[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Nadat een vuurgevecht tussen twee rivaliserende maffiabendes uit de hand loopt, veranderd Kate's leven compleet.
Ze valt in de handen van de gevreesde maffiabaas Victor Mancini en wordt noodgedwongen zijn verloofde. Kate's...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
❄️ VIER JAAR LATER
'Papa?' Ik kijk omlaag naar de kleine peuter die haar kleine vingertjes om mijn wijsvinger heeft gewikkeld. 'Waar is mama nou?' vraagt ze ongeduldig.
Glimlachend ga ik door mijn hurken en pak kleine meid op in mijn armen.
'Mama is daar binnen,' zeg ik tegen haar als ik naar de dichte deuren van de theaterzaal wijs. 'Maar we moeten nog even wachten voordat wij ook naar binnen mogen, net als de rest van deze mensen.'
Ze maakt haar ongenoegen bekend door haar lippen te tuiten. Haar ogen, die identiek zijn aan de mijne, knijpt ze tot spleetjes.
'Stom,' zegt ze boos.
Oh, ze heeft absoluut het karakter van haar moeder.
Ik grinnik. 'Wat nou stom?' Ik begin haar te kietelen waardoor ze zowel moet lachen als gillen.
'Nou, nou, nou. Wat een gegil zeg,' hoor ik een maar al te bekende stem lachend zeggen.
'Mama!' roept Ella enthousiast als ze Kate aan ziet komen lopen.
Kate geeft onze dochter een kus op haar wang.
'Dag kleine boef van me,' zegt Kate waardoor Ella zachtjes giechelt maar stopt daar direct meer als ze mijn moeder in het oog krijgt.
'Nonna!' gilt Ella nog enthousiaster als toen ze Kate net zag.
Ze probeert zich uit mijn armen te wurmen dus zet ik haar weer neer. Meteen loopt ze naar mijn ouders toe die al door de hurken zijn gegaan om haar op te vangen.
'En weg is ze,' lach ik.
Kate schud lachend haar hoofd en kijkt onze dochter na die vrolijk in mijn moeders armen rent.
Ruim drie jaar geleden hebben mijn ouders besloten om in Amerika te komen wonen, waardoor mijn vader weer terugkeerde naar zijn geboorteland.
Kate en ik hadden hen opgezocht in Italië toen Kate net vier maanden zwanger was.
Om te zeggen dat mijn ouders én mijn broer en zusje geschokt waren om mij in levende lijve te zien, is een understatement.
Ik denk dat dat de eerste keer was dat ik zowel mijn vader als mijn broer had zien huilen. En ik kon het zelf ook niet droog houden. Daar stonden we dan, drie stoere ruige mannen, jankend als kleine kinderen, maar dat kon ons geen van allen schelen.
Jarenlang had ik me dood moeten wanen voor ze, zodat zíj veilig zouden zijn en nu kon ik ze weer vasthouden en met ze praten.
Toen ik Kate ook nog eens aan ze voorstelde en ze zagen dat ze zwanger was, was de vreugde compleet.
Mijn ouders, broer, zusje, Kate én ik huilden allemaal. Het was een ware tranendal, maar dit keer was het enkel van vreugde.
Het is bizar hoeveel er in vier jaar tijd kan veranderen.
