Social Outcast

3. Bölüm

Song Yuanxun laboratuvara adım attığında, Fang Zhaomu’nun belge dolabının yanında durduğunu ve yan tarafı kapıya bakacak şekilde bir şeyler düzenlediğini gördü.

Fang Zhaomu, belki de birisinin geldiğini hissettiğinden başını kaldırdı. Song Yuanxun ile gözleri buluştuğunda hemen kafasını eğdi.

Fang Zhaomu, Song Yuanxun’dan baya kısaydı. Sırtı ve omuzları hafifçe kamburlaşmıştı ve çok zayıf görünüyordu. Dün gece uygulamadaki rahat tavrından eser yoktu.

Song Yuanxun’un ayakları durmadı ve Fang Zhaomu’yu geçerek, grup üyesi olan Zhang Ranyu’ya yöneldi.

Dün gece, Fang Zhaomu’nun iltifatlarını dinledikten sonra Song Yuanxun, uygulamayı kararlı bir şekilde sildi. Sonuçta, Fang Zhaomu gibi biri tarafından sesli mesaj göndermeye başarılı bir şekilde yönlendirilmek, onun için inanılmaz derecede mantıksızdı ve akademik olarak bu kadar beceriksiz bir eşcinselle sohbet etmek, tam bir zaman kaybıydı.

“Kardeş Yuan.” Zhang Ranyu, Song Yuanxun’u selamladı ve ona dün geceki hesaplarının sonuçlarını gösterdi.

Gruplarının deneyinin yarısından fazlası bitmişti ve sonuç aşamasına çoktan ulaşmıştı. Bugün laboratuvardaki kısa bir toplantıdan sonra tezlerini yazmaya başlamaları gerekecekti.

Grubunun geri kalan üyelerinin gelmesi ve Song Yuanxun’un onlara görevlerini ataması fazla zaman almadı. Birden, bir camın kırılma sesini duydular.

Herkes bakmak için kafasını çevirdi. Fang Zhaomu bir test tüpünü kırmıştı ve kırıkları toplamak için eğiliyordu.

“Yine o ...” Zhang Ranyu’nun yüzünde alaycı bir bakış vardı. “Utanç verici.”

Zhang Ranyu’nun sesi yüksek değildi ama Fang Zhaomu onu duydu. Fang Zhaomu, cam parçalarını çöp kutusuna attı, sonra döndü ve Zhang Ranyu’ya baktı. Zhang Ranyu’ya soğuk bir sesle sordu, “Nasıl utanç verici oluyorum?”

Dün öğleden sonra, Fang Zhaomu’yu kızdıran Zhang Ranyu’ydu.

Song Yuanxun, laboratuvardaki Çinlilerin görünmez çekirdeğiyse, Zhang Ranyu, televizyonda görülebilecek, imparatorun yanındaki birçok hadımlardan biri olurdu.

Song Yuanxun iki diploma üzerinde çalışıyordu ve nadiren laboratuvarda bulunuyordu. Fang Zhaomu ile herhangi bir doğrudan çatışması olmadı ve Fang Zhaomu ile nadiren konuşuyordu, çoğunlukla onu görmezden gelerek ondan kaçınıyordu.

Ancak, Zhang Ranyu için durum böyle değildi. Zhang Ranyu’nun sadece iki işi vardı. Biri Song Yuanxun’a yalakalık yapmaktı, diğeri ise Fang Zhaomu’yu rahatsız hissettirmenin yollarını düşünmekti.

Dün, Fang Zhaomu bir reaktifi tutarken yanlışlıkla Song Yuanxun’un kullandığı bir elektronik tartıya çarptı.

Song Yuanxun, Fang Zhaomu’nun yanında duruyordu ve Fang Zhaomu’nun elini uzaklaştırmak için elindeki laboratuar raporunu çabucak kullandı. Poker suratıyla Fang Zhaomu’ya baktı. Sonra, Song Yuanxun ağzını bile açamadan Zhang Ranyu eğilerek, Song Yuanxun’un yarım saatlik çalışmasını mahvetmekle Fang Zhaomu’yu suçladı.

Başlangıçta, Fang Zhaomu hâlâ güzel bir şekilde özür diledi, ancak Zhang Ranyu tarafından amansız bir şekilde azarlandıktan sonra yüzü de soğudu ve reaktifiyle uzaklaştı.

Zhang Ranyu, genellikle hoşgörülü olan Fang Zhaomu’nun karşılık