Ev Arkadaşı

Zordur

"Berkay sen nerede kalıyorsun?" diye sordum merakla.

"Ben ilk sene iki arkadaşım ile eve çıkmıştım." dedi Berkay.

"Niye Metehan ile eve çıkmadınız ki?" diye sordum.

"İki sene tedavi gördüm. O yüzden geç başladım falan ben başladığımda da Metehan'ın ev arkadaşları vardı." dedi Berkay.

"Bunu bilmiyordum. Geçmiş olsun." dedi Beyzanur.

"Metehan zaten tıp okudu diye mezun olacağınız seneler aynı olmuş oldu." dedim.

"Ne tedavisi gördün? Senin için mahsuru yoksa merak ettim." dedi Beyzanur.

"Şey pek bu konuda konuşmayı istemiyorum." dedi Berkay.

"Ha pardon." dedi Beyzanur ve önüne döndü.

Metehan bir anda bana yaklaşınca kaşlarımı çatıp ona döndüm.

Sert bir ses tonuyla "Hayırdır?" dedim.

"Yok bir şey." demesi ile "Niye öyle yaklaştım?" diye sordum.

Cevap vermezken arkamda durmasının sebebini anlamak için ona döndüm.

Ceketini açmış kalçanın arkasında tutuyordu. İlk başta aklıma endişeyle regl olabileceğim geldi ama tarih uyuşmuyordu.

"Arkandan herifler bakıyordu." diye kısa bir açıklamada bulundu ve ceketini çekti.

"Şey teşekkürler." dedim ve önüme döndüm.

Çaktırmadan Metehan'a baktım. O heriflere bir şey söylemek yerine gelip benimle onlar arasına engel koymuştu.

"Cahil bir insanın fikrini değiştirmek çok zordur. Özellikle sarhoşsa konuşmak hiçbir işe yaramaz. Kavga etmeye de gerek yok." dedi.

"Bunu düşündüğümü nereden çıkardın?" diye sordum.

"Yakışıklıyım diye beni izleyeceğini sanmıyorum. Bir şey düşünüyorsundur. Bende en mantıklı seçeneğin açıklamasını yaptım." dedi.

"Tamam." dedim ve önüme döndüm. Hava soğukken ellerimi birbirine sürtüp ısınmaya çalıştım.

Metehan hiçbir şey demeden ceketini omzuma koyunca tebessüm ettim.

Beni takmadan yürümeye devam etmesini takmadan ceketi tamamen giydim.

On dakika sonra eve gelince "Bıraktığınız için teşekkürler." dedim.

"Ne demek. Yarın görüşürüz." dedi Metehan ve Berkay ile birlikte gitti.

"Ceketi sende kaldı." diyen Beyzanur ile "Unutmuşum abi ben bunu." dedim.

"Neyse yarın verirsin." dedi Beyzanur.