RÜYAMSIN

18 - KISKANÇLIK

MEDYA : Alper (Rüya'nın kuzeni)

😍😍😍

Gündüz geceye, "yer değiştirelim mi?" diye sormuş.
Gece cevap vermiş:
"İnsanların acılarına katlanabilir misin?"

🌸🌸🌸🌸🌸

Gözlerimi devirerek yanımdaki Alper'le birlikte okulun bahçesine giriş yaptık. Bizi abim bırakmış, ardından gitmişti. Tabi sevgili kuzenime de bazı uyarılarını yaptıktan sonra... Ama ne yazık ki, Alper'in o uyarıları üstüne aldığı pek söylenemez. Hayır ne diye benimle geliyorsa, evde dursaydı işte.

Başımı yan tarafıma çevirince, Alper'in gözlerinin bir yerde olduğunu gördüm. Bakışlarını hızlıca takip ettiğimde, yine gözlerimi devirdim. Anlaşılan burada da boş durmayacaktı. Yine kızları dikizlemekle meşguldü. Üstelik bu okuldaki kızları..! Aman ne güzel. Onlarda zaten dikizlenmek için yer arıyordu. İstedikleri de oluyor işte. Antalya'da akıllanmadı mı bu yaa? Ben dayım aklını başına getirir diye düşünmüştüm oysaki.

Daha fazla kuzenimin onları dikizlemesine müsaade etmeyip koluna asıldım sertçe. Sonunda gözlerini kızlardan çekebilmişti.

"Alper!" dedim kızgınca. "Kızları dikizlemekten vazgeç artık!"

"Ama kuzen, ben ne yapabilirim. Hepsi de çok güzeller. Gözlerimi alamıyorum bir türlü." derken sırıtıyordu. Aynı zamanda da gözü yine başka bir taraftaydı. Kısa bir süre sonra ise başını bana doğru çevirirken, "ama kıskanma, senin eline su dökemezler." diyerek yanağımdan makas aldı. Kaşlarımı çatarak bakmaya başladım. Ve bıkkınlıkla göz devirdim.

"Sen daha hâlâ akıllanmadın mı yaa?! Bir de dayımın verdiği o kadar cezalara rağmen."

Omuz silktikten sonra, "babam o kadar ceza verdi evet..." dedi ve o hiç durmayan bakışları sonunda beni buldu. "Ama şu an babam burada değil." diyerek göz kırptı.

Oflamadan yapamadım.

"Hiç boşuna heveslenme Alper! Dayım olmasa da ben varım. Dün akşam dayım beni aradı ve sana göz kulak olmamı söyledi. Sırf bizim hatırımız için gelmene izin vermiş." dedikten sonra koluna girerek yine bana bakmasını sağladım. "Yani kuzencim, rahat hareket edebileceğini falan sanma kesinlikle! Valla bak seni eve geri gönderirim. Hem sen neden benimle okula geldiysen sanki. Duramadın mı evde annemle!" sesim resmen cırlamışım gibi çıkmıştı.

"Benim evde canım sıkılırdı. Senin okuldan gelmeni bekleyemezdim."

Kaşlarım hâlâ çatıktı. Sinirlice, "yaaa, ne demezsiiin! Kızlar için geldim demiyor da!" diye tısladım. Alper'in gözleri hâlâ ilerideki banklardan birinde oturan kızlardaydı. Tabi onlarda Alper'e bakıyorlardı, aynı zamanda da cilveli bir şekilde gülüşerek konuşuyorlardı kendi aralarında. Derince bir nefes çektim içime. Artık gerçekten sinirlenmeye başlıyordum. Bu bahçedeki kızlar ne diye benim kuzenime bakıyorlardı ya! Hemen yakışıklı birini görünce... Sarp ve Çağrı okula ilk geldiklerinde de böyle yapmışlardı..!

Sinirli bir şekilde Alper'i kendime çektim hemen. Şaşkınlıkla bana bakıyordu. Bu ani hareketi beklemiyordu.

"Bana bak Alper!" diyerek tehditkar bir şekilde işaret parmağımı salladım.

"Burada uslu duracaksın anladın mı beni! Herhangi bir vukuatın olursa... Bırak evi, seni Antalya'ya geri gönderirim! Dayıma da her şeyi anlatırım!"