RÜYAMSIN

23 - DEPO

MEDYA : Mustafa Ceceli & Ekin Uzunlar - ÖPTÜM NEFESİNDEN

(Bu şarkıyı koymamın sebebini, bölümü okuyunca anlarsınız)

💟💟💟💟💟

Bir çift eli tutmak değildir aşk. Uzun uzun sarılmakta değildir. Aşk, kendini unutmaktır. Aşk, tutamadığın elleri düşlemektir.

💟💟💟💟💟

RÜYA'NIN AĞZINDAN

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun.

Ama tek bir şeyi hâlâ deli gibi istiyorum. O Alev'e gününü göstermeyi. Artık kimseye iyimser olmayacağım. Benden bu kadardı..! Hayatımı mahveden ve mahvetmeye çalışan herkesin cezasını kendi ellerimle vereceğim. Çağla'da benimle aynı fikirde. Aradan 1 hafta geçmişti. 4 gün hastanede kalmış, sonra da ikimizde taburcu olmuştuk. O kendi evindeydi, ben kendi evimdeydim. Doktor rapor verdiği için de okula gidememiştik. Ama raporun günü bugün bitiyordu. Yarın ise okula gitmek için sabırsızlanıyorum.

O sürtük kız Çağla'yı bile artık çileden çıkarmışsa, bir de beni düşünün!

Odamın kapısının açılmasıyla birlikte bütün düşüncelerimi bir kenara savurdım ve gelene baktım. Ablamdı. Elinde kahvaltı tepsisi vardı. Gözlerimi devirmeden yapamadım. Günlerdir odamdan çıkamıyordum. Kahvaltımı, yemeğimi ilaçlarımla birlikte ayağıma kadar getiriyorlardı. Bir gün annem, bir gün abim, bir gün babam, bir gün ablam... Hatta dün akşam da yemeğimi, ilaç ve suyla birlikte Sarp getirmişti ve ben onu beklemediğim için de oldukça şaşırmıştım. Bunu da çok belli etmiştim. O da yetmezmiş gibi kendi elleriyle yedirmişti. Ama tabi abim yoktu evde. Pars abiyle bir işleri çıkmıştı. Zaten Sarp'ta o yüzden rahatlıkla girebilmişti odama.

"Nasılsın bugün?"

Gülümseyerek beni düşüncelerimden kurtaran ablama cevap verdim.

"İyiyim ablacım. Ama kahvaltımı sizinle yapmak istiyorum bende." diyip çoktan ayaklanmıştım. Ablamın bana olan bakışlarına aldırmadan tekrar konuştum. "Ben iyiyim abla. Hadi gidelim."

Başıyla onaylamak zorunda kaldı. Odadan çıkarak mutfağa gittiğimizde herkesin burada olduğunu gördüm.

"Günaydın." diye sesimi duyurarak bana dönmelerini sağladım. Ve bende oturdum. Ege hemen, "teyzeee." diyerek benim onu kucağıma almamı beklerken, direkt aldım. "Teyzecim."

Gülerek yanağımdan öptü. Bende aynı şekilde onun yanağından öptüğümde, gözlerim abime kaydı.

Ablama sorarcasına bakıyordu.

"Bende sizinle birlikte yiyeceğim diye tutturdu."

Herkeste göz gezdirirken, lafı ben devraldım. "Valla hiç bana öyle bakmayın. Ben gayet iyiyim. Yarın okula da gideceğim. Biraz odamdan çıkıp hava alayım yaa."

Hepsi de bana hak vermiş gibi bakmaya başladı. "Haklısın prenses." diyen abimden başkası değildi. Ona gülümserken, "benim kuzenim her zaman haklı." diyen Alper'e göz devirmeden yapamadım.

SARP'IN AĞZINDAN

Çok hata yaptım şimdiye kadar... İnkar etmiyorum! Ders aldıklarım oldu, almaya vakit bulamadıklarım.. Duyduklarım doğruysa, zaferlerim de olmuş. Ahımı alanlar fatura ödüyormuş.. 'İyi ki yapmışım' dediğim şeyler de var, keşkelerim de..