Angel ~Hyunlix~ ✓

On iki

Felix'imiz günümüzü güzelleştirdi.

İyi okumalar 💖

Felix

"Kemoterapi ve antidepresan ilaçları."
"Kemoterapi ve antidepresan ilaçları."
"Kemoterapi ve antidepresan ilaçları."

Şakaydı herhalde..
"Siktir... Felix ah Hyunjin sana söylediğini söylemişti bana."
Gözümden yaş akarken elime aldığım ilaçlra baktım.

"K..kemoterapi mi?"
Taemin kolumu tutup beni kendisine çekti ve kollarını boynuma sardı.
"Hey.. iyi olacak merak etme... ben en iyi şekilde ilgileniyorum onunla."
"Ne... ne kanseri? Ve neden antidepresan?"

"Psikolojik tedavi görüyor yaklaşık 1.5 aydır.. o artık eskisi gibi değil Felix... seni dövdüğü için aşırı pişman.. hatta senin için tedaviyi kabul etti."
"Ne..."
"Üzgünüm..."

"O ne kanseri...?"
"İlik kanseri... ama iyi olacak eminim.. yani umarım."
Kaşlarımı çatıp ona baktım. Umarım da ne demek?
"İyi.. iyi olmama ihtimali de mi var?"
"Maalesef... eğer ilik bulunmaz ise... evet.."

Dudaklarım büzülüken hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Ona bir şey olmasına dayanamazdım ki.. o benim canımdı.. abim, canım, aşkım, dostum, kardeşim.. her şeyimdi o.

Evin zili çaldığın da Taemin'in kollarından çıkıp hızla kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda Hyunjin'in bakışları beni buldu. Hızla kollarımı ona sardım ve daha fazla tutamadım kendimi.

Yazarınız bebeksu'dan.

Sarışın olan beline sarılan kollar ile biraz sendeledi. Ardından o da kollarını minik olana sardı.

"Hey! Felix?"
"Senden nefret ediyorum... neden bana söylemedin?!"

Sarışın genç miniğin elini tutup belinden ellerini çekti.
"Neyden bahsettiğini anlamıyorum güzelim?"
Hyunjin hâla inkar ediyordu. Bu Felix'i daha çok üzmüştü.

Felix dudaklarını büzüp gözündeki yaşları eli ile temizledi ve Hyunjin boynuna ellerini sardı. Hyunjin anlamış gibi Felix'in kalçalarından tutup kucağına almıştı.

"Bana söylemediğin için seni asla affetmeyeceğim..."
"Sssh üzülmeni istemedim sadece..."
"Böyle daha çok üzdün aptal!"

"Üzgünüm bebeğim..."
Felix Hyunjin'in zaten kemoterapi aldığını ve yorulduğunu düşünce hızla kucağından indi.

"Üzgünüm.. yordum seni değil mi? Ah salak kafam.. hadi içeriye geçelim uzan sen ben çorba yapacağım sana.. ya da başka bir şey istersen onu yapayım?"

Hyunjin'in hoşuna gidiyordu Felix'in onunla böyle ilgilenmesi.
"Hm.. tavuk sote yapabilirsin güzelim.."

Felix gözündeki yaşı silip genişçe gülümsedi ve başını salladı.
"Sen uzan dinlen ben her şeyi yapacağım tamam mı?"

Hyunjin uzanıp Felix'in yanağını öptü.
"Yorma kendini çok.."
Felix başını sallayıp hızla mutfağa girdi. Dolaptan tavuk sote için bütün malzemelerini çıkarıp tavukları güzelce doğradı ardından tavaya aldı.

Tavuklar pişerken yanına makarna yaptı ardından salata hazırladı.
Felix masayı hazırladı ardından mutfaktan çıkıp salona girdi.

Taemin ve Hyunjin Felix'in geldiğini görünce susmuşlardı.
Felix bunu farkedip dudaklarını büzdü.
"Benden artık bir şey saklamayın... lütfen Hyunjin."

Hyunjin kalkıp Felix'in ince beline kollarını sardı.
"Şişh bir şey saklamıyoruz artık.. sadece Taemin ile tedavi hakkında konuştuk."
"Olsun her şeyi bilmek istiyorum..."

Hyunjin Felix'in elini tutup mutfağa çekerken Felix kenetlenmiş ellerine bakakalmıştı.

Hyunjin sandalyeye oturduğun da Felix yemekleri servis etti ardından Hyunjin'in yanına oturdu.
"Bana anlat her şeyi..."
Hyunjin başını sallayıp anlatmaya başladı.
~

Hyunjin (bu ficte ilk Hyunjin'den yazışım eheheh)

"Bebeğim artık ağlama..."
Felix dudaklarını daha çok büzüp omuzların yukarıya kaldırıp indirdi.
"Ben de test yaptırmak istiyorum banane!"
"İzin vermem Felix! Ya sana bir şey olursan?"

Felix kaşlarını çatıp Taemin'e döndü.
"Şu arkadaşına bir şey söyle ya..."
Taemin bana döndüğün de gülümsemesi büyümüştü.

"Bence Felix haklı.. uyuşursa aşırı iyi olur."
"Ama Felix kansız uyuşsa bile asla bana veremez ilik."

Felix omuza hafifçe vurdu ama hastalıktan dolayı canım daha fazla acıdığı için zorla gülümsedim sadece. Güzel gülüşünü bana bahşettiğinde nefesim bir kaç saniyeliğine kesildi.

"Hyunjin! Hey..."
"Efendim?"
"Kan nakli yaptırırım.. hatta hadi hemen gidelim."
Felix ayaklanıp kolumu tutup çektiğinde ağzımdam küçük bir 'ah' sesi çıkmıştı. Çünkü ilaçların verildiği yere dokunmuştu.

Felix kaşlarını çatıp bana baktığın da gözlerini koluma dikti. Hızla kolumu kendime çektim.
"Felix.. sabah olsun gideriz ilk bir test yaptırırız tamam mı? Hem uyuşacağı belli değil."
"Neden ki? Ben inanıyorum uyuşacak..."

Felix eğilip elimi tuttuğun da gülümsedim. O kadar güzeldi ki.. her gün eskiden ona kötü davrandığım için kendime lanet ediyordum.

Beraber salona geçtiğimiz de Taemin gitmek için ayaklandı.
"Ben gideyim.. sabah gelir alırım sizi berabee geçeriz hastaneye."

Felix onu geçirmek için beraber salondan çıktıkların da sahte gülümsememi yüzümden silip acı ifademe büründüm. İlaçlar o kadar ağırdı ki keşke size acımı anlatabilsem.
Koltuğa uzanıp gözlerimi kapadım. Tam uykuya dalacakken yüzümde hissettiğim eller ile gözlerimi araladım.

"Hey bebeğim yatsana yanıma."
Felix'in gözleri tekrar dolduğun da hafifçe doğruldum ve onu kendime çektim.
"Ağlama artık... iyiyim ben."

"Bana bahsetsene.."
"Neyden bebeğim?"
"Antidepresan neden kullandığından. Doktora neden ve nasıl gittin... sana o kadar yalvarmıştım eskiden? Ne değiştirdi fikrini?"

"Senin için gittim... seni üzdüğüm için..."
Derin bir nefes aldım.
"Benden korktuğun için.. ve..."
Uzanıp dudaklarına öpücük koydum.
"Sana aşık olduğum için."
Ve tekrar dudaklarına kapandım...

*düzenlenmedi*

Umarım beğenmişsinizdir... sağlıklı kalın ♡