BİR GÜN

8

@ForeverWolfianGirls e ithaf ediyorum.
Merhaba yeni bölüm ile karşınızdayım. Beğenerek okuyorsanız lütfen oy verin. Nasıl ama tam politikacı gibi öğk. Neyse oy ve yorumlarınız benim için önemli. Bizim geleceğimiz için. Okurlar Size sesleniyorum bana kulak verin ya da yorum yapın. Bu daha iyiydi. Bu kadar yeterli sanırım mesaj verildi. Umarım seversin... Sizi seviyorum.
Bölümü Damla'ya hediye olsun

Yetimhanede bazen bize masal anlatırdılar. Oradaki sesin verdiği güven, hissettirdiği sevgi ve anne şefkati dolu ses uykuda duyduğum kadının sesini anımsatıyor.

İkisininde ortak noktaları Anne şefkati. Ama o rüyadaki sesler beni niye yanlarında istiyorlardı? Kimdiler? O bizim bebeğimiz. Tabi ya. Ama anne ve babam niye beni istiyorlar? Bilinçaltım gerçekten saçmalamış.

Meryem ablanın sesi gibi sevgi dolu ama hüzünlü. Anlayamıyorum. New York 'a geldiğimden bu yana, bu ailenin sorumluluğu altına girdiğimden bu yana, bir ay oldu. Biraz tuhaf ve hızlı bir şekilde Maura ile arkadaş olmuştuk. Çarpıştığımızda sadece tanışmış olsakta iki gün geçmeden derslerimizin ortak olması nedeni ile yakınlaşmış durumdaydık. Sanırım hayatımdaki ilk arkadaşımdı. Çünkü amcam beni yetimhaneye verme kararı aldığında oldukça küçüktüm. Orada ise diğer çocuklar gibi olamamıştım. Diğerleri ile konuşamıyor, somurtuyordum. Yanıma bir tanesi geldiğinde istemeden de olsa onu tersliyordum. Kendimi değiştirmeyi o kadar çok isterim ki. Fakat olmuyor işte.

"Hayal uyandın mı, tatlım? "Meryem abla odaya girince istemeden de olsa düşüncelerimi kilitli kutulara koydum ve sıkıca kapatarak raflara dizdim. Bunu yapmanın sebebi okulda bunları düşündükçe birilerine olan ihtiyacım artıyormuş gibi hissetmekti.

Tuhaf öyle değil mi? Yani ihtiyacım var ama değişmeyen bir bünyede olduğum yerde ilerliyorum. Meryem ablanın kahverengi gözleri benim griyi anımsatan mavi gözlerime sevgiyle bakıyordu.

Yatakta oturduğum yerden kalktım. "Bugün okuldan geldiğinizde biraz yürüyüşe çıkmaya ne dersin? " Meryem abla o kadar tatlı bakıyorduki istemesem bile kabul ederdim.

"Olur, buraları daha da tanımak isterim. " Dolaba ilerlerken Meryem abla da çıkmıştı.

Üzerime koyu renk bir kazak ve dar kot giyip odadan çıktım bende. Akasya çıkmıştı muhtemelen sesi gelmiyordu. Kahvaltı yapmak istemediğim için Meryem ablanın yanına salona geçtim.

" Bugün seni okula ben bırakıyım mı, tatlım? " sıcacık sesi kulaklarıma ulaştığında Meryem abla ya döndüm. Onaylarcasına başımı salladım.

Arabaya bindiğimizde ikimizde sessizdik. Açıkcası arabalarına her bindiğimde sessizlik oluşuyordu. Bunu sevmeme rağmen rahatsız edici bir durum olmaya başlıyordu.

"Meryem abla bugün ne gibi yerlere gideriz? " konuşacak başka birşey gelmiyordu aklıma yaklaşık bir aydır bu ailenin bir üyesiyim ama eksik şeyler var gibi.

" Ağaçlık bir alana gitmeyi planlıyorum. Seveceğine eminim. "Meryem abla konuştuğunda boş boş baktığım camdan mavi gözlerimi çevirdim ve ona döndüm.

" Ağaçları sevebilirim ama böcek falan çıkmaz, değil mi? "

Ufak çapta bir kahkaha atınca ne dediğimi düşündüm. Ters ya da komik bir şey söylememiştim.

Kadın niye gülüyor ya? İçsesime katılıyorum ne olmuştu? Anlamayan gözlerle Meryem ablaya bakarken" Tatlım orada mutlaka öyle şeyler oluyor. Fakat gülme sebebim sen değildin. Karşı kaldırımda bir şey gördüm. " arada kıkırdoyordu. Bu durum beni de güldürürken okula gelmiştik. Gülümseyerek teşekkür ettim ve arabadan çıktım.