TAMAMLANDI✔✔
《𝓚𝓲𝓶 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰》
Taehyung sevdiği kadına aşkını ve ondan vazgeçmeyeceğini göstermekte kararlıydı.
"Ben prenses değilim."
"O zaman benim kraliçem olursun."
(Çeyrek Texting)
Tür: Tatlı bir aşık erkek, erkeklerden yaralanmış ama g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen sadece bir hediye kutusu olmak istersin.
Neyseki o Ben değilim. İnsan olduğum için mutluyum. eheuheueh
Bu arada koyduğum şarkı çok iyi, bence dinleyin.
2k olmuş kitap🥺🥳
Yıldıza basıp başlasak bölüme=)
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Keyifli Okumalar ♡
"Taehyung lütfen ağzını açar mısın artık? Çocuk gibisin cidden."
Başındaki sargı bezini oynatacak şekilde kaşlarını kaldırıp indirdikten sonra çocuk gibi omuz silken Taehyung'a bezmişçe baksamda bu hâlleri aşırı tatlı geliyordu.
Hastaneden çıkalı bir hafta, evde kalmaya başlayalı da 3 gün olmuştu.
Ve ben onunla kalıyordum. Çocuklar üç gün önce Taehyung'u bana emanet edip Han Nehri'nin oradaki eve geçmişlerdi. Ama arada sırada uğruyorlar ve eve lazım olan ihtiyaçları alıyorlardı.
Biraz mahçuptum bu yaptıkları şeye karşı ama Taehyung'la böyle vakit geçirdiğim için açıkçası mutluydum.
İyi olup bana böyle bakması benim için paha biçilmezdi çünkü.
Ayrıca normal odaya alınmasından hemen sonra uyandığı zaman gerçekten tam bir kaos yaşanmıştı.
Odaya ilk ben gireceğim kavgası yapan Jin ve Jungkook kapıyı kırmışlardı. Tabi daha yeni kendine gelmeye çalışan Taehyung çıkan yüksek sesle irkilmiş ve kalp monitörü gene çıldırırcasına ötmeye başlamıştı. Hepimiz o korkuyla doktoru çağırmak için kapıdan aynı anda çıkmaya çalışmış ve orada sıkışı kalmıştık.
Halimiz trajikomikti.
Neyse ki doktoru nihayet çağırmıştık. Ve bize Taehyung'un iyi olduğunu, sadece sesin onu -tahmin ettiğim gibi- korkuttuğunu söylemişti. Ayrıyeten kapının parasını da hastane masraflarına ekleyeceğini söyleyip Jin ve Jungkook'u azarladıktan sonra odadan çıkıp gitmişti.
Bunlar olduktan sonra kendine az çok gelen Taehyung canı acısa bile gülmeye başlamıştı olaya. Ve böylelikle herkesin enerjisi onun gülüşüyle geri gelmişti.
Bu hayatta herkesin sahip olmak isteyeceği bir aurası vardı cidden. Baya şanslı olduğumu geçte olsa fark etmiştim ama bu sorun değildi.
O iyiydi ve şu anda benimleydi.
Ama ne yazık ki ona komadayken dediklerimi tam hatırlamadığını ağzını aramaya çalıştığımda söylemişti. Buna üzülmüştüm biraz ama, Taehyung beni tam duyamadı diye suçlayacak halim yoktu. Daha iyi hissedince -ayaklandığında- konuyu açacaktım.
