayacağım için rahatlamıştım aslında. Jimin, ben Namjoon hyung ve Hoseok hyung hepimiz aracımıza bindik ve şirkete doğru yola koyulduk. 

    Yeni albümümüz neredeyse bitmişti ama son kontrolleri yapmalıydık. Albümün ismi hazırdı: Map of the soul: 7 olacaktı. Şarkılar da hazırdı. Sadece ilk kaydından pek memnun kalmadığımız bir şarkıyı yeniden kaydedecektik. Albüm şubat sonunda yayımlanacaktı. O yüzden epey sıkı çalışıyorduk şu ara.

     Şarkı kaydını tamamladıktan sonra kendi stüdyoma geçtim. Daha doğrusu oradan kaçtım diyebilirim. Çünkü şarkının kaydı bittikten sonra hepimiz yorgunluktan stüdyodaki koltuklara çökmüştük. O sırada Yoongi hyungun bana bakışlarını yakalamıştım. Paniklemiştim o an. Gözlerimi kaçırmıştım hızla ama hala bana baktığını hissediyordum. Daha fazla orada kalamazdım. Hızlıca kalkıp stüdyodan çıkmıştım. Kapıyı kapattığım anda sırtımı duvara vermiş ve derin derin nefeslenmiştim. Bu neydi şimdi? Neden hiçbir şey olmamış gibi davranamıyordum? Neden şu an Yoongi hyungun içindeki çamaşırı merak ediyordum? Hangi renkti, dantelli miydi yine? 

     Kendi kendime güldüm, sinirlerim bozulmuştu. Yüzümü avuçladım, bu haldeyken çalışamazdım. Odaklanamıyordum bir türlü. Hafif bir müzik açıp sandalyeme iyice yerleştim. Bir saat sonra Hoseok hyung dans pratiği için pratik odasına çağırana kadar müzik eşliğinde düşündüm. Normal davranacaktım. Hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam edecektim. 

-------------------------------------

Herkese merhaba. Bu fic ile ilgili kafamda tamamlanmış bi şey yok. Nereye kadar götürebilirsem götüreceğim. Tek istediğim beğenerek okumanız, oylamanız ve başkalarına önermenizdir. Teşekkür ederim.