Kara Ay

Evde tek başına

"Tüm gece neredeydin Başak?"

O gece eve dönmeden önce Başak'ı aramış bulamamıştım. Eve geldiğimde çoktan yatağında uyuduğunu fark edince hesap sormak için sabahı beklemek zorunda kalmıştım.

"Partideydim işte." Dedi omuz silkerek. "Sen Deran'ın kollarındayken beni unuttun."

"12'den sonra performansı vardı. O yüzden erken ayrılacağımızı biliyordun. Seni aradım bulamadım. Performansı dinlemedin mi?"

"Senin arkada, Deran'ın kollarında keyfin iyiydi tabi. Ben taksiye atladım erkenden geldim eve."

Boş boş yüzüne baktım.

"Kafam karıştı. Neyse dalgınlığıma gelmiştir belki. Kusura bakma."

"Ee çıkıyor musunuz Deran'la?"

"Sanırım." Dedim. Sırıtan suratına bakıp kendimi tutamadım. Kıkırdaştık.

Aşık mı olmuştum? Öpüştüğümüz dakikalar tekrar tekrar zihnimde canlanıyordu. Bana yumuşacık dokunan parmakları aklımdan çıkmıyordu.

Ertesi gün yine geçen haftaki gibi yanımıza geldi. Başak bu sefer rahatsızca kıpırdandı.

"Ben... Büfeye gidip geleyim. Bir işim vardı." Dedi ve hızlıca sınıfta çıkıp gitti. Deran hiç şaşırmış gibi görünmüyordu. Aklımı okumuş gibi,
"Sana özel bir şey söyleyeceğim. O yüzden Başak'a müdahale etmedim. Belli ki sevgilileri yalnız bırakmak istiyor." Dediğinde aydınlandım.

"Şimdi anladım."

"Ama böyle yapmasına gerek yok. Doğay bak şimdi diyeceklerimi yanlış anlama ama tamam mı? Kampüs dışında, sokakta ve pek çok yerde beni paparaziler kovalıyor. Sevgilim olduğu duyulsa magazin haberlerinde bomba gibi patlar. Ama bu durum bazen hoş olmuyor. Dedikodu çıkarmayı çok seviyorlar. O sırada yanımda olan herhangi bir kızla dedikodum çıkıyor. Sevgilim olduğu zamanlar da 'aldatıyor mu?' vesaire gibi haber yapıyorlar. Ciddi bir ilişkiyi yıpratıyor bu tarz şeyler. Yani bir süre ilişkimiz gizli kalsın. Kuliste ve okulda görüşelim. Okuldayken üç kişi takılırız. Bir de evime gelebilirsin. Orada özel takılabiliriz. Olur değil mi?"

Evde özel takılmaktan kastı neydi acaba? Utangaçlıkla kafamı öne eğdim. Deran benden cevap bekliyordu ama ben diyecek bir şey bulamamıştım.

"Doğay, yanlış anlamadın değil mi?"

Benim aklım hala beni eve götürürse ne yapacağımdaydı.

"Hayır. Seni gayet iyi anlıyorum. Senin dediğin gibi olsun. Ben de haber olmak istemem."

Bu sözüm üzerine derin bir nefes aldı.

"Beni anladığına sevindim. Bak bir şey olursa söyle. Aramızda asla gizli saklı olmasın tamam mı?"

Gizli saklı ne olabilirdi zaten. Cadı oldugum dışında. Bunu söylemem yasaktı. Yoksa yaptığımız tüm uygulamalar boşa giderdi. Bazı şeylerin gizli olması gerekiyordu. Neyse bu ufak ayrıntı dışında gizlimiz saklımız olmayacaktı. Umarım bu durum sonra beni rahatsız etmezdi.

"Başak'ın yanına gidelim şimdi. İstersen çıkışta bize gidelim? Merak etme arabamın camları özel. Kimse bizi göremez. Annem de yok."

Utançtan kıpkırmızı olmuştum. Yine cevap verememiştim.

"Gelir misin?" Dedi kafasınu benimkinin seviyesine indirerek. "Ah afedersin. Utandırdım mı seni? Merak etme sana senin istemediğin hiç bir şey yapmam. Asla."

Garip bir güven veriyordu. Şu ana kadar çok kibar davranmıştı. İnsana güven veren tavırları vardı.

Ders bitene kadar duygularım çok karışıktı. Normalde Deran'la başbaşa kalacağım için heyecanlı olmam gerekiyordu. Ama bütün bunların gerçek olduğuna hala inanamıyordum.