" နွဲ့ဆိုးဗိုလ် "

အပိုင်း ၄

နွဲ့ဆိုးဗိုလ် ( ၄ )
 
သည်နောက်ပိုင်း ဗိုလ်ဗိုလ် ကျောင်းတက်မြဲလာတယ်။ ကျောင်းပြင် သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့။
အိမ်နဲ့ကျောင်း .. ကျောင်းနဲ့ကျူရှင် .. ကျူရှင်နဲ့အိမ် .. ပုံမှန်လို ဖြစ်လာတယ်။ အတန်းထဲမှာလည်း မေးထူးခေါ်ပြော သူငယ်ချင်း ၃ယောက်လောက် ရလာတယ်။
 
အိမ်ပြန်ရောက်ရင်တော့ အိမ်မှာတဲ့ သူငယ်ချင်းကတော့ သီဟန်ပဲ။ အချိန်တန် ပုံမှန် သီဟန်ပါ။
သီဟန် တစ်ယောက်သာ ညတိုင်း ညတိုင်း ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီကို ဖုံးဆက်ပြီး ဗိုလ်ဗိုလ် ပြောသမျှ ရင်ဖွင့်သမျှ နားထောင်ပေး စကားပြောဖော်အဖြစ် နေပေး .. ထွေရာကမာတွေ ပြောကြ ဆိုကြ ရယ်ကြနဲ့ .. ဗိုလ်ဗိုလ့် အတွက် အပျင်းတော်ဖြေ အပျော်တော်ဆက် ဖြစ်လာပါတယ်။

“ နင်တို့ဟာက ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လား၊ ပြောလိုက်ကြတာဆိုတာ သမီးရည်းစားကျနေတာပဲ။”

အမေကတောင် အဲ့လိုမှတ်ချက်ပေးရပါတယ်။
ပြောလည်းပြောစရာပါ။ ည ၈နာရီ TV မှာ သတင်းကြေညာပြီဆိုတာနဲ့ မကြာခင် ဖုံးက အော်ပါပြီ။ မကိုင်လိုက်နဲ့၊ အဲ့ဒါ သီဟန်ပဲ။
အမေတို့ အဖေတို့ကလည်း မကိုင်။ ကိုကြီးဇော်ချိုက ညတိုင်းမဆက်။ ဆက်ရင်လည်း သူ ညဘက် အဆောင်က ထွက်လည်ချိန် ပိုရအောင်လို့ ၇နာရီလောက် စောစောဆက်တတ်တယ်။
 
၈နာရီဖုံးဟာ သီဟန့်ဖုံးပဲ။ ဖုံးလာပြီဆိုမှဖြင့် ဗိုလ်ဗိုလ် ကကိုင်၊ ပြီးရင် ဖုံးစင်နံဘေးက နံရံကို ကျောမှီ၊ ခြေထောက်ကို ဆင်းထိုင်ပြီး ပြောပေတော့။ ဖြစ်ကြောင်းရယ်ကုန်စင်ပြော။ တောင်စဉ်ရေမရပြော။ ရေလွှတ်ခရားပြော။ ရေပက်မဝင်အောင်ပြော။ စကားပြောနည်း နိဿယျည်း စကားကြီး ဆယ်ခွန်းသာ ကုန်သွားမယ်၊ ဗိုလ်ဗိုလ် တို့မှာ ပြောစရာက မကုန်။
တခါတလေ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်၊ တခါတလေ ခြေတဘက်ဆင်းထိုင်လိုက်၊ တခါတလေ ခြေစုံဆင်းလိုက်၊ ကိုယ်နေကိုယ်ထားသာ ပြောင်းပြောင်း သွားတယ် ဖုံးအနေအထားက မပြောင်း။ ဗိုလ်ဗိုလ့် နားမှာ ချိတ်လျက်သာ။
၈ နာရီနဲ့ ၉နာရီကြား ဘာဖုံးမှ ဝင်မလာနဲ့။ ဆောရီးပဲ။ လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောဖုံးမှာ လိုင်းမအားသေး ပါရှင်ပဲ။ အဲ အဲ  လိုင်းမအားသေးပါခင်ဗျာပဲ။
 
သီဟန့်ကို အိမ်က သဘောကျတယ်။ ဒီကောင်က ရုပ်သန့်တယ်၊ အရပ်ကလည်း ဗိုလ်ဗိုလ်  ထက်မြင့်တယ်။ မှင်မောင်းက ခပ်ကောင်းကောင်း။
အငယ်ကောင် ဗိုလ်ဗိုလ့် သူငယ်ချင်းဆိုလို့ သီဟန်တစ်ယောက်ပဲ မကြာမကြာလာလည်တာ မဟုတ်လား။ မိုးဝေဆိုတာက ကျောင်းသွားဘို့ ကားနဲ့တခါတခါ ဝင်ခေါ်တတ်ပေမယ့် ကားပေါ်က ဆင်းတာမဟုတ်၊ အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပြီး ကားဟွန်းတီးခေါ်တာ။
အခုလို အငယ်ကောင် ၁၀တန်းကျပြီး၊ အောင်သွားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တော့တဲ့ အချိန်မှာ အိမ်လာလာနေတာဆိုလို့ သီဟန်တစ်ယောက်သာရှိတယ်လေ။ ဒါကြောင့်လည်း အိမ်က သူ့ ကို ကောင်းကောင်းသိနေတယ်။ ညတိုင်း ဖုံးပြောကြဦးတော့ ဘာမှမပြော။
 
