When The Clock Strikes at 12✔

30

#WTCSA12
The truth about the past

Aju

Minsan ba natanong mo man sa sarili mo kung ano ka ba noong bata ka pa? Kung anong ginagawa mo nang bata ka pa? Masasaya ba o malulungkot ang alaala mo?

Masaya maging bata dahil malaya ka. Malaya kang gawin ang gusto mong gawin. Walang may inuutos sayo, walang magagalit sayo dahil alam nilang bata ka pa at wala ka pang kamuwang muwang sa mundo. Wala ka pang alam sa nangyayari sa paligid mo at tanging sarili mo lang ang iniisip mo.

Pero hindi lahat ng kabataan ay masaya ang alaala. Hindi lahat ng tao may masayang kabataan. Lahat tayo may sari saring kwento. Lahat tayo ay iba iba ang intensyon sa buhay. Ngunit lahat ay pareho lang ang hangad. Ang maging malaya mula sa kung ano man ang kumukulong sa'yo.
Ngayon ang oras upang malaman namin ang totoong nangyari sa kabataan namin. Ang nangyari 11 years ago.

Hindi ko man gustong marinig ang katotohanan pero kailangan upang matapos na ang lahat ng kahibangan ng aming kaibigan.

At ang mas maapektuhan sa nangyayari ngayon? Hindi ako, hindi si Cherry, hindi si Alex kundi si Carmela.

Alam ko ang buong pagkatao niya dahil saksi ako sa pagpatay niya sa taong mahal niya.

Some of us want to forget the past but what if the past is hunting us? Will you be facing it? Or you will keep running away?

"Paanong naging ikaw si Naña?! Paano siya naging si Naña?!" Gulong gulo na sambit ni Asher at halos mawala ang buhok niya sa kaniyang anit sa sobrang sabunot niya dito.

"I am Naña Miller. The sister and twin of Ñiña and Rhona."

Ni hindi pumasok sa isip namin na siya-si Naña. We thought she was on our side but the thought was wrong. She wasn't on our side. In fact she was the reason why this all mess is happening to us.

"You all didn't know that I was also a survivor. Oops! Queen knows. She was the person who help me find you all."

Halos kumawala ang tenga ko dahil sa narinig ko. Queen? How come? She helped us. How can she-

"Kaya ba alam niyang tatlo ang namatay sa amin noon kahit dalawa lang ang naisapubliko?" Tiim bagang sabi ni Carmela.

"Oh well yes. By the way. I'll tell you why."

"11 years ago. Alexandra's Mom kidnapped us all. She all took us in a abandoned building. Me, Niña, Rhona, Queen, Cristina, Jed, Mikee, Deborah and Cherry are the ones who suffered from her crazy doings. Doing this all because of satisfaction. All of you aren't tied while us! While us are suffering and all you didn't do anything to save us!"

"Pero hindi pumasok sa isip namin ang pumatay Naña! Hindi pumasok sa isip namin yun!" Nangangalaiting sigaw ni Cherry.

"Hindi pumasok sa isip niyo dahil wala kayong maalala! Wala kayong maalala dahil patuloy kayong pinapainom ni Aleza'ng iyon ng gamot! Gamot para kalimutan ang nangyari sa atin noon dahil takot siyang balikan natin siya! Pero ang akala niyong patay na ako noon ay mali. Tinulungan ako ni Cristina bumangon."

"Naña, Cristina's bestfriend died in front of her. Cristina was tied in a wooden chair watching Naña killed by Alexandra's Mom. She wasn't doing anything. After that she then killed my sister Rhona. Police came and Aleza took Cristina away with her. They escaped. After a month a six year old girl killed my mom our mom! She even killed her own mom! Because she wanted to be like Aleza were she thought is her mom. Police knew where they are they captured Cristina but Aleza went away. Cristina suffered from an illness."