It's Just a Simple Smile

Car Accident

Choi Sang Neul's POV

After few hours lunch na rin namin.

Hindi kami magkasama ni Tae Joon ngayon kasi may pupuntahan daw siya.

Kaya naman naisipan ko munang pumunta sa cafeteria para dun kumain.

It's been a long time na makapunta ako dito. Dati kasi madalas akong pumupunta dito, but when my parents decided me to go back in canada hindi na ako nakakapunta rito at nakakabisita sa lola ko.

I missed my grandma...I didn't know if she can still remember me.

Kaya naisipan kong lumabas na sa cafeteria at bisitahin ang lola ko.

Pumunta ako sa parking lot kung saan ko pinark yung car ko.

Pagka-andar ko ng kotse ay dumiretso na ako papunta sa bahay ng lola ko.

Hindi ko inaasahang makakabangga ako ng isang babae, kaya nataranta ako at bigla akong bumaba sa kotse.

Tiningnan ko kung okay lang siya at sa tingin ko ay hindi. Nakadapa siya at nawalan ng malay.

Binuhat ko siya at agad na pinasok sa kotse sa may harapan.

Inilagay ko ang sitbelt sa kanya at sinimulan ko ng idrived ang kotse.

Dinala ko siya sa hospital para malaman kung ano ng kalagayan niya.

Ngayon lang ako nakabangga at mukhang studyante din siya sa Gangnam Star University. Naka-uniform kasi siya na katulad sa pinapasukan kong University.

Alalang-alala ako sa kanya na baka masyadong malakas ang impact sa kanya.

Maya-maya tinawag na ako ng doctor.

Sir?, wala na po kayong dapat ipag-alala dahil stable na po ang kalagayan ng pasyente....sabi ng doctor.

Sa wakas okay na siya,...pagkatuwa ko.

Nagkaroon siya ng maliit na galos sa kanyang noo at tuhod pero hindi naman ito malala....sunod na sinabi ng doctor.

Lumabas muna ako para bumili ng mga prutas para kainin niya.

Pagdating ko sa hospital ay tiningnan ko siya at nagkaroon nga siya ng konting galos sa ilang parte ng katawan. Umupo ako sa tabi niya at inilagay ang mga prutas na binili ko sa table.

Wala akong magawa kundi tingnan lang siya.

Inilagay ko ang buhok niya sa likod ng tenga niya na nakaharang sa mukha niya.

Nagising na siya at pagmulat ng mata niya ay isang tanong agad ang narinig ko mula sa kanya.

Nasaan ako?...pagtataka niya.

Nandito ka sa hospital...sabi ko naman.

HOSPITAL?!!!...gulat na sabi niya.

Bigla siyang bumangon kahit na nahihirapan siya.

Anong ginagawa ko dito?...tanong niya.

Habang nagdradrived ako ay bigla ka na lang tumawid sa kalsada kaya nasagasaan kita....paliwanag ko sa kanya.

Pagkatapos naming mag-usap ay nakalabas na siya ng hospital. Dahan- dahan ko siyang inalalayan palabas dahil nanghihina pa siya.

Julia's POV

Ayos na ako, salamat na lang....sabi ko

Sigurado kabang ayos kana?...kasi puwede naman kitang ihatid sa inyo?...nag-aalalang tanong nung lalaki.

Naku...ayos lang ako....palusot ko sa kanya.

Sakto namang sumakit yung ulo ko.

Hindi ka naman okay eh...sabi niya.

Huh? Ako hindi okay?...okay lang kaya ako....ano kaba naman....palusot ko.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang noo ko.

Masakit ba?...tanong niya.

Dahil sa sakit ay umaray ako at ngumiti pa siya.

Hinawakan ko ang kamay niya na nakahawak sa noo ko. Inalis ko ang kamay niya at sinabing:

Huwag ka ng mag-alala ayos lang talaga ako. At isa pa kasalanan ko naman talaga kung bakit nangyari ito sa akin....sabi ko sa kanya.

Ngumiti ako at lumakad na. Habang sumakay na siya sa kotse niya at nagdrived.

Siyempre dahil sa katangahan ko, naaksidente tuloy ako at puno ng galos, pero buti na lang tinulungan niya pa rin ako kahit na tatanga-tanga ako.

Habang naglalakad ako ay may bumisinang kotse sa likuran ko.

Tumingin ako sa likuran ko at nakita kong may nakahintong kotse doon.

May lumabas na lalaki galing sa kotse at lumapit sa akin.

Alam ko namang hindi ka okay kaya bumalik ako....nakangiting sabi nung lalaking tumulong sa akin.

Hindi na ako makatanggi kaya sumakay na ako sa kotse niya. Umupo ako sa harapan at inilagay niya ang sitbelt sa akin.

San ka ba nakatira?...tanong niya habang nagdradrived.

Sinabi ko kung saan ako nakatira at pagdating namin sa bahay ay nagpasalamat ulit ako sa lahat ng ginawa niya.

Nakaalis na siya at pumasok na rin ako sa bahay.