ဒီကောင်က ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီ ခနခန လာမှာပေါ့၊ အလကား လာတာမှ မဟုတ်ဘဲ။ လာတိုင်း လာတိုင်း ဒီကောင့် လွယ်အိတ်ထဲမှာ အောစာအုပ် တစ်အုပ်က ပါလာတတ်စမြဲ။ မြန်မာလို စာအုပ်တွေအပြင်၊ ယိုးဒယား အမေရိကန် အောဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေပါ ပါလာတတ်တယ်။ တပါတ်နဲ့တပါတ် မရိုးရအောင် အဟောင်းပြန်ယူ အသစ်လာပေး လုပ်နေတာပါ။ သိပ်ချစ်ဘို့ကောင်းတဲ့သူငယ်ချင်းပါ။
အောစာအုပ် ပါလာတယ်ဆိုမှတော့ ဗိုလ်ဗိုလ့် အခန်းတံခါးကို အသေအချာပိတ်၊ အိပ်ရာပေါ်တက်ကြပြီး ပုခုံးချင်းထိလို့ အတူကြည့်ကြပြီ။
ဟိုစော်ဟာက ပြဲတယ်၊ ဒီစော်ဟာက လန်ထွက်နေတယ်၊ ဟိုစော် ကုံးနေတာက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတာပဲ .. စသဖြင့် ဝေဖန်ချက်တွေ၊ သုံးသပ်ချက်တွေ၊ ကောက်ကြောင်း ကောက်ချက်တွေ ဗိုလ်ဗိုလ့် အိပ်ရာပေါ်မှာ မစားရ ဝခမန်း ပြောကြ ဆိုကြ။
အပြင်သွားကြမယ် ဆိုရင်တော့ အောစာအုပ်တွေကို မွေ့ရာအောက် ထိုးထည့်ဖွက်ခဲ့ရတယ်။
သီဟန်နဲ့က အခန်းအောင်းတာထက် အိမ်ပြင်ထွက်လည်တာက ပိုများပါတယ်။
 
နှစ်ကောင်တွဲကြပြီ ဆိုမှတော့ တစ်လမ်းဝင် တစ်လမ်းထွက် လည်ကြပြီပဲ။ အတွဲက ညီမှာပေါ့ သက်တူရွယ်တူကိုး။ ဗိုလ်ဗိုလ် က ၂လလားကြီးရဲ့။ ဒါပေမယ့် သီဟန်က အကြီးလုပ်ပြီး ဗိုလ်ဗိုလ် က အငယ်။ တခါတလေ ရုပ်ရှင်ကြည့်၊ တခါတလေ ရေကူး၊ တခါတလေ သူ့အိမ်မှာ အောကားကြည့်။
 
သီဟန်မှာက ညီအကိုရယ်လို့မရှိ။ နှမလေး တစ်ယောက်သာရှိတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ယောက်ျားလေးအဖော်လိုချင်လို့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီ ရောက်ရောက်လာတာ။ ဗိုလ်ဗိုလ် အပြင် သူတို့ တန်းခွဲ ဆလိန် က အခန်းတူ သူငယ်ချင်း မျိုးမျိုး ဆိုတာရယ်၊ ဗိုလ်ဗိုလ် ရယ် ၂ယောက်တည်းကိုပဲ ခုံခုံမင်မင် ပေါင်းတယ်။
သူ့အိမ်က တစ်ဦးတည်းသော သားမို့ VDO ဝယ်ပေးထားတာကြောင့် သူ့အိမ် လူရှင်းရင် အောခွေငှားပြီး ကြည့်နေကျ။ တခါတလေ မျိုးမျိုးနဲ့ ၃ယောက်။ တခါတလေ ဗိုလ်ဗိုလ် နဲ့ ၂ယောက်ထဲ ကြည့်တတ်တယ်။ အောကားကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ဆိုမှတော့ ပုဆိုးအောက်ကို အသာ လက်လျှိုသွင်း၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပေါင်လယ်လောက် ရောက်အောင် လျှော့ချ၊ ကိုယ့်လပြွတ်တံ ကိုယ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုကြရော။ ဝတ်ရည်တွေ ထွက်တော့ မယ်ဆိုမှ ပုဆိုးစိုမှာ စိုးလို့ ပုဆိုးအပေါ်စကို လှန်လိုက်ပြီး ပန်းထုတ်ကြတာပါ။
ဝတ်ရည်ထွက်ရင် သီဟန်က အကျင့်မကောင်း။ ဘေးက ဗိုလ်ဗိုလ့် ပါးကို နမ်းပြီး သူ့ဝတ်ရည်တွေ ကို ညှစ်ထုတ် တတ်တယ်။
“ဟဲရောင်ကွာ .. လီးတဲ့မှပဲ၊ ကိုယ့်ဟာကို ထုတ်တာ မဟုတ်ဘူး။”
ဗိုလ်ဗိုလ် .. ချစ်သူငယ်ချင်းကို အဲ့လို ညုတုတု ပြောလိုက်ရပါသေးတယ်။
 
