𝐋𝐢𝐞𝐬 𝐈𝐧 𝐓𝐡𝐞 𝐃𝐚𝐫𝐤 - 𝐀 𝐌𝐚𝐟𝐢𝐚 𝐒𝐭𝐨𝐫𝐲

𝟏𝟑 | 𝐌𝐞𝐥𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐨 𝐘𝐨𝐮

Mateo's vraag hangt zwaar tussen ons in. Hij zegt dat ik hem moet afwijzen voor mijn eigen veiligheid, maar hoe kan ik dat doen terwijl ik zulke sterke gevoelens voor hem heb?

Het is niet enkel een beslissing die ik moet maken die het begin of het einde van onze relatie betekend, maar ook of ik bereid ben om mijn eigen leven én dat van hem op het spel te zetten.

Ik hef mijn hoofd naar hem op met een vastberaden blik op mijn gezicht.
De woorden die uit mijn mond komen zijn er al uit voordat ik er erg in heb.

'Nee. Ik wijs je niet af. Geen denken aan!'

Nou, daar gaan we dan. Shit...

Maar ik kan mezelf niet meer inhouden en bulldozer zo door.

'Ik heb eindelijk iemand gevonden die me kan laten lachen, me goed kan laten voelen, me geliefd kan laten voelen en oprecht om me geeft. Dat ga ik niet opgeven. Echt niet,' zeg ik krachtig.

Ik verwacht dat Mateo me op andere gedachten zal proberen te brengen, omwille van zijn leven dat op het spel staat.

Maar dat doet hij niet.

De blik in zijn ogen wordt stormachtig als hij een stap naar me toe zet. 'Dan weet je wat er nu gaat gebeuren,' zegt hij op een donkere, gevaarlijke toon die de rillingen over m'n rug laat lopen.

Deze man is gevaarlijk en juist dat heeft me nog harder voor hem laten vallen; de badboy maffia onderbaas die zo verschrikkelijk sexy is dat ik al bijna begin te kwijlen als hij een kamer binnenloopt.

Niet het punt nu, Kate! Focus!

Fronsend kijk ik hem aan. 'Wat gaat er –'

Voordat ik mijn vraag kan afmaken duwt hij me ruw tegen de muur en dan komen zijn lippen hard op de mijne terecht.

De kus is zo heftig, zo intens dat ik gewoon duizelig ben als hij zich iets terugtrekt.

'Je bent van mij. Alleen van mij,' gromt Mateo bezitterig tegen mijn lippen voordat hij ze weer claimt in een wederom duizelingwekkende kus.

Met zijn lippen dwingt hij me haast om hem meer toegang te geven, en die geef ik hem ook meteen. Zijn tong komt mijn mond binnen waardoor ik zacht tegen zijn lippen kreun.

Deze man... hoe heb ik ooit zonder hem kunnen leven?

Hij lijkt zich niks aan te trekken van de pijn in zijn arm en juist daarom zou ik me druk moeten maken over het feit dat Mateo nu echt naar de ziekenboeg moet, maar hij krijgt het voor elkaar om al mijn zorgen weg te zoenen.

Alsof dat nog niet genoeg is om tijdelijk mijn brein uit te schakelen, kust hij nu langzaam mijn kaaklijn voordat zijn lippen hun weg maken naar mijn hals. Mijn vingers glijden in zijn zijdezachte haar en hoor hem een goedkeurend geluidje geven.