RÜYAMSIN

9 - KENDİNE İYİ BAK

MEDYA : Hülya (Rüya'nın ablası)

😍😍😍

Kadın, şüpheye düşürmeyen adam ister.
Kadın, bir tek emin olduğu yerde huzur bulur.

🍀🍀🍀🍀🍀

Gecenin bir yarısı kalbimde sancılarla uyandım hep. Her gecenin bir yarısı hatıralar geldi oturdu içime... Ağlayarak uyandım her sabah, ama gizli.. Görmesin kimse. 'Üzülür annem' diye her saniye içime batan bıçaklarla dost oldum ama her şeye rağmen gülümsedim. Başımı her gece yastığa değil de, acılara bıraktım ben. Yaşadığım her güzel şeyin ardından hep yere çakıldım.

Neden peki?

Hak ettim mi ben bunları?

Kimseye kötülük yapmadım ben, ama bana çok yapıldı. Ben ağzımdan çıkan her sözü düşünerek söylerdim kimse üzülmesin diye, ama onlar hiç düşünmedi beni.

Çok kırıldım. Daha doğrusu çok kırdılar. Ama bir gün hepsi geçecek, biliyorum. İnanıyorum. İşte o zaman, şimdi elimden tutmayan hiç kimsenin yanımda olmasına izin vermeyeceğim.

Odamın kapısı açılınca gözlerim o tarafa kaydı.

"Kızım, uyanmışsın. Bende seni uyandırmak için gelmiştim." dedi annem. Dün akşam gelmişlerdi. Bende 1 haftalık Çağla'nın yanında kalmamın sonunda eve gelmiştim. Evet, o akşam evin bahçesinde Ahmet amcayla konuşmamızın ardından tam 1 hafta geçmişti. Bora ise sürekli benimle konuşma çabalarına girip duruyordu. Ama dinleyen var mıydı? O bunu bile hak etmiyordu. Yani en azından ben böyle düşünüyordum.

Gülümsemeye çalıştım.

"Fazla olmadı anne."

"Tamam o halde, hadi kahvaltıya bakalım."

Başımla onayladım onu. O odamdan çıkarken bende derin bir nefes alarak kalktım ayağa. Yine uykum kaçmıştı. O yüzden sabahın 5'in de uyanmıştım. Zaten gece de fazla uyuyamamıştım ki.

Uyuşuk adımlarla çıktım odadan ve mutfağa geçtim. "Günaydın." diyerek oturdum yerime. Önce annem, ondan sonra da babam aynı şekilde karşılık verdi.

"Çağla'da eğlendin mi bakalım? Nasıl geçti orada ki 9 günün?"

Bunu soran babamdı.

"İyiydi babacım. Gayet güzeldi." derken gülümsedim. Bu sefer de annemin sesini duydum.

"Peki ablanda neden kalmadın kızım? Her gün beni aradı, sürekli seni sordu bana 'iyi mi, nasıl?' diye."

Vücudumun kasılmasını son anda zapt ettim. Ve sesimi normal tutmaya çalışarak cevap verdim.

"Çağla'nın evi okula daha yakın olduğu için orada kalmak daha uygun olurdu."

"Orası öyle de, enişten seni bırakırdı okula."

Ben ne diyeceğimi düşünürken, babam girdi araya.

"Tamam Şule, demek ki Rüya arkadaşında kalmak istemiş rahat edebilmek için."

İşte bu, derin bir nefes almamı sağladı. Babama büyük bir minnet borçluyum gerçekten.

SARP'IN AĞZINDAN

"Herhangi bir sıkıntı var mı Sarp?" diye sordu Rüzgar abi.

Başımı olumsuz anlamda sallarken, "Hayır abi, gece boyu evinin önünü gözledik Çağrı'yla. Bir sıkıntı yok. Olsa da zaten ortadan kaldırırım."