TAMAMLANDI✔✔
《𝓚𝓲𝓶 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰》
Taehyung sevdiği kadına aşkını ve ondan vazgeçmeyeceğini göstermekte kararlıydı.
"Ben prenses değilim."
"O zaman benim kraliçem olursun."
(Çeyrek Texting)
Tür: Tatlı bir aşık erkek, erkeklerden yaralanmış ama g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Normalde bu kıyafetleri böyle uyumsuz başka biri giymiş olsa 'Iyk bu ne be Ankara krosu' derim.
Ama Taehyung giyince güzelliği karşısında ilahiokumakistiyorum.
Fak det şit!
Yıldıza basıp başlasak bölüme=)
Satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum =)
Keyifli Okumalar ♡
Kim Yakışıklı -ama öyle böyle değil- Taehyung'tan:
Lina'nın yere düşmesiyle gülen yüzüm solmuş ve havadaki elim yavaşça yere inmişti.
Büyük bir şokta olsam bile Jimin'in beni ittirmesiyle koşarak Lina'nın yanına gelip onu kucağıma aldım ve arabama koştum.
"Neden bayıldı bir anda?" Endişeyle sorduğum soruya Jimin cevapsız kalmıştı. Bu beni iyice korkuturken vardığım arabanın yanında Jimin'e arka cebimdeki anahtarı almasını söylemiştim.
Beni dinledi ve hızla arabanın anahtarını alarak kapıları açtı. Ben, Lina hala kucağımda arkaya binerken Jimin hızla ön yere binmişti. Eli ayağa titrese bile benden daha az şokta olduğu belliydi.
Şu an nasıl bir histe olduğumu bile bilmiyordum ama Lina'ya bir şey olursa nefessiz kalacağımın son derece farkındaydım.
"Tae! Sana sesleniyorum! Aval aval bakmayı bırak ve kızın nabzını ölç!"
Bakışlarım Jimin'e döndü korkuyla. "N-Neden ölçeyim ki nabzını? O y-yaşıyor."
Jimin kırmızı ışıkta durup arkasını döndü ve koluma bir tane geçirdi. "ÇILDIRTMA ADAMI DA BAK ŞU NABIZA!"
Bana vurmasını umursamadan Lina'nin bileğini alıp nabzını ölçerken Jimin yeşil ışık yandığı gibi gazladı. Nabzı normal gibiydi.
Anlamazdım ki ben!
"Düşük bir şekilde atmıyor gibi. Bilmiyorum anasını satayım! Doktor olan sen değil misin?"
Hızla sola döndüğü için hazırlıksız bir hâlde cama yapıştığımda Jimin stresli bir sesle, "Hayır henüz değilim!" dedi.
Düzelip yanağımı tutarken sinirle ona söndüm. "Lan normal zamanda ben doktorum bir yılın hesabı olmaz diyen nenem miydi Jimin?! Ayrıca düzgün sür şu arabayı!"
"O ayrı bu ayrı bir durum! Şimdi dikkatimi dağıtma kaza yapmaktan korkuyorum zaten!"
Bu yol boyu son konuşmamız olmuştu.
Yaklaşık beş dakika sonra vardığımız hastanede sedyeye yatırılan Lina'nın elini tutarak bize izin verilen yere kadar ilerledik. Bakım odası yerine geldiğinde Lina'nın eli elimden kaydı ve kapı yüzüme kapandı.
