Social Outcast

9. Bölüm

Fang Zhaomu ertesi gün öğleden sonraya kadar uyudu ve uyandıktan sonra telefonuna baktığında, Andrew’in uyurken kendisine bir fotoğraf gönderdiğini fark etti.

Bu fotoğrafta yüzü bir kez daha gizlendiği için Andrew’in iyi görünmediği doğru gibi görünüyordu. Aynaya dönük çekilmişti ve gömleksizdi.

Fang Zhaomu aynada kas çekimlerine bakmaktan hoşlanmıyordu, ancak fotoğrafın konusu Andrew olduğu için Fang Zhaomu ondan nefret etmedi, sadece Andrew’in kesinlikle bir mühendislik mezunu, mütevazı ve itaatkâr olduğunu hissediyordu.

Fang Zhaomu, Andrew’e övgüde bulundu, “Çok yapılısın. Bahse girerim işte değilken her zaman spor salonundasındır, benimle buluşmak için zamanının olmamasına şaşmamalı. “

Fang Zhaomu, ona övgüde bulunabileceği başka şeyler olup olmadığını görmek için fotoğrafı yakınlaştırdı. Andrew’in spor şortunun etrafındaki gölgeli bir alanı gören Fang Zhaomu şaşırdı ve hemen şaka yaptı, “Boyutun da etkileyici.”

Andrew, “Neyin boyutu?” diye yanıtladı.

Dün gece Andrew “bağlanmak” hakkında bir şey söylemişti ve konuşmaları sonunda bir flört uygulamasında eşleşmiş gibi bir hava almıştı. Bu yüzden, Fang Zhaomu, Andrew’in utangaç olup anlamıyormuş gibi davranıp davranmadığından emin olamıyordu.

Kısa bir süre sonra Andrew Fang Zhaomu’ya sordu, “Bu tipi mi tercih ediyorsun?”

Fang Zhaomu açık sözlüydü, “Evet, başka neden seninle eşleşeyim?”

“Ancak, sadece sohbet etsek bile iyi.” Fang Zhaomu, Andrew’in bunu fazla düşünmesinden korktu ve ekledi, “Yanlış anlama, seni benimle buluşmaya zorlamıyorum.”

Biriyle konuşabildiği sürece, Fang Zhaomu tatmin olurdu. Andrew buluşmaya istekli olsun ya da olmasın, her iki şekilde de iyiydi. Aksi takdirde, dün Andrew’in bir dahaki sefere onu süpermarkete götürmeyle ilgili mesajını görmezden gelmezdi.

Andrew sohbet konusuna devam etmedi. Bir süre sonra Fang Zhaomu’ya “Bu uygulamayı neden yükledin?” diye sordu.

Fang Zhaomu böyle bir soruyu nasıl cevaplayacağını bilmiyordu ve bu yüzden “Bu uzun bir hikâye.” dedi.

Andrew uzun süre cevap vermedi. Fang Zhaomu onun yanıtını mı beklediğini yoksa meşgul mü olduğunu bilmiyordu. Bir süre sonra Andrew’e sordu. “Dinlemek ister misin?”

“Devam et.” diye yanıtladı Andrew.

Fang Zhaomu bunu düşündü ve Andrew’e, “Her şeyi mesajlarla açıklayamayacağım. Duymak istiyorsan, en iyisi bir telefon görüşmesi yapmaktır.”

Fang Zhaomu öğleden sonra biraz araştırma yapacaktı. Cevabı gönderdikten sonra çantasını topladı ve kapıdan çıktı. Sokak köşesindeki bir sandviç dükkânında basit bir öğle yemeği yedi, sonra kütüphaneye gitti.

Tam girdiği anda Fang Zhaomu, Andrew’den bir mesaj aldı.

“Akşam,” dedi Andrew. “Şu anda ofisteyim, bunu yapmak benim için uygun değil.”

TİPE BAK AY YERİMMSENİ ÇOCUK

Fang Zhaomu’nun ayak sesleri durdu. Andrew’in onunla bir telefon görüşmesi yoluyla konuşmaya istekli olacağını hiç düşünmemişti.

Her zaman Andrew’in, birbirini tanımanın birinci yıl dönümlerinde, kısa bir buluşma için şehirdeki bir kafede Fang Zhaomu ile buluşmayı gönülsüzce kabul edecek olan içe dönük bir tip olduğunu düşünmüştü. Bir telefon görüşmesine gelince, muhtemelen sadece altı aylık yıldönümlerinde veya Fang Zhaomu’nun C Şehri’nden ayrıldığı gün gerçekleşecekti. Durum ne olursa olsun, bugün olacağını asla düşünmedi.

Fang Zhaomu, Andrew’in mesajına birkaç kez daha baktı ve bu konuda heyecanlanmaya başladı. Hafif adımlarla merdivenlerden yukarı çıktı. Artık kütüphanenin zemini bile ona sevimli görünüyordu. Andrew’e “Elbette.” diye cevap verdi.

Ve ekledi, “O zaman eve vardığında bana söylemelisin.”

“Mn. Önce bana bir fotoğraf gönder. “

Fang Zhaomu, gizlice yan profilinin bir fotoğrafını çekti ve Andrew’e gönderdi, sonra bütün öğleden sonra hiçbir şey başaramadı.

Andrew gerçekten onunla telefonla konuşmaya istekli olsaydı, Andrew’in çok eğlenceli olduğunu hissetmesi ve onu tekrar aramaya istekli olması için ne söylemesi gerektiğini düşünüyordu.

