KISIR DÖNGÜ • malik

37/43

Ben neydim?

Fırtınada gayesizce savrulan ve bundan gocunmayan kuru, çürük bir dal. Vaktini hoyratça tüketen başıboş bir genç kız. Yara bereyle kaplı bir ruh.

Yaşama dair büyük beklentilerim yoktu. Z ile karşılaşana dek uğruna savaşmaya değer bir amacım da olmamıştı. Göze batmamaya gayret ederek dünyadaki vaktimi tüketiyordum. Önüme ne zaman bir engel çıksa ona boyun eğip yolumdan dönüyor, istediğim şey ulaşamayacağım kadar yüksekteyse yukarı çıkmayı göze alamayıp isteğimden vazgeçiyordum.

Geriye dönüp baktığımda gurur duyduğum bir şey göremiyordum. Zor zamanlarımda güç almak için tutunabileceğim mutlu hatıralarımın hepsini bana Z vermişti ancak o hatıralar şimdi elimi dokunamayacağım kadar kirliydi.

Mutsuzluk merdivenlerini üçer beşer çıkıp kısa sürede çatı katına ulaşmıştım. Artık yapılacak tek bir şey kalmıştı; o da kendimi çatıdan aşağı atmaktı.