Angel ~Hyunlix~ ✓

Beş

Hyunjin'im banada böyle bak aşkım

Oh çok şükür biraz daha iyiyim bu yüzden hazır iyiyken bölüm yazayım dedim.
İyi okumalar bebeklerim ♡

Felix

Gözlerimi araladığım da başımda dikilen çocuklar ile gülümseyip doğrulmaya çalıştım.
Tabi baş dönmem olmasaydı.
Gözlerim yine karardığın da elimi başıma atıp tekrar geri yattım.

Minho'nun sesi kulaklarımda yankılandı.
"Oh Felix uyandı.İyi misin?"
Başımı salladım.
Boğazım kuruduğu için yanda duran komidinden suyu alıp içtim.

"Hastaneye neden geldik ki?"
Hyunjin: Bayıldın Felix?
"Tamam da siz bari yorulmasaydınız hem ben iyiyim biliyorsunuz arada böyle oluyor midem.."

Herkes bu dediğime kızmış daha sonra odaya doktor girmişti.
"Bay Hwang... iyi haberler ile geldim.. sadece midenizi üşütmüşsünüz birazda bünyeniz yorgun düşmüş. Sanırım kendinizi çok yordunuz bu son bi kaç ayda?"

Başımı olumlu anlamda salladığım da kağıda bir şeyler yazıp masaya koydu.
"Serumunuz bittikten sonra çıkabilirsiniz verdiğim vitaminleri ve mide bulantı hapını aksatmadan kullanın."

Doktor odadan çıktığın da çocuklar ile hep beraber muhabbete dalmıştık.

Yarım saat sonra serum bitip ötmeye başlayınca Hyunjin düğmesine basmıştı.
Minho bana sarılmaya kalkıştığın da Hyunjin'in bakışlarını görünce sarılmamış koltuğa oturmuştu.

Hemşire gelip serumu çıkardıktan sonra hep beraber hastaneden çıkmıştık.
Eve geldiğimiz de Hyunjin yemek siparişi vermiş ve çocukları evine postalamıştı.
"Keşke çocuklar gitmeseydi..."
Gözlerini devirip arkama yastık koydu.

"İyi misin?"
Başımı sallayıp telefonumu elime aldım.
"Biraz oyun oynamak istiyorum Hyung... izin verir misin?"
Hyunjin bir kaç saniye durakladı daha sonra başını olumlu anlamda salladı.
"Odamdayım zil çalarsa sakın kapıyı açayım deme Felix, en son ne olduğunu hatırlıyorsun  değil mi?"

Başımı sallayıp telefona başımı geri çevirdim.
Geçen kapıyı açtığım da kız bana ne kadar güzel gülümsediğimi söylemişti, Hyunjin delirmiş ve aynı şekilde hoğazıma yapışmıştı..

Derin bir nefes alıp aklımda ki düşünceleri kovdum.
Ne kadar sevmesemde onlar ile yaşamak zorundaydım. Ailemdi onlar nasıl bırakabilirdim ki?
Babam bize kötü davranırdı ama sebebi annemdi.
Annemi çok kıskanırdı, uçan sinekten dahi korurdu.

Annem çoğu zaman odadan çıkamazdı. Babamın dayakları yüzünden. Babamın annemi dövme nedeni ise annemin bize sarılmasıydı.
Ona göre annem kimse ile yakın temasta bulunamazdı.

Hyunjin de aynısıydı, beni kardeşi olarak görüyordu ah ya da görmüyordu. Sürekli beni aşağılaması konuşurken asla kardeşim olamazsın demeleri de bunun kanıtı.
Ama anlamadığım bir şekilde beni herkesten kıskanır ve kısıtlardı. Aynı babamın anneme yaptığı gibi.

Babam annemin balkondan bile çıkmasına izin vermezdi.. ki hâla öyle.

Bence kesinlikle doktora görünmeleri gerekiyordu.
Özellikle Hyunjin'in bana karşı tavırları yüzünden kesinlikle gitmesi gerekiyordu ama böyle bir konuyu Hyunjin'e açsam beni keserdi.

Kapı çaldığın da Hyunjin ışık hızı ile gelip kapıdan yiyecekleri almış ve parasını ödemiş poşetleri önümdeki sehpaya koymuştu.

"Teşekkür ederim Hyung~"
Başını sallayıp odadan çıkacakken ona seslendiğim de durup bana döndü,
"Şey sen yemeyecek misin?"

