ŞANSIN BÖYLESİ

49.Bölüm

Keyifli Okumalar
Dilerim
❤️
***

~TEKİN~

Üniversite sınavları iyice yaklaşmıştı ama benim çalışma isteğim sıfırdı. Adeta titanik batarken keman çalan adamın rahatlığı vardı üzerimde. Bu konu da neyime güveniyordum bende bilmiyordum. Hayır ne vardı yani sınava tâbi tutmak yerine yeteneklere göre seçilsek ? İşte o zaman gerçek bir Psikolog olabilirdim..

Daha şimdiden biz böyle çekiyorsak gelecek neslin hali daha zor olacak gibiydi. O yüzden gelecek nesile çok güzel bir tavsiyem vardı.
'SAKIN GELMEYİN !'

Neyse ki son iki dersimizi spor salonunda, basketbol hocamızla küçük bir veda partisiyle bitirmiştik. Bir altın günü kadar olmasa da idare eden bir sofra hazırlatarak vedalaşmış ve böylece lise de tek sevdiğim şey olan basketbola da güzel bir şekilde veda etmiştim..

Son tenefüs zilinin çalmasıyla çantamı sırtlanıp gülümseyerek bizimkilerle birlikte okuldan çıkarken, daha şimdiden eve gidip uyuma hayallerimi kurmaya başlamıştım. Ta ki, Metin gideceğimiz nişan törenini hatırlatana kadar.

Ne oldu şimdi ? Beş dakika önce mutluyken yine çökmüştüm ! Valla bir gün tam delirip kendimi sarıp sarmaladıktan sonra üzerime kısa bir notla cami avlusuna bırakacaktım ya, hadi hayırlısı..

Okuldan çıkıp durağa doğru giderken, Buğra'ya doğru dönerek sırıttım. “Ne oldu Buğra bey, bugün Meltem'i eve bırakmayacak mısın ?" Diyerek önceki otobüs macerasına gönderme yaptığımda, Buğra da sırıtarak yanıma gelip omzuyla omzuma hafif bir şekilde vurdu.

“Kıskanma kankacığım ama Meltem bugün bize ders çalışmaya gelecek." Dediğinde ben sırıtarak önüme dönerken, Metin de gülerek Buğra'nın omzuna vurdu. Birbirimize takılarak okulun hemen ilerisindeki otobüs durağına geldiğimizde, kalabalığın arasına zar zor sıvışarak bir köşede beklemeye başladık.

Hava her ne kadar güzel gibi görünse de soğuk kendini yeterince belli ediyordu ve durakta bekleyenlerin yüzde doksan beşinin bizim okulun öğrencileri olduğunu varsayarsak da, şuan ki görüntümüz adeta kuzey soğuklarından korunmaya çalışan penguen sürüsünü andırıyordu..

Ellerimi montumun ceplerine sokup sırtımı duvara yaslayarak otobüsün gelmesini beklerken, Metin hafif bir tebessümle Buğra'ya doğru döndü. “Demek bugün bizimle gelmiyorsun ha." Diyerek, ona takılmaya devam ettiğinde gözlerimi devirdim.

Sanki ben çok istiyordum gitmeyi !..

Buğra, Metin'in sorusuyla elini saçlarının arasından geçirip sırıtarak havalı bir bakış attı. “Maalesef kankacığım, bugün bensiz takılacaksınız." Dediğinde bu hâline güldük. Umarım Buğra'nın bu gaz dolu havası, bir yerlerinde patlamazdı. Sırıtıp elimi kalbimin üzerine koyarak, duygusal bir ses tonuyla Buğra'ya doğru baktım. “Gelemeyecek olmana nasıl üzüldüm anlatamam" dediğimde, Buğra sırıtmaya devam ederek kolunu Metin'in omzuna doğru attı.

“Kankacığım acaba sende bir kız arkadaş bulsan da, aramızda ıssız adam gibi gezmesen mi artık ? Yok yani sonra sevgilisi olanların halini anlamıyorsun da." Dediğinde şaşkınca ona bakıp, Metin'e döndüm.