တစ်ယောက်လီးကို တစ်ယောက် မမြင်ချင်မှ အဆုံး။ အသေအချာ အနီးကပ်တော့ မဟုတ်ပေမယ့် သီဟန်က အရပ်ပိုရှည်လို့ သူ့လီးက သွယ်သွယ်၊ ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးက ရွှေတုပ်။ အဲ့လောက်တော့ မြင်ဘူးကြတယ်။
တစ်ရက် ရေသွားကူးကြတုန်းကများ နှစ်ကောင်သား စပီဒိုဘောင်းဘီကိုယ်စီဝတ်ပြီး ရေကူးကန်ထဲ ဆင်းခါနီးမှ သီဟန်က သေးပေါက်လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ခြံစည်းရိုးနား ကပ်သွားတာ သေးမပေါက် ဖြစ်တော့။ ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်နေပြီး ဗိုလ်ဗိုလ့် ကို လက်ယပ်ခေါ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုး တစ်ချောင်းတင်ပြီး .. ရှုး .. တိုးတိုးတိတ်တိတ်လာခဲ့တဲ့။

ဗိုလ်ဗိုလ် သူ့အနားရောက်သွားတော့ ခြံစည်းရိုး နံဘေးမှာ စုံတွဲတစ်တွဲ၊ ဘဲက စော်ကို Kissing ပေးနေပြီး၊ သူ့လက်က စော်ရဲ့ထမီထဲမှာ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ ကောင်းကောင်းနှိုက်နေလေရဲ့။
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား မလှုပ်ဘဲ ငြိမ်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တာ တအောင့်လောက်နေတော့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ကျောကို နေထိုးတာကြောင့် ရေကူးရအောင် သီဟန်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။
သီဟန့် စပီဒိုဘောင်းဘီရှေ့မှာ ဖောင်းလို့တင်းလို့၊ ဗိုလ်ဗိုလ့် စပီဒိုဘောင်းဘီထဲမှာလည်း မတ်လို့တင်းလို့။ ဗိုလ်ဗိုလ်က သီဟန့် ပုခုံးကို လက်နဲ့တို့လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို လက်ညှိုးနဲ့ထိုးပြ၊ ပြုံးဖြီးဖြီးလုပ်ပြ၊ ပြီးမှ မေးငေါ့ အချက်ပြလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ရေကူးကန်ဘက် ပြန်လှည့်လာဖြစ်တော့တယ်။ ရေကန်ထဲ ဒိုင်ဗင်ထိုးဆင်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နှစ်ယောက်စလုံး ပေါင်ကြားက တက်မတိုင် တစ်ချောင်းစီက ရေထဲမှာ ပဲ့ထိန်းအဖြစ် လိုက်ပါသွားပါတော့တယ်။
 
တွဲမိပြီဆိုမှတော့ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားလည်ကြမလား ပြောနေတာကမှ ကြာနေဦးမယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ် အဝတ်အစားဘီရိုကိုဖွင့်၊ နှစ်ဦးစာ အင်္ကျ ီ လုံချည်မျှထည့်၊ အမေ့ဆီက ပိုက်ဆံတောင်း။
သီဟန်က သူ့အိမ်ကို ဖုံးဆက်ပြော။ ပြီးတာနဲ့ ဘူတာကြီးကို ရောက်အောင်ပြေးကြ၊ မန္တလေးရထား လက်မှတ် ၂စောင်အရ ဝယ်ပြီး၊ တက်လို့ရတဲ့ ရထားတွဲ အတက်အဆင်း ကြမ်းခင်းပေါ်မှာ ပုဆိုးနှစ်ထည် ဖြန့် ခင်းလို့၊ တစ်ယောက်က ကျောပိုးအိတ်ကို ခေါင်းအုံးလုပ်၊ တစ်ယောက်က ပါလာတဲ့ အင်္ကျ ီ တွေကို ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ ထပ်ပတ် ခေါင်းဘုလုပ်ပြီး တငြိမ့်ငြိမ့် လိုက်သွားကြတဲ့ အထိ ညီတဲ့ အတွဲပါ။