It's Just a Simple Smile

Hugged each other

Julia's POV

Pumasok na ako sa bahay at dumiretso sa kuwarto ko.

Humiga ako agad sa kama at inisip yung mga nangyari kanina.

Iniisip ko kung yung lalaking tumulong sa akin kanina ay ang pinadala na pala sa akin ni Lord na hiniling ko nung nakakita ako ng shooting star.

Kahit na anong palusot ko sa kanya alam niya pa rin kung talagang nasaktan ako sa pagkakabangga ko.

Kahit na umalis siya hindi siya nagdalawang isip na balikan ako para ihatid pauwi.

Hay...siya na kaya?...

I want to see him once again.

Ani!...I want to see him not once, not twice or thrice, I want to see him everyday.

Omo!...what I am doing?...

Thinking of him?....O_O?

Ani-yo!...this can't be...

~Sabay tapik sa mukha ko ng tatlong beses.~

What if kung magkita nga kami?...

Anong gagawin ko?...

Pasasalamatan ko na lang ba siya or ....

Huh....

Tumayo na ako at tinigil na ang kaka-isip sa mga bagay na yun.

Iniligtas lang naman niya ako ng isang beses tapos hero ko na siya?...

Isa pa hindi rin naman totoo ang Destiny, magkakatotoo lang yun kung kayong dalawa ay tinadhana talaga para sa isa't isa.

Kaya dapat hindi ako umasa na magkikita nga kami.

Haha...imposible mangyari na magkikita pa kami kasi alam ko namang hindi naman kami tinadhana.

It's just an accident.

~Sabay buntong ng hininga.~

~6:30 AM~ (Saturday)

Paggising ko ay lumabas ako ng bahay kahit malamig at napakaaga pa.

Nakasuot ako ng jogging pants at nakajocket palabas.

Balak ko sanang mag-exercise at magpahangin...haha wala kasing magawa sa bahay.

Habang nagja-jogging ako ay bigla na lang akong napahinto.

Nakita ko kasi si Mama palabas sa coffee shop.

Ang mama kong nang-iwan sa akin simula pagkabata.

Ganito pala ang feeling ng makita mo ang nanay na nang-iwan sa'yo mula pagkabata noh?.

Dahil sa matinding emosyon ay napaluha na lang ako agad.

Habang lumuluha ay sinasabi ko sa isip ko na:

"Masaya na pala siya kahit wala ako. Masaya na pala siya sa bago niyang buhay kahit wala na ang papa ko sa buhay niya".

Lumingon siya at nakita akong umiiyak.

Umatras ako ng isang hakbang at agad na tumalikod.

Pagtalikod ko ay nakita ko si Tae Joon malayo sa akin.

Nang makita niya akong umiiyak ay naging seryoso ang mukha niya at agad akong nilapitan.

Hinila niya ang kamay ko at agad kaming tumakbo ng mabilis.

Hindi ko alam kung bakit niya ginawa to pero sumunod na lang ako.

Nang nakalayo na kami ay huminto na kami sa pagtakbo at hawak niya pa rin ang kamay ko ng mahigpit.

Hanggang sa bitawan niya ang kamay ko at humarap sa akin.

Tae Joon's POV

Why are you crying in front of your mom?...tanong ko sa kanya.

Pano mo naman nalaman na mama ko siya?...umiiyak na tanong ni Julia.

I knew it!...alam ko na ang lahat about you. I ask your aunt and she told me everything....paliwanag ko.

Bakit mo ba ginagawa sa akin to Tae Joon?,....tanong niya.

Bakit kailangan mong malaman ang lahat ng bagay tungkol sa akin?...Eto na ba yung sinasabi mong paghihiganti mo nung pinahiya kita sa party?...sunod na tanong niya.

No Julia!,...bago ko pa malaman sa tita mo ang lahat ng tungkol sa'yo ay your friend told me na itigil ko na ang paghihiganti sa'yo. My friend also told that....paliwanag ko naman.

Masaya akong gantihan ka pero nang malaman ko ang lahat ng tinatago mong sama ng loob ay bigla na lang pumasok sa isip ko kung bakit ako nagkakaganito sa'yo....sunod na sabi ko sa kanya.

Nakatitig lang siya sa mga mata ko at tuloy pa rin ang pag-iyak niya dahil sa mga nasabi ko.

Pagkatapos ng mga sinabi ko ay lumapit pa ako ng lumapit sa kanya at sinabing "sorry", sabay yakap sa kanya.

"Huwag ka na ulit iiyak Julia, dahil ayokong makakita o makitang umiiyak ang masungit kong classmate..bulong ko sa kanya habang niyayakap siya."

Sa pagsabi ko nun ay pareho kaming ngumiti ng konti at pumikit habang niyayakap siya.

Tulad ng sinabi ni Choi Sang Neul, hindi naman talaga ako ganito ka-sama katulad ng pagkakakilala sa akin ni Julia.

Oo, gusto ko siyang gantihan pero hindi sa ganitong sitwasyon, dahil alam kong kailangan niya ng taong makakaintindi sa kanya lalo na ngayon.