Ellerini belime sardı ve beni kendine daha çok yaklaştırıp onunla temas hâlinde bulunmamı sağladı. Gözlerimiz gözlerimize kenetlenmiş bir durumdaydık. Ben onun ağzından çıkan her kelimeyi özenle dinliyordum. Bu cümleler belki de bir insandan duyduğum en güzel cümlelerdi. Nefesini yüzümde hissettiğimde nefessiz kaldığımı sandım. Sesli bir şekilde yutkundu ve dudaklarını yalayarak konuşmasına devam etti. " Sen benim bu dünyada gördüğüm en psikopat kızsın, inan bana bu seni çok özel kılıyor. Sende gördüğüm o kadar mükemmellik hadisesi var ki birgün bunu başkasının görmesinden korkuyorum. Evet sen, dünyada hiçbir şeyden korkmayan beni korkak bir cesura çevirdin." dedi ve ben son söylediği cümleyi duyunca gözlerimi kocaman açmış ona bakmaya devam ediyordum. O ise bir an bile gözlerini ayırmadan devam etti. "Bazen yaptıklarımızın karşılığı bu dünyada veriliyormuş, peki ben nasıl bir iyilik yaptım da kader seni karşıma çıkardı?"