KAFES

KORKU.

Yakında final yapacağız. Hazel ve Arel de bitiyor. Güzel bir hikaye oldu mu şimdiye kadar bilmiyorum. Ama beni hiç yalnız bırakmadınız çok teşekkürler seksiler ❤️

Finalden sonra AlSel hikayesi de gelicek ;)

...

Arabanın kapısını hızla kapatmıştı Hazel. İçinde çok büyük bir sinir vardı ama bir yandan da korkuyordu. Burada tek başınaydı. Başına bir şey gelse sorun değildi ama hayatta kalması lazımdı. Çünkü eve dönüp Arel'e dakikalarca sarılmak istiyordu. Daha sonra onu alıp gitmek istiyordu bu şehirden.

Başka bir hayat kurmak istiyordu. Ellerini kana bulamak zorunda kalmadığı, sevdiklerinin hayatlarından endişe etmediği bir hayat istiyordu. Hazel düşüncelerle birlikte önündeki evin kapısına doğru yürümeye başlamıştı.

Belki tedavisi olumlu yanıt verirdi ve aşık olduğu adamdan...

Düşünmeyi kesmişti bir anda, şuan duygusal olmanın pek zamanı değildi. Düşündüğü şeyler yüzüne yansımıştı. Şuan onu görseydiniz her an ağlayacak sanabilirdiniz.

Hazel'in gözlerinin önüne o gördüğü sahne gelmişti bir anda. Silah patlamıştı ve Arel yerdeydi. Bu görüntü yüzündeki kırılganlığı silmeye yetmişti.

Belindeki silahı kontrol ederek kapıya gelmişti. Kapı açıktı, içeriye girdiğinde loş bir ışık aydınlatıyordu evi. Aşağıya doğru inen merdivenlerden ise daha çok ışık geliyordu.

"Aşağıdayım sevgilim!"

Hazel duyduğu sesle oraya doğru yönelmişti. Topuklularını yere daha sağlam basarak aşağıya doğru inmek için ilerlemişti. İnerken belindeki silahı eline almıştı.

Hazel odaya girdiğinde beklemediği bir şeyle karşılaşmıştı. Duvarları saran fotoğraflar vardı. Hazel tedirgin bir şekilde gözlerini gezdirmişti duvarda. Farklı farklı yerlerde yürürken, yemek yerken fotoğrafları vardı. Bazıları ise sadece kendini çektiği fotoğraflardı. Ama sadece o yoktu onunla birlikte başka bir kız daha vardı. Kıza baktığında ona çok benzediğini fark etmişti. Ama o kızın fotoğraflarında yanında Ege de vardı. Şimdi kafasında bazı şeyler oturuyordu. Duvara saplanmış bıçağa baktığında.
Arel'in fotoğrafına saplandığını fark etmişti.

Hazel, bakışlarını Ege'e çevirdiğinde onun ona buruk bir gülümsemeyle baktığını fark etti. Öyle bir bakıyordu ki Hazel ilk defa onu tehlike olarak görmüştü. Elinde tuttuğu silahı ona doğrultmuştu.

"Neyin peşindesin lan sen?" Demişti Hazel. Bulunduğu saçmalığı anlamaya çalışıyordu.

Ege kollarını iki yana açarak odayı göstermişti. "Benim dünyamdasın."

Hazel fotoğraflara kaçamak bir bakış atmıştı. "Kim bu kız?"

"Sensin..." Demişti Ege sessiz bir ses tonuyla. Öyle bir söylemişti ki gerçekten Hazel olduğuna inanıyor gibiydi. O ses tonuyla ısrar etse herkesi her şeye inandırır gibiydi.

"Ne saçmalıyorsun?" Hazel içindeki korkuyu sesiyle bastırmaya çalışmıştı.

"Seninle ilk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun?"

"O kadar güzeldin ki gözlerim hemen seni bulmuştu. Çünkü sen, seni bulmamı istemiştin."

Ege bıçak sapladığı fotoğrafı göstererek. "Ama benim yokluğumda bir yanlış yapmıştın. Onu sevdiğini sanıyordun."

"Hala öyle sanıyorsun..." Diyerek ona doğru tutulan silaha doğru yaklaşmıştı Ege.

"Sen hastasın..." Diye fısıldamıştı Hazel.