Gözlüğünü Tak | Texting

- 8 -

Selamünaleyküm çocuklarım, yavrularım. Ay duygulandım bi anda kitaplarımız elimizde büyüyor ya!

Neyse neyse nassınız bakeym? Şükür ben iyiyim (Fizik sorularıyla boğuşuyorumm)

Şu yıldız yavrumu da bi sevindirin bakiim, heh şimdi bölüme geçebilirsiniz.

Gözlüğünüzü de takmayı unutmayın 😎

𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘

𝔼𝕃𝕀̇𝔽

Telefonumu çantama koyup yanımda sabırsızlıkla bana bakan Medine'ye döndüm. Kız benden daha heyecanlı ya!

"Noldu kanka anlatsana hadi!"

"Sınıftaki Rüzgar değil. Şey dedi... Seni rahatsız ediyorsa onunla muhattap olma dedi."

"Uuuuuğuuuuu koruyucu erkek."

"Çarparım bi' tane ağzına!"

"Tamam ya demedim bi' şey. Sen istediğim test kitabını getirdin mi?"

"Getirdim." Deyip kapattığım çantamı geri açtım ve Medine'nin istediği test kitabını çıkartıp ona uzattım.

"Hadi kantine inelim. Karnımızı doyururken ders çalışırız." Telefonumu feracemin cebine atıp sıramızdan kalktım. Ben kalktığımda Medine de eşyalarını alıp yerinden çıktı ve önümden yürümeye başladı.

Ben de Yavru ördek gibi Medine'yi takip ediyordum. O sırada bana çarpan omuzla 360 derece döndüm. Nolii la?

"Ah, şey, pardon..." Diyen Rüzgar'a baktım. Ama gel ağzımın ortasına çak bi' tane diyo bu bebe.

Yerdeki kitaplarımı toplayıp bana uzattığında bir hışımla kitaplarımı elinden çekip hızlı ve sinirli adımlarla yanından ayrıldım.

Nerden geliyor bu cesaret acaba? Çocuk daha birkaç gün önce geldi. Ama nasıl oluyorsa bana sırıtabilecek kadar alışmış okula!

Sabır çekip yoluma devam ettim. Medine de hemen kaybolmuş ha! Hızla merdivenleri inip kantine gittim. Her zaman oturduğumuz masaya baktığımda Medine orada oturmuş bir yandan tostunu yerken diğer yandan testini çözüyordu.

Masaya doğru hızlı adımlarda yürüdüm. Kitaplarımı masamın üzerine bıraktım ve telefon kılıfımın içine koyduğum paramı çıkartıp kızlar sırasında yerimi aldım.

Bu sıra da şimdi iki saat bitmez. Benim hayırlı arkadaşım da beni beklememiş zaten püffff! Hayır insan kankasına da alır bir tost! Ama yok parası biter canım!

Düşüncelerime göz devirip dünyaya döndüm. Üniversite sınavına neredeyse bir buçuk- iki ay kalmıştı. Öğretmenlerimiz ve ailemizin bizden beklentisi yüksekti.

Medine'yle birlikte gece gündüz demeden bulduğumuz her boş vakitte ders çalışıyorduk. Yaklaşık bir aydır kendimizi askeri kampa sokmuştuk bile diyebilirdiniz.

Sadece yemek ve namaz molası vererek çözebildiğimiz kadar soru çözüp kendimizi geliştiriyorduk. Öyle ki defalarca masa başında uyuyakalmışlığımız var.

Aklıma Medine'nin masasında horlayarak uyuması gelince gülümsedim.

Önümdeki kız da ihtiyaçlarını alıp sıradan çıkınca benim sıram olduğunu anladım. "Ben bi' tane karışık tost bi' de limonlu soda alayım."