بعضی وقتا خیلی سخته كه مردم رو ناراحت نكنی ، خصوصا توی صفحات اجتماعی. پس من فقط سعی میكنم حرفامو واسه خودم نگه دارم. وقتی مردم ازم سوال میكنن كه نظرم راجب فلان موضوعات بزرگ -كه ایمان و اعتقاد هم جزوشه- چیه سعی میكنم دهنمو بسته نگه دارم. من نمیخوام روی عقاید و احساسات مردم درمورد موضوعات بزرگ تاثیر بزارم. اونا خودشون میتونن تصمیم بگیرن نظرا و احساساتشون چجوری باشه.
من هرروز ساعات كم و خوبی رو رو توی صفحات اجتماعی میگذرونم. اغلب پست نمیذارم ، ولی فالورزامو نگاه میكنم و كامنتاشونو میخونم .مطمئن نیستم كه این همیشه یه چیز خوب باشه ، بعضی وقتا وقتی یكی میاد میگه 'اوه تبریك میگم آهنگت خیلی خوبه' یا یه چیزایی مثل این ، من با خودم فكر میكنم 'واقعا ؟! بخاطر اینه كه من عمرمو میزارم و كامنتامو میخونم ؟!'.
بعضی از مردم هم واقعا بی رحم و وحشی هستن. بخاطر همینه كه بعضی وقتا با اینكه میتونم و فالورزا میخوان اما پست و كامنت نمیزارم. اشتباه متوجه نشید ، من سعی میكنم به فن هایی كه منو میخندونن یا هرچی جواب بدم، و واقعا ممنونم از كسایی كه هرروز چیزای مودبانه و دلپذیری رو واسه من میفرستن. ولی صحبت كردن با شما بطور درست و معتبر كار سختیه.
همیشه مردم به روش های مختلفی میتونن چیزی رو واسه خودشون معنی كنن و یا هم به غلط معنی كنن. چیزی كه تو میگی میتونه كه خیلی ناامید كننده باشه. بخاطر همینه كه من از موضوعات جدال برانگیز دوری میكنم. اگه یه چیزی پیچ بخوره و از مفهوم خودش بیرون بره ، میفهمی كه كلماتت طوری معنی شدن كه منظور تو اون نبوده و گروهی از مردم دارن بهت هیت میفرستن. بنظر من اول باید به درستی راجب كلماتی كه میخوای استفاده كنی فكر كنی. بخاطر همینه كه خواستم این كتاب رو بنویسم. حداقل اینطوری فرصتی دارم كه راجب چیزایی كه میخوام بگم اول فكر كنم.