Başını olumsuz anlamda sallayıp odadan çıktığın da tuttuğum nefesimi geri verdim, bu çocukla konuşmak beni geriyordu.

Yemeği yerken telefonumdan dizime devam ettim.
Dizinin en heyecanlı kısmında kapı çalmıştı.
Bir kaç dakika bekledim ama Hyunjin açmadığı için kalkıp adımlarımı kapıya yönelttim.

Kapıyı açtığım da sarı saçlı uzun boylu yakışıklı bir çocuk duruyordu.
"Selam! Sen Felix olmalısın..."
Yanıma yaklaşıp yanaklarımı sıktığın da kaşlarımı çatıp geri çekildim.
"Oyy yanaklara bak yerim."
"Sende kimsin?"

Bana hızlıca sarıldı ve geri çekildi.
"Lee Taemin... ben Hyunjin'in arkadaşıyım."

Salona girip koltuğuma kurulduğun da bende arkasından girdim.
"Ne işin var peki burda?"
Hyunjin çocuklar dışında birisini asla eve çağırmazdı. Neden olduğunu biliyorsunuz sanırım?

"Hyunjin'e ulaşamadım, o yüzden geldim."
"Tamamdır ben çağırayım."

Odadan çıkıp Hyunjin'in odasına gelip kapıyı tıklattım ve içeriye girdim.
Hyunjin yatağında kulaklığını takmış oyun oynuyordu.

"Hyunjin?"
Seslensem de duymadığı için yanına yaklaştım ve koluna dokundum.
Hızla kolumdan tutup beni yatağa çektiğin de neye uğradığımı şaşırmıştım.
"Felix?! Ne işin var burada? Neden sessiz geldin?"
"Şey.. aslında sana seslendim ama duymadın.. özür dilerim Hyung.."
Hyunjin hala üstümde durduğu için altında kıpırdandım.

Gözler bütün yüzümde gezdiğin de rahatsız olup derin bir nefes aldım.
Titrekçe nefesimi verirken Hyunjin'in bakışları yüzümde turlamaya devam ediyordu.
"Neden benden bu kadar korkuyorsun Felix?"
"Korkmuyorum."

Büyük bir kahkaha patlattı.
"Korkmuyorsan neden kalbin deli gibi çarpıyor? Hahahaha yoksa bana aşık mısın?"
Kaşlarımı çatıp altında çırpındım.
"Salak saçma konuşma! Ne demek sana aşık olmak? Hayvan gibi üstüme çıktığın için kalbim hızlandı! Şimdi kalk üstümden arkadaşın geldi."

Kaşlarını çatıp hızla ayağa kalktı ve odadan çıktı.
Arkasından şaşkın bakışlarım ile bakarken odadan bağırışma sesi gelince ayaklanıp hızla salona girdim.
Hyunjin, Taemin'in boynuna yapışmıştı.
"Sana gelmeyeceksin bu eve demedim mi ben? Neden geliyorsun!"

Hızla gidip Hyunjin'in elini tuttum ve geri çekilmesini sağladım.
"Hyung sakin olur musun? Taemin arkadaşın değil mi?"

Hyunjin sinirden kızarmış gözlerini bana çevirdi.
"Sanane! Ayrıca kime sordun da kapıyı açtın?"
Yerime sinerken sesim kesilmişti.
"Şey.. arkadaşınmış o yüzden girmesine sıkıntı etmedim."
"Bir daha bana sormadan böyle bir şey yap bakalım ne oluyor!"

Taemin: Hyun! Kelimelerine dikkat etmelisin.
Hyunjin sıkıtığı kolumu bırakıp gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı.
Taemin bana döndü.
"Felix odana gidebilir misin? Hyunjin ile özel konuşmam gerek."

Başımı sallayıp koltukta duran telefonumu aldım ve odama ilerledim.
"Odadan çıkmıyorsun Felix!"
Gözlerimi devirip odama girdim ve kapıyı kilitledim.
Duş alsam iyi olacaktı.

Uzun yazmaya çalıştım... umarım batırmamışımdır ve güzel olmuştur...... sizi seviyorummmm kendinize iyi bakın. ♡

Şuraya da Taemin aşkımızı bırakalım.

BENİM GÖZ BEBEĞİM SENİ SEVİYORUM SANA AŞIĞIM BENİMLE EVLEN