KISIR DÖNGÜ • malik

19/43

Gökyüzünün rengi maviden siyaha dönünceye dek bekledim.

Gelmedi.

Onun yanından adeta kaçtığım günden beri okula uğramamıştı. Ders çalışmak için sözleştiğimiz gün gelip çatınca kafeye gittim; saatlerce bekledim ama o gelmedi.

Gelmediği için ona kızamadım ama gelmeyeceğini haber vermeye zahmet etmeyeceği kadar önemsiz oluşum kalbimi kırdı. Jack'in yanlışlıkla suya düşürdüğü fasulyeler nasıl saniyeler içinde dev sarmaşıklara dönüştüyse benim kırgınlığım da öyle büyüdü ve gökyüzüne kadar ulaştı.

Sabah, bir şeyleri telafi etmek umuduyla evden çıkmıştım; akşam vakti her şeyimi kaybetmiş olarak geri döndüm.

Onunla olabilmek için elde ettiğim en büyük şans, parmaklarımın arasından geçen rüzgar gibi, yok olup gitti.

Mutluluk, elinizi uzattığınızda dokunabileceğiniz kadar yakınınızdaysa onu yakalamanız ve sıkı sıkıya tutmanız gerekirdi.