SONAY (TAMAMLANDI)-III

5. Pes

                         Sonay'ın Anlatımıyla

-Hayır Gökhan.Tekrar söylüyorum ...Ha-yır o adamı tanımıyorum.Hiç görmedim eminim.

-Görsen hatırlarsın yani!Dikkatini çeker öyle mi?

-Allah Allah!Gökhan kendinde misin sen?Bu nasıl bir ima?Gerçekten anlamıyorum artık ben seni.Tuhaf tuhaf sorular.Ne oluyor ya?Senin yanında tanıştırıldık ya işte.Sen de oradaydın .Serdarmış adı.Onur abinin kuzeniymiş.Sen abi dedin ya hani.Tanıyorsun adamı ne bu tavrın yine yaaa?

-Serdar Abi diyorum evet.O zaman sen de abi diyeceksin.Madem ben öyle söylüyorum.

-Olabilir sen tanıyorsun.Sen abi demeye devam et .Ben yeni tanıştığım adama neden abi diyormuşum?

-Abi diyeceksin Sonay!

-Demiyorum Gökhan!

                 Gökhan'ın okulumun önünde duran arabasından hızla inip büyük giriş kapısından kampüse koşar gibi geçtim.Gökhan seri hareketlerimin şaşkınlığıyla önce kornaya bastı .Baktı ben yürümeye devam edip kendisine tepki vermiyorum hemen telefonuna sarıldı.

                  Ders boyunca telefonum çaldı durdu ,çaldı durdu...Bugün  hiç susmadı.Derste hocayı dinleyemediğimden  telefonumun titreşimini de kapatıp çantama attım artık.Açmayacağım çünkü...Düğünden döndüğümüz son beş günde sürekli darladı beni.Yok Serdar'ı nereden tanıyormuşum,adam bana değişik bakmış,bir de yetmemiş ismimle hitap etmiş.Eda ablanın akrabalarından bir çocuk varmış da bana bakıp mı gülmüş.Ben Nuniş'e sarılırken Nuniş dönüp çocuğa doğru bakmış.Tövbe tövbe kaç yaşında kadını soktuğu durumlara bak.Düşündükçe ben utanıyorum artık.Günlerdir beynimi yedi.Tam ikna oldu saçmaladığını anladı dedim...Dünden beri rahatlamıştım.Ama nerede...

                    Bugün beni kitapçıdan alıp okula bırakmak için geldiğinde kahvecinin kapısında Serdar ile karşılaşmış bulunduk.Adam tek kelime etmedi başıyla selam verip içeriye Ömer'in yanına geçti sadece.Gökhan'ın onu göresi tuttu ya hani.Yine kıskançlığı depreşti.Şimdi de abi diyeceksin diye tutturdu.Derim ne olacak ,benim için hiç sorun değil ama Gökhan böyle yaptıkça ben inat ediyorum.Bunu benim kişiliğime yaptığı bir saygısızlık olarak görüyorum.Yıllarca verdiğim emeği , bugünkü Sonay olmamda verdiğim mücadeleyi hatırlıyorum.Sadece benim de değil tüm ailemin üzerimizdeki baskıya rağmen canhıraş direnmelerimizi hatırlıyorum.Babacığımın biz okuyalım kendi hayatımız üzerinde söz sahibi olalım diye ,üç kız çocuğu biz de varız desin diye daha sonbaharda zeytin toplamaya Adana'ya gidip kışın portakal için beklemelerini...Urfa'ya dönünce bizlerin geleceği ,ailemizin geçimi için bulduğu her işte nasıl çalıştığını hatırlıyorum.Sebze meyve halinde yeri geldiğinde hamallık bile yaptığını bunu yaparken hiç gocunmadan sırf birkaç gün de olsa iş bulduğu için evimize nasıl da mutlu geldiğini hatırlıyorum.Tüm bunları yaparken annemle beraber bizi  nasıl desteklediklerini,benim ve benden küçük üç kız kardeşimin okula devam etmemizden rahatsız olan dedem ve amcalarımın'Kız kısmı okur muymuş?'tepkilerine nasıl da kocaman bir yürekle direndiğini hatırlıyorum.Benim duvarlarımı yıkmamın ailem ve kardeşlerim için ne kadar önemli olduğunu,bizlere dayatılan o baskıdan ancak kendi ayaklarımın üzerinde durursam kurtulabileceğimi bunun için de asla pes etmemem gerektiğini ,önce kendime saygı duymam gerektiğini hatırlıyorum.Tüm bu yaşadıklarımı da çok iyi biliyor Gökhan.Böyle zamanlarda beni anlamadığı için çok kızıyorum ona.Bu yeni yeni  gördüğüm tavırlarını amcalarıma ,her hareketimizin altında çirkin sebepler arayan kuzenlerime benzetiyorum .Çok da kırılıyorum sevgilime bu konuda çok hassas olduğumu bildiği halde bana tekrar bunları yaşattığı için.Çoğu zaman susuyorum sinirinin geçmesini bekliyorum ama bazen o kadar ısrarcı oluyor ki dayanamıyorum ama.Neden güvenemiyor bu adam kimseye diyorum.Çocukluğunda yaşadıklarını ,annesinin onda bıraktığı yaraları anlamaya çalışıyor bunun için de çabalıyorum o asla başaramıyorum.En ağırı da bana sevgilisine nasıl güvenmez diyorum.Bu ara okuldaki arkadaşlarıma da kafayı takmış durumda.Geçenlerde bir mesajımı okumuş.Sınıftan bir arkadaşım beraber sunum hazırladığımız bir hocanın numarasını istemiş.Ah istemez olsaymış.Önce arkadaşım ile ilgili bir sürü sordu sonra yetmedi hocam ile ilgili sorguya çekildim.'Neden ben de hocamın numarası varmış?' 'Adam üç senedir hocam sürekli ödevi,sunumu,sınavı derken hep iletişim halindeyiz.Bundan normal ne olabilir bütün sınıfta var 'dedim.Gökhan Bey'i ilgilendirmezmiş bende o numara olamazmış.Düğünden önceki kavgamızın sebebi de buydu.Birkaç gün burnumdan getirdi.Ama ben laf anlatamayacağımı anlayınca konuşmayı bıraktım.Saatlerce dil döktüğüm gülleri düşünüyorum da.Nasılsa anlamıyor beni neden bu kadar perişan ediyorum kendimi.Gökhan böyle devam ettiği sürece ben kendimi ona anlatamadığım her an iletişim kurmaktan vazgeçeceğim biliyorum.Ben bunun farkındayım ama onun için aynı şey geçerli değildi maalesef.Sevgilimin at gözlükleri benim halimi bile görmesini engelliyor artık.Ve ben pes etmek üzerim.

Merhaba🌻

Beğendiniz mi yeni bölümü Canımlar?

Yıldıza dokunmayı unutmadınız değil mi?❤️🌻