~tamamlandı fakat düzenleme aşamasında okumak istiyorsanız bunu göz önünde bulundurarak okuyun~
Felix&Hyunjin
Hyunjin Felix'i kimsenin görmemesini istiyordu...
Ona kimse dokunmasın kimse selam dahi vermesin.
Felix ise herkes ile iç içe olmayı seven...
Okula adımlarken aklımda sadece Hyunjin'in dedikleri dolanıyordu.
Bu da ne demekti? Aklım almıyordu. Hyunjin beni seviyor olamazdı değil mi? Öyle bir şey olursa babam bizi yaşatmazdı. Gerçi onları siklemiyorum istiyorlarsa geberebilirler. Canları cehenneme.
Derin bir nefes alıp düşüncelerden kurtuldum ve okula girip sınıfa adımladım. Sınıfa girdiğim de Chan ve Hyunjin'in konuştuğunu görünce sessice arka sıraya ilerledim. "Hyung bu gün Chan ile oturabilir miyim?"
Hyunjin ilk başta kaşlarını çatsada daha sonra başını sallamış ve telefonunu eline almıştı. Chan'ın yanına kurulup derin bir nefes aldım. Telefonumu çıkarıp Chan ile bahçede çekildiğimiz resmi sosyal medyada paylaşmak için instagrama girdim.
HwangLix
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Forever: Bunlar çok yakışmıyor mu sizcede? Uw ChanLix♡ -hwanghyun: hayır! -seungminmin: YES YES YES -hwanghyun: seungmin gözüme gözükme minik köpekcik! -seungminmin: siktir...
Telefondan başımı kaldırıp arkamı döndüm ve Hyunjin'in sinirli suratına baktım. Başını telefondan kaldırıp göz göze geldiğimizde hızla önüme döndüm ve kapıdan giren hoca ile derse odaklanmaya çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü aklımda sadece Hyunjin'in dedikleri dolanıyordu.
Benden hoşlandığına bir gram güvenmiyorum neden mi? Kim sevdiği kişiye zarar verirdi ki? Hyunjin elinden gelse beni öldürürdü. Daha dün boynuma sıkan oydu, 2-3 hafta öncesinde bir çocukla göz göze geldim diye beni dövmüştü. Sonrada okula 1 hafta gelememiştim. ardından yaklaşık 1 ay öncesine kadar camdan baktırmıyordu. Bir keresinde camdan baktım diye yine öyle dövmüştü.
Babamdan dolayı alışıktım ama Hyunjin yapınca ağırıma gidiyordu. Nedenini bilmiyorum ama ona karşı ayrı zaafım vardı. O nasıl beni seviyor kıskanıyorsa bende öyleydim.. öyle olmak zorunda hissediyorum... yani o benim canımdı her şeyimdi, ona bir şey olsa asla yaşayamazdım.
Tamam beni dövüyor olabilirdi ama emindim ki o babamdan dolayı böyleydi. Siz düşünün sürekli böyle bir ailedesiniz ve babanız size bunun doğru olduğunu öğretmiş, siz ne yapardınız daha doğrusu elinizden bir şey gelmezdi ki. Çünkü böyle yetişmişsiniz.
Hyunjin'in sadece bir tedaviye ihtiyacı vardı, aynı şekilde babamın da. Babam umrumda değildi onlardan uzaktım annem zaten alışmıştı.. ki o da aynıydı babam ile tencere yuvarlanmış kapağını bulmuşlardı.
Ders bittiğin de bakışlarımı masadan çekip yanımda ki Chan'a çevirdim. "Felix nerelere daldın? İki saattir sana sesleniyoruz." "Şey.. hiç öyle dalmışım."
Hyunjin benim elimden tutup kaldırdı ve kolunu omuzuma attı. "Bu gün iki dersimiz var bu yüzden beraber yemeğe gidelim istiyorum... çocuklara soralım gel."
Hyunjin doğru mu diyordu, biz ve beraber yemeğe çıkmak hemde dışarıya.. imkansız. Nefret ederdi beni kalabalık alanlara sokmaktan. "Hyung?" "Efendim Lix?"
Bakışlarını bana çevirdiğinde sanırım şoktan bayılacaktım. Bu gün için bu kadar şok fazla. "Şey... sen normalde izin vermezdin nasıl oldu da beni dışarıya çıkarmaya karar verdin?" "Sorgulama Felix.. ha bu arada Taemin de gelecek."
Başımı salladığım da hala nasıl böyle olduğuna şaşırıyordum. Acaba bizden gizli sevgili falan mı yapmıştı? Kalbime dolanan acı ile siktir çektim içinden. Hayır ya lütfen öyle bir şey olmasın.
"Felix! Ne düşünüyorsun öyle?" Hyunjin'in keskin sesi kulaklarıma dolunca yerimden sıçradım. "Şey.. hiç bir şey... hah bak çocuklar orda." Çardağı gösterip Hyunjin'in kolunun altından çıktım ve koşarak çocuklarına yanına gittim. Minho ve Jisung'un yüzüne bakmadan çardakta oturan Changbin'in kucağına atladım.
"Ah Felix goril gibisin!" Gülümseyip kollarımı boynuna sardım. "Bu gün yemeğe gideceğiz... sende gelsene."
Hyunjin yanımıza gelip beni Changbin'in kucağından kaldırıp kendi kucağına çekti. Onun yüzüne bakmadan gözlerimi etrafta dolandırmaya başladım.
"Aslında olur hep beraber ilk defa yemek yiyeceğiz uzun bir aradan sonra.." Ağzımı aralayacakken Hyunjin anlamış gibi gözlerini gözlerime dikti. "Evet hep beraber gidelim güzel bir yemek yiyelim."
Herkes başı ile onayladığın da bir saat sonra buluşmak üzere herkes sınıfına çıkmıştı. Bizde Hyunjin, ben Chan ve Minh* beraber kendi sınıfımıza çıktık.
Bu sefer Hyunjin beni kendi yanına çekmişti. "Amma kıskançsın amk! Yemiyoruz Felix'i he.. hem benim gönlüm başkasında." Chan gözlerini karşıya dikip dudaklarını büzdüğünde kollarımı ona sardım. "Sakin ol be Hyung.. şans bir gün sanada gülecek aşk..Chan..." Hyunjin'in bakışları ile kelimelerim ağzıma tıkıldı.
Hyunjin beni hızla kendisine çekmiş ve kollarını belime sarmıştı. Cidden bu çocuk değişmişti.. ona bir şey olmuştu bu bariz belliydi.
"Hyung?" "Efendim güzelim?" Güzelim mi? "Senin neyin var?" Elimi alnına koydum ama ateşi yoktu. "Ateşin de yok... iyi misin sen?"
Gülümseyip uzanıp dudağımın tam kenarına yanağıma öpücük koyduğun da şaşkınlık ile dudaklarım aralanmıştı. "Daha önce hiç bu kadar iyi hissetmedim Felix.."
EEHEHEHEH İLHAMIM GELDİ LAN KALKIN AYAĞA HALAY ÇEKCEZ DKDKKDKDKD
Güzel mi bence güzel içime sindi yani sizde beğenin lütfen aşklarım beğenmeseniz bile yorum yapın yorumlarınızı okumak beni çoooook mutlı ediyor deliriyorum mutluluktan neyse öpüldünüz
