Ev Arkadaşı

Kefil

Amcam bizi arabasıyla aldıktan sonra restorana gelmiştik.

Yengem ve kuzenim de bizi restoranda karşılaşmışlardı. Kuzenim benden iki yaş büyük Emirhan Abi'ydi.

"Bugün Alina ile telefonda konuştuk ve benim bir öğrencimi ev ararken gördüğünü hatta muhabbet ettiğini söyledi." diye konuya girdi amcam.

"Bugün nasıl geçtiğini biz bile konuşamadık daha." dedi babam.

"Bugün aslında bir ev beğendim ama belirlediğimiz kira ücretinden fazlaydı." dedim.

"Sizin üniversitenin olduğu taraflarda kiralar çok yüksek." dedi yengem.

"Dündar ben diyorum ki öğrencim ile Alina ev arkadaşı olsunlar. Ben öğrencime kefilim." dedi amcam.

"Daha öyle kızın adını sanını bilmeden olur mu öyle." dedi annem. Erkek olabilme seçeneğini düşünmemişti bile.

Amcam hiç bozmadan "Ailesini de tanıyorum. Doğru düzgün insanlar. Güvenebilirsiniz." dedi.

"Yine de kızı bir tanısak iyi olurdu." dedi annem.

"Tıp son sınıf öğrencisi. Zeki, düzenli, edepli birisi." dedi amcam. Artık erkek olduğunu söylemesi lazımdı.

"Adı ne bu kızın?" diye sordu babam.

"Melike." diyen amcama gözlerimi sonuna kadar açıp baktım. Metehan bugün bir ameliyata girip kadın olmadıysa amcam yalan söylemişti.

"Bugün gece yarısı uçağımız var. Nasıl olacak, nasıl taşınacaklar?" diye sordu annem.

"Ben bugün kendisi ile konuştum. Zaten ev eşyaları varmış. Koltuğu falan kendisi getirtecek. Biz sadece Alina'nın odasını düzeceğiz. Birde mutfak araç gereçleri alınacak." dedi amcam.

"Biz zaten oda için bir mağaza ile anlaşmıştık. Evi kiralayınca mobilyalarını göndereceklerdi." dedi babam.

"Mutfak araç gereçleri de amcasından." diyen yengeme gülümseyerek baktım.

Annem "Size de zahmet olacak ama." diyordu ki yengem sözünü kesti.

"Hiç öyle şey olur mu eltim? Alina bizim de kızımız." dedi.

"Anıl'ı da görmek isterdik ama bu iki gün konferanslar ile ilgileniyor. Çok yoğunmuş." dedi babam.

"Neyse ki ilk gün gidip gördük. Yoksa aklım kalacaktı." dedi annem.

O sırada garson siparişlerimizi getirince sohbeti dinlemeyi bırakıp yemeğime yöneldim.