Buried Past (On Going)

Chapter 20

The Buried Past

Nabitawan ko ang kamay na nakakapit sa aking kamay nang unti-unting bumuhos sa akin ang katotohanan. Kenzo... was targeting me, because of Cad.

"You planned everything? From the start? Christine?" walang lingong tanong ko sa kanya.

I didn't hear some answers but I watch her head slowly nodding. "From Fiesta, the school, the dinner... All... Even the..." she gulp and hesitating. "...courting."

With a broken heart, soul, and life... I cried. Umiyak ako nang umiyak sa harap niya. They planned it all? Anong klaseng hayop sila para pagplanohan ang mga bagay na dapat mangyayari sa akin? And how could she do that? Is she a woman? Iyon pa talaga ang naisip niya?

"Bakit kayo ganyan? Bakit ka... Anong klase kang babae? Pareho tayong babae pero naisipan mong gawin 'yon sa akin? Huh? Anong klaseng hayop kayo?!" hindi ko mapigilang sumigaw at maging bayolente. "You... Planned everything!" nanghihina kong hinaplos ang tiyan ko nang maramdamang masakit iyon. My baby was hurting too. "Puwede niyo naman akong kausapin nalang keysa gawin niyo sa akin 'yon." nanghihina kong bulong na kahit ang mukha niya ay di ko makita dahil sa mga baradong luha. "You can just talk to me easily and I will convince Cad. Naiintindihan naman kita eh. But what you did was beyond myself to understand. Hindi ko maisip ang ginawa mo—niyo! How did I love someone that from the start was all in plan! Kahit na sabihing minahal niya nga ako! Ay mali pa rin iyong intensiyon niya para mapalapit sa akin! He used the wrong way!"

Pilit kong pinupunasan ang mga luhang tumutulo pero hindi ko magawa. All I feel was my stomachache and my heartache. Hindi ko matanggap lahat ng mga sinabi niya. What did I do to deserve this... And... Cad.

"All this time, Cad was right! Binabalaan niya ako, pero hindi ako nakinig! And how could you blame Cad to your sister's death, eh binalaan na naman kayo nang doktor! That's not Cad's fault! Makita man niya o hindi ang Nanay niya mamatay pa rin s'ya! Anong klaseng tao ka? Ha? Cad refused kasi akala niya iiwan na naman s'ya nang nanay n'ya! Is thirteen years is not enough para ibigay niyo naman ang oras sa totoong anak?! Did you think na habang inaalagaan at pinapalaki ni Tita Clarissa ang hindi niya anak ay naroon ang anak niya na umiiyak at lulong sa bully dahil wala s'yang nanay? Did you imagine Cad's childhood without his Mom's care? Without his Mom that should always with him when the moment he experiencing his first time? Naiisip mo ba 'yun ha? Can you please not to be selfish? Bakit ba inaagaw ninyo 'yong hindi sa inyo? WHY CAN'T MY BESTFRIEND HAVE HIS PEACEFUL LIFE?!" pumiyok ang aking boses matapos kumirot muli ang aking tiyan. Baby, please hold on. Mommy will talking to your Tita. Please. Give me a second. "Why can't you be fair to him? Tapos ako? Pinarusahan niyo ako para pumayag si Cad, pati ako na natira niyang sandalan pinaki-alaman mo—niyo?! I am the only girl who stayed to him! Tapos ako na naman dapat? Ganyan ka ba ka-selfish, Christine? You're just thinking about that thing na puwede mo naman sanang sabihin sa akin. Then... " muling nanghina ang katawan ko nang maalala ang mukha ni Cad sa huling alala ko. "...look at the consequences... Sinisi mo si Cad tapos ngayon... "

My mind went haywired. There's this noise that still lingering in my mind. Sobrang tinis niyon na halos gusto kong mawalan ng pandinig, but my attention went to my legs na natatabunan ng kumot. Ang puting kumot doon ay unti-unting naging pula. And the last thing I remember, the doctor's come near me and start doing something in my stomach.

****

Hindi ko malaman ang kong ano ang nararamdaman ko habang nakatingin sa isang maliit na garapon, sa loob niyon ay isang maliit na bagay na kinuha nila mula sa akin. Isang fetus. Ang anak ko. 'Yong anak ko.

Kasabay nang pagluha ko ay ang aking pagsigaw na nakaagaw ng atensiyon sa isang nurse na umaasikaso sa akin.

Wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak habang nakikita ang anak ko. Hindi ko malaman ang naramramdaman ko, nanginginig ako at nilalamig habang nakatitig doon. Para rin akong masisiraan ng ulo dahil sa paulit-ulit na lumalabas na kung ano-anong mga larawan sa aking isip. Naririnig ko uli iyong matulis na tunog dahilan nang pagtakip ko nang aking tenga.