RÜYAMSIN

4 - GRUP ÖDEVİ

MEDYA : Rüya SOYDAN

😍😍😍

Küçümseme kimseyi! Nokta da küçüktür, ama bitirir cümleyi...

🌱🌱🌱🌱🌱

Günlerdir hasta olduğum için bölüm gecikti.

Size küçük bir açıklama :

Bir önce ki bölümde Rüya'nın evine gelen içi çikolata dolu kutu ve içinden çıkan not, eski sevgilisine veya Sarp'a ait değil. Kime ait olduğunu ilerleyen bölümlerde anlayacaksınız. Ama size şunu söyleyebilirim ki, bölümün gidişatı çok farklı olacak. Bunu belirtmek isterim.

Keyifli okumalar... 💟

Umarım beğenirsiniz... ❤️

SARP'IN AĞZINDAN

Sizin hiç bakıp bakıp daldığınız oldu mu uzaklara? İliklerinize kadar işledi mi yalnızlığın en ucu? Ya da yasaklar konuldu mu boğazınızda düğümlenen cümlelere? Şimdi öyle bir cümle kurun ki, yaşamama sebep olsun.

Bir şarkının melodisinde öldünüz mü hiç? Gözyaşınızı gizlediniz mi yastık altlarına? Kim demiş 'erkekler ağlamaz' diye. Onlar sevdikleri için çok güzel ağlarlar. Ağlama diyeniniz, üzülme diyeniniz, yüzünüze güleniniz, derdinizi bileniniz olmadığı oldu mu hiç? Oysa ki benim her şeyimi tek bilen Çağrı.

Sebepsiz yangınlar var içimde.
Kim geldiyse "bırakın yansın." dedi de, bu kahrolası özlemek kadar öldüreni olmadı. Bu benimkisi yaşamak değil, uzun bir ölüm...

"Sarp."

Çağrı'nın yükselen sesiyle birlikte düşüncelerimden sıyrılmam bir oldu. Dalgın bir şekilde başımı ona çevirdiğimde, "ne oldu lan, daldın yine uzaklara." demesi bir oldu. Sesi muzipçe çıkmıştı. Ben hâlâ sessizliğimi korumaya devam ederken o tekrar konuştu.

"O'nu mu düşünüyorsun yine?"

Hiç düşünmeden cevap verdim.

"Düşünmediğim bir an yok ki."

Başını aşağı yukarı sallayarak, "oğlum ben ne zaman ona 'yenge' diyebileceğim..? Artık sende yap bir şeyler de ona olan bu özlemin bitsin be kardeşim." dedi. Aslında Çağrı'ya hak veriyordum. Başımı okul kapısına çevirdiğimde dikkatle bakmaya başladım. Sabah erken gelmiştik okula ve şimdi de bahçede bir bankta oturmuş gelmesini bekliyorduk.

"Hem, bende artık resmi olarak onun yengem olmasını istiyorum. Artık 'yenge' demek istiyorum. Dün sende gördün, neredeyse ağzımdan kaçırıyordum."

Gözlerimi kapıdan çekerek arkadaşım Çağrı'nın kömür karası gözlerine yönelttim.

"Merak etme kardeşim, çok yakında o da olacak. Az kaldı. Ama biraz daha zamanı varmış gibi hissediyorum. Yine de bu filmin sonunda AŞK kazanacak. Göreceksin."

O da bana hak verircesine başını salladı.

Gözüm tekrar kapıya doğru gittiğinde, bu sefer gördüm O'nu. Arkadaşı Çağla'yla birlikte okula giriş yapıyordu. Birlikte gülüşerek bir şey konuşuyorlardı. Gülüşü o kadar güzeldi ki. Saatlerce sadece onu izleyebilirdim.

Adı aşk olan ama her gün beni öldüren bir acım var... O'nu ilk defa görmeme rağmen aklıma kazınmıştı o zaman, bilemezdim ki; aklıma değil de kalbime kazınacağını.