SONAY (TAMAMLANDI)-III

1.Serdar'ın Dönüşü

      Merhabaaa🌟
Sonunda kavuştuk Efenim❤️
O zaman başlıyoruz....Herkese keyifli okumalar diliyorum.🧡

Serdar'ın Anlatımıyla

Apar topar ,şafak operasyonuna dahil olmuş gibi bindiğim uçaktan yine aynı aksiyon ile iniyorum.Allah'tan özel kimlik kartımı gösterip prosedürünü ,aramasını,ıvırını zıvırını seri atlattım.Yoksa mümkün değil yetişemem ben bu düğüne.Sonra kuzen falan demez vallahi ciğerimi söker Onur .

Onur...Kuzenim,dostum,kardeşim.Bugün Muğla'da evleniyor.Ben ise İzmir'den kiraladığım araba ile havalimanından Muğla'ya doğru düğün için çıktığım yoldayım.Şahitmişim öyle dendi.Uçağa binmeden mesaj attı Onur Bey sağolsun.Nikah şahidim sensin dedi.Eyvallah...Lan benim günüm günümü tutuyor mu böyle planlar yaparken neden önceden haber vermiyorsun dedim.Onu da mı haber vereceğiz dedi.Katil olmasam iyi.Dur bakalım...

Arabayı kullanırken yıllar sonra döndüğüm ülkeminsonbahar manzarasını hayranlıkla seyrediyorum bir yandan da.'Neden yazı beklemedi bu insanlar düğün için acaba?' diye de düşünüyorum bir bakışlarım hazan renkleriyle süslenmiş manzarada gezinirken.Ama hemen sonra kendi soruma kendim cevap veriyorum yine'Sana ne lan?Hem kuzenin rahat verir mi insana hiç?Kim bilir nasıl darladı kızı' diye...Az çok biliyorum çünkü bir kere istedi mi nasıl lanet bir insana dönüştüğünü kuzenimin.Sinyallerini önceden vermişti zaten.Onur ile her telefon görüşmemizde;
-Abii bir tanısan Eda'yı..Çok aşığım oğlum ,vallahi lan.İkna olsa bugün evleneceğim de işte çok inatçı benimki diyordu.Kırmış inadını demek gelin hanımın benim kuzen.

Ben son zamanlarda Almanya'da elçilik,Ankara'da bakanlık işleri derken pek göremedim kimseyi.O yüzden her şeyden son anda haberim oldu.Annemi aylar sonra düğünde göreceğim bugün mesela .Öyle ki annem bile ' Sözde Türkiye'ye döndün diye sevindim de yüzünü bile göremedim be evladım' diyerek söylenmelerinin startını verdi bile.

Yıllardır yolumu gözlüyor annem..Ortaokulu Samsun'da yatılı okurken başladı hasretimiz. O zamanlar babamın işleri gereği merkeze uzaktı biraz evimiz.Gittiğim okul da güzel olunca yatılı vermek zorunda kaldılar beni.Haftasonları görüşebiliyorduk tabii.Ha bir de annemin 'oğlumu özledim' krizlerini takiben ani okul ziyaretleri olurdu bizimkilerin.Lisede Polis Akademisini kazanıp Ankara'ya gidince mesafelerimiz daha da arttı.Tatilden tatile Samsun'a giderdim ama annem de arada Ankara'ya dayımlara gelirdi.Ben de dayımlara evci çıktığımdan orada buluşurduk.Ankara'da ailemdi dayım ile yengem ...Kardeşim oldu Onur ha bir de ufaklık Ömer...Yine de akademiyi kazandığım ilk yıl çok ağladım gizli gizli.Samsun'da babam ile annem sanki bir adım ötemdeydi de Ankara'da olunca daha bir zor gelmişti.Sonra sonra alıştım ama...Annem hiç alışamasa da...Hep telkinlerde bulundum kendime.Sen istedin böyle olmasını diye...Alıştırdım kendımı ,kabullendim.Yılların hayaliydi benim için bu okul.Gurur duydum yaptığım bu seçimle.İstedim ki annem babam da gurur duysun evlatlarıyla.Akademiden sonra Özel Harekat Tim eğitimi için başvuru yaptık altı arkadaş.Yaklaşık iki yıl da onun için uzaktım bizimkilere...Babamın ölüm haberini de o günlerde aldım işte.Cenazeye katılıp beş gün sonra tüm yol boyunca gizli gizli ağlaya ağlaya geri döndüm eğitimlere.Annemi dayım ve yengeme emanet ettim.Gözüm arkada değildi ama içime bir öküz oturdu sanki.Yeri geldi haftalarca arayamadım annemi.Onur'a mesaj attığımda haberlerimi o ulaştırırdı anneme.Çok zor meşakkatli bir süreçti her birimiz için.Sadece iki defa gidebildim Samsun'a ,annemin yanına.Bana en çok ihtiyacı olduğu dönemde yalnız bırakmıştım onu.Hala burnumun direği sızlar aklıma geldikçe.Yine böyle bir iletişimsizlik ardından haftalar sonra aradığımda almıştım annemden o haberi de..
Gönül'ü...

Gönül...Mahallemizin kara gözlü deli kızı...Annemin ahiretliğiymiş annesi...Evlerimiz yakındır ,sık sık bizim evde de görürdüm annesiyle onu.Daha küçücükken belaydı başıma.Minicik boyuyla peşimde Serdar diye dolanmalarını hatırlıyorum .Ne gitten anlardı ne sustan...Akademiyi kazanıp Ankara'ya gidince görmez oldum o küçük cadıyı bir daha.Ankara'dan tatillerde Samsun'a gidip geldim ama hiç ortalıklarda yoktu o da.Unuttum gitti varlığını zamanla...Sonra okuldaki son senemde bir vakit telefonuma mesajlar gelmeye başladı.Şiirli miirli ,hiç anlayamadığım romantik mesajlardan..Bizim çocukların oyunu diye düşünüp güldüm geçtim ,önemsemedim bir süre.Ama ardı önü kesilmedi aylarca mesajların.Hiç azalmadı aksine günden güne arttırdı sıklığını.

Nöbette olduğun bir gece numaramı gizleyip aradım bana aylardır ısrarla mesaj atan o numarayı.Neden hala devam ediyordu,kimdi bilmek istedim.Gençlik işte.Egola karışık merak da var tabii.Uzun uzun çaldı ,tam kapatacakken bir kız açtı telefonu.'Gerçekmiş lan!'dedim kendi kendime.Kim olduğunu sordum.'Gönül ben ,siz kimsiniz?'demez mi?Yüzüne kapadım telefonu.Kimdi ki bu Gönül?
Gönül?

Bölüm Bitti🧡

Nasıldı ilk bölüm?

Serdar'a Hoşgeldin Diyelim Mi Canımlar?

Ve Yıldız dokunup bölümü oylamayı unutmazsınız değil mi efenim?🧡

İnstagram Hesabım:beydegob