Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Тэсээд л бай, тэсээд л бай.
Хэр удаан тэсэхийг чинь харъя.
Хүлээгээд л бай, хүлээгээд л бай.
Үхэх өдрөө харуулдахыг чинь харъя.
Чамайг зовоодог өвдөлт, шаналгадаг нэгнийг мэдсээр байж,
Бүхнийг сайхан болно гэж найдаж байгаа бол,
Чиний зөв байхгүй л болов уу, үзэсгэлэнт бүсгүй минь."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨🎄✨
Айсандаа зүрх амаар гарах нуу гэлтэй л хурдан цохилж, салганах гараа хянаж ядсаар хаалгаа онгойлгон зөөлөн дотогш орлоо. Пальтогоо тайлан задгайлсан үсээ хальтхан тольдчхоод Хусогийн өлгөөд тавьчихсан дүрэмт хувцас руу хараад гүнзгий амьсгаа авав.
Зодуулаад үхсэн ч харамсах юм алга. Ядаж л хэдхээн минут ч болтугай Гринчтэй амар амгаланд байж үзлээ.
Үүдний өрөөнөөс гаран гэрийнхээ торгон халатыг углаад уртаа хонгилоор удаанаар алхав. Дээш гарах хэд хэдэн шатууд баруун зүүн жигүүрээс харагдаж, шуудхан өрөөндөө орох гэсэн ч гал тогооны гэрэл асаалттай байгаа нь үзэгдсэнд уран зураг өлгөөтэй коридор зөрөн баруун эргэв.
"Өөө, чи минь ирээ юу. Алив наашаа суу" гэснээ Хусог шуудхан л ширээний ардаас босон сандал урагшлуулж өгөөд хамтдаа хооллохоор болчхов.
Хэдий тэр инээмсэглэн тайван харагдсан ч, энэ л ширээн доорх хоёр хөл минь чичгэнэх шалтгаан болж байлаа. Жон Хусог яалтчгүй ямар нэгэн зүйл сэдчихэж.
YOU ARE READING
GRINCH
FanfictionХорон санаат Гринчийн зул сарыг хулгайлах төлөвлөгөө дэлхийг тэр чигт нь эзэгнэх хүслээр солигдож, өргөн олныг хамарсан харын шид эхлэв.
