Ev Arkadaşı

Çığlık

Duyduğum tıkırtılar ile gözümü açtım. Beyzanur ile koltukta uyuyakalmıştık.

Beyzanur'u yanımda göremeyince koltukta doğruldum.

"Beyzanur." diye seslendim.

Ses gelmeyince esneyerek ayağa kalktım. Uykudan hala gözümü açamıyordum.

"Beyzanur ne yapıyorsun? Gece gece yemek mi yiyorsun?" diye seslendim.

Ses gelmeyince onu umursamayarak banyoya gittim.

Elimi yüzümü yıkarken duşakabinde yerde bir karartı gördüm. Cam buğulu olduğu için ne olduğu anlaşılmıyordu.

Duşakabinin kapısını yana ittirerek açtım. Yerde baygın Beyzanur'u gördüm.

Endişeyle yanına eğildim ve nabzını kontrol ettim. Solunum ve nabzı düzenliydi.

Kafasında ya da başka bir yerde belirgin bir yara yoktu. Yine de düşüp kafasını çarpmış olabilir ve bu büyük bir hasara yol açabilir.

Cebimi yokladım hızlıca. Telefonumun yanında olduğunu fark edince 112'yi aradım.

"112 acil çağrı merkezi. Buyurun, size nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordu.

"Baygın bir hastamız var. Nasıl bayıldığında dair bilgim yok. Herhangi bir rahatsızlığı yok." dedim.

"Hemen size ambulans göndereceğim. Adresi alabilir miyim hanımefendi?" diye sorması ile adresi söyledim.

"En kısa sürede ambulans gelecek hanımefendi. Lütfen hatta kalın." dedi.

"Tamam." dedim ve telefonu kenara koydum.

Beyzanur'u sırt üstü yatırdım ve ayaklarını havaya kaldırıp duvara yasladım.

Ayağa kalkıp klozetin üstündeki küçük camı açtım ve geri yanına eğildim. Yakasındaki üç düğmeyi açtım.

Beyzanur burada baygınsa içerideki sesler nereden geliyordu? Korkuyla ayağa kalktım.

Ses devam ederken telefonumu elime aldım ve "Evde biri var." dedim.

"Emin misiniz hanımefendi?" diye sordu kadın.

"Evet. Zaten sese uyanmıştım. Evde tek arkadaşımla ben varım ve şuan o baygın. İçeriden hala ses geliyor." dedim.

"En yakın polislerimizi eve yönlendiriyorum. Sakin olun hanımefendi." dedi kadın.

Sesler yaklaşırken bir an içgüdüsel olarak Metehan'ın şu uygulamasını açtım.

O sırada kapı açılınca korkuyla çığlık attım.