Buried Past (On Going)

Chapter 5

Chapter 5: Hate you

Damn him! Damn him! Bakit pa siya nagpakita sa akin? Bakit ngayon pa?! After all I did just to get away from him ay magpapakita siya sa akin?! How dare him?!

"Good evening Ms...?" at nagawa pa niya talagang magtanong. Hindi niya ba ako kilala? O nagpapanggap lang siya? "Ms....?"

"Marel, just call her Marel. Marel Legazpi..." sambit ni Lucas nang mapansing hindi ko sinasagot ang kausap. "But soon to be Salvador." dugtong niya saka lingon sa akin. Kaya hindi niya napansin ang ngisi ng kausap na madali rin namang nawala.

Biglang nabaling ang atensiyon naming lahat nang magsalita si Luca.
"Uhm... Kuya Lucas, Marel... This is Kenzo Bartolome, my boyfriend's bestfriend. And also... My schoolmate before." nakangiting sabi ni Luca.

"And... Where is your boyfriend?" ani ko nang nagtataka dahil hindi naman pala niya boyfriend si Kenzo. Buti naman, dahil alam ko nang hindi naman pala mapupunta ang sister in-law ko sa isang walang salita.

"Oh! Hindi siya makakapunta ngayon, busy and hectic ang schedule. Sorry, maybe next time. I'll schedule a dinner for us." sagot niya at awkward na ngumiti. "He wants to meet you all, especialy... You Marel."

"Oh? Talaga? He wants to meet me?" tumatango-tango kung sambit. Hmmm... Wants to meet me, who's that guy? And why he wants to meet me?

"Yes, actually... He's so fond of you Marel. Because of your skills. You know mga hardwork mo as a Doctor." Luca says and smiled sweetly at me.

"Ohhh! Wow! Akala ko kung ano. Why? Is he my patient before?" nagtataka kung tanong.

"Ah yes! Nagpacheck up siya sa hospital niyo. But you were busy with an emergency operation that time and he saw you running with the other Doctors."

I felt conscious of my surrounding I felt someone is staring at me everytime Luca is talking.

Actually I didn't remember. Bukod kasi sa dami nang emergency operation na dinaluhan ko, I'm also bother about the someone who's looking at me. Kaya hindi ako komportable.

Tumango nalang ako. Atleast I have a hint right? Kung saan ako nakita nang boyfriend ni Luca.

My night is enjoyed. Nagkakausap naman kami nang mga kaibigan ko sa party. Most of my time are visiting each table of our guests. Naeenjoy ako sa mga payo nila kapag nag-aasawa na. They've tell their love stories too. O, na-eenjoy ko lang talaga ang pagbisita sa table nang mga bisita dahil malayo ako sa kanya.

Katatapos lang nang party at kalalabas lang nang huling bisitang nagpaalam. I'm exhausted but happy. Pero nawawala ang saya ko kapag naaalala ko ang mukha niya. I'm mad. Pero hindi ako iskandalosa kaya mas pinili kong manahimik keysa magsalita.

"Can we talk?" napalingon ako sa pamilyar na boses na iyon. Pinaghalong lungkot, galit at inis ang nararamdaman ko. "Kahit sandali lang."

I'm laughing with sarcasm when I look at him. Ha! Talk? Anong pag-uusapan? Ang kapal naman nang mukha niya?

"Please just... 5 minutes" umiling na ako sa kalagitnaan palang nang sinabi niya. Wow! Just wow! Pumunta lang sa CR si Lucas at ngayon gusto niya akong kausapin? Wow! Magpasalamat siya at umalis na ang mga magulang ni Lucas pati si Luca kundi...

"Ano? Manghihingi ka na naman nang sorry?" malamig kong sambit sa kanya. "Paulit-ulit nalang? Ha! Bakit ako makikinig sa'yo eh sinungaling ka?" tinalikuran ko siya at umalis doon. Akala ko susundan niya ako para mangulit, nakahinga ako nang maluwag nang hindi naman.

Lucas found me at the exit. Nandoon na ang kotse niya kasama ang valet. Kinuha niya ang susi at humalik muna sa akin bago pinatunog ang sasakyan. He open the passenger seat for me and kiss me again before he close the door. I smiled, I felt special whenever he kiss me.

I look at him maneuver the car, pero napunta ang tingin ko sa labas nang kotse. And I saw Kenzo, staring at the passenger tinted window. At my side. Naluluha ang mga mata at lumulunok. He watched us 'til his sight can reach.

To be continued...

*Aryojodazna*