RÜYAMSIN

39 - KAÇIRILMA

Seni çok göresim geldi. Kafamda, gözümde, burnumda, yüreğimde ve ellerimde tütüyorsun.

~ SARP ÇETİN ~

☘️☘️☘️☘️☘️

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen. 🥰

Keyifli okumalar... ❤️

❇️❇️❇️

SARP'IN AĞZINDAN

Sol yanım sızlıyor...

Takvimden son yaprak düşerken, yarım bıraktı tüm hayallerimi. İçim yanıyor, öyle bir yangın ki göz pınarlarım söndüremiyor bu yangını. İçimin ateşi göz yaşlarımla buluşup sise bürüdü tüm düşüncelerimi.

Tükeniyorum.

Uyuşuyor bedenim onsuzluğa. Teslim olmuyorum. Olmayacağım da. Sessizce uzanıp musalla taşına, kalbimin soğumasını bekliyorum. Ama Rüya'yı bulana kadar soğumayacağını da biliyorum.

Şimdi ise o kahrolmuş ve bitik halimden geriye sadece öfkem kalmıştı. O şerefsize olan öfkem..! Allah bilir nereye, hangi deliğe götürmüştü benim güzelimi. Ama yine de şu konu da içim çok rahattı ki, Rüya kendini koruyabiliyordu. Kendisini nasıl koruyacağını da çok iyi biliyordu. Bora itinin ona bir şey yapmasına asla izin vermezdi. Buna adımın Sarp olduğu kadar emindim.

İki gündür pimi çekilmiş bombadan bir farkım yoktu. Her yeri aramıştık, aramaya da devam ediyorduk ama kahretsin ki hiçbir iz yakalayamamıştık. Burada herkes hem perişan hem de öfkeliydi. Onlarında benim halimden hiçbir farkları yoktu. Bakmadığımız, aramadığımız yer bırakmamıştık.

Ellerimi sinirle yumruk yaptım ve sağ yumruğumu da sertçe önümdeki masaya vurmam bir oldu. Yanımdakilerin bazısı irkilmiş, bazısı da şaşkınlıkla bana bakıvermişti birden.

"Kahretsin!"

Bağırmama da engel olamamıştım. Bu ilk de değildi aslında. İki gündür ara ara, bünyeme sinir yüklendikçe aynı şeyi yapıyordum. Ne uyuyordum, ne de tek lokma bir şey alıyordum ağzıma. Onsuz yediğim yemeğin, içtiğim suyun, hatta uyuduğum uykunun bile hiçbir anlamı yoktu. Onsuz nefes almak bile güç geliyordu bana. Yaşamak bile anlamsızdı. Nasıl da işlemişti içime böyle. Nasıl da seviyordum onu. Tarifi yoktu bunun. Gün geçtikçe de daha fazla bağlanıyordum ona. Sevgim ve aşkım kat be kat artıyordu. Bu beni korkutuyordu aslında. Ama kalbime, gönlüme yapabileceğim hiçbir şey de yoktu. Sadece onu istiyordum. Yanımda olması bile yeterdi bana.

Üstelik daha soruma cevap bile vermemişti. 'Evet' dememişti. Benimle evlenmek istediğini dile getirmemişti. Oysaki ben böyle hayal etmemiştim ki. Bana olumlu cevabını verdikten sonra boynuma sarılacaktı sımsıkı. Sonra ben yüzüğü o zarif parmağına takacaktım. Gecenin sonunda sabaha kadar ona yazdığım şiirleri okuyacaktık birlikte. Sadece ikimiz. Baş başa. Ve bu hiçbiri de olmamıştı. Yaa hâlâ inanamıyordum. O kadar önlem almıştım, almıştık. Alınmıştı. Ama Rüya... Rüya resmen benim gözümün önünde, herkesin içinde sessiz sedasız kaçırılmıştı. Bu nasıl mümkün olabilirdi hâlâ aklım almıyordu.

O Bora itini bir bulayım da, ben ona yapacağımı bilirdim. Görecekti o gününü.

"Biraz sakin olmayı dene Sarp."