Okulu ve sıkıcı hayatı ile ne yapacağı söz konusu bile olamazdı. Laboratuvardaki sınıf arkadaşlarıyla ilişkisinden bahsetmiş olsaydı, çok olgunlaşmamış ve sıkıcı görünürdü, değil mi? C Şehri’ndeki restoranlar ve eğlence mekânlarına gelince, Fang Zhaomu çoğuna gitmemişti. Tamamen dikkati dağılmıştı, ne araştırmasını tamamladı ne de düşünüp konuşacak bir konu buldu böylece eve eli boş döndü.

Saat 20.00’de Fang Zhaomu, küçük yatak odası etrafında tekrar tekrar dolaşmıştı. Duş aldı, yatağına girdi ve Andrew’e bir mesaj göndermeden önce kulaklıklarını taktı, “Eve vardın mı?”

“Yeni geldim.”

Fang Zhaomu’nun parmakları onun ekranına dokundu, birkaç kez “Telefondan konuşacak mıyız?” yazıp sildi. Az önce “o zaman” yazdığında, aniden telefonu çaldı ve Andrew’den bir arama aldığını gösteren ekran parladı.

Fang Zhaomu dudağını ısırdı, sonra biraz su içti. Gergin bir şekilde çağrıyı kabul etti ve diğer taraftan çok yüksek bir statik ses ve yere düşen bir şeyin sesini duydu. Fang Zhaomu birkaç kez seslendi ve olgun, biraz alçak ve soğuk bir erkek sesi telefonun içinden kulağına gelene kadar kısa bir süre bekledi. “Mu?”

Fang Zhaomu’nun kalbi çok hızlı atıyordu çünkü Andrew, o çok çok güzel seslerden birine sahipti.

“Bu gece fazladan mesai yapmayacak mısın?” Fang Zhaomu, kekelemeye başlamak üzere olduğunu hissetti, ama sakin gibi davrandı ve Andrew’e sordu.

Fang Zhaomu, birbirlerine mesajlar gönderirken alay etmekte daha iyiydi, ancak bu kadar doğrudan bir etkileşim söz konusu olduğunda, daha dengeli olan Andrew’di.

Andrew birkaç saniye durakladı, sonra Fang Zhaomu’ya “Evden çalışıyorum.” dedi.

Klavyede yazma sesleri duyulabiliyordu. Fang Zhaomu’nun yanakları ısındı ve sessizce Andrew’e, “Çalışırken benimle mi konuşuyorsun?” dedi.

“Mn.” Andrew tereddüt etti ve klavyenin sesleri durdu.

Fang Zhaoumu yatağına oturdu ve sakinleşmek için battaniyesini kenara çekti. “Çok meşgulsün.”

“O kadar kötü değil.”

“Andrew,” Fang Zhaomu bir sebepten dolayı, Andrew’in sesinin biraz tanıdık geldiğini hissetti. “Daha önce farkında olmadan birbirimizle tanıştığımızı hissediyorum.”

“Hmm?” Andrew sorgulayıcı bir ses çıkardı.

“Daha önce sesini duymuş gibiyim.”

“Ah?” Andrew’in sesinden hiçbir tereddüt duyulmuyordu. “Nerede?”

Şimdi birbirleriyle konuştukları için, Fang Zhaomu sakinleşmedi ama kalbi daha da şiddetli çarpıyordu. Yalnızca Andrew’e, “Andrew, seninle konuşurken çok gerginim.”

Andrew yazmayı bıraktı. “Neden?”

Fang Zhaomu da cevabı bilmiyordu ve tahmin etti, “Belki de telefonda uzun süredir kimseyle Çince konuşmadığım içindir.”

“Mn, bileğin hala acıyor mu?” diye sordu Andrew ona.

Fang Zhaomu, morarmış bileğine baktı ve onu acı bir şekilde değerlendirdi, “Şimdi gerçekten iplerle oynamaktan kalan bir iz gibi görünüyor …”

“Mu.” Andrew ona seslendi.

Herkes, “Mu” dediğinde, seslerinde her zaman bilinmeyen bir nezaket izleri olur. Fang Zhaomu bunu duyduğunda kızardı ve Andrew’e şöyle dedi: “Beni adımın tek bir kelimesi ile çağırman çok garip geliyor. Aslında benim adım Fang Zhaomu. Bana Xiao Zhao veya Xiao Mu diyebilirsin.”
(Ç/N: Xiao “küçük” anlamına geliyor ve Çin’de takma ad olarak sık sık kullanılıyor.)

“Mn.” Andrew kabul etti, sonra devam etmedi.

Fang Zhaomu bekledi, sonra birden ciddileşti ve Andrew’e sordu, “Bunu kabul ettikten sonra neden bana hâlâ seslenmedin?”

“…” Andrew muhtemelen biraz çaresiz hissetti ve bu yüzden ona alçak sesle “Fang Zhaomu.” dedi.

Fang Zhaomu ona hemen yanıldığını söyledi.

“Bunda yanlış olan ne?”

“Sadece bana Xiao Zhao veya Xiao Mu demeni istedim, neden bana başka bir şekilde seslendin?” Fang Zhaomu makul bir şekilde söyledi.

Andrew “Xiao Mu.” diye mırıldandı, sonra Fang Zhaomu’ya sordu, “Süpermarkete bir daha ne zaman gideceksin?”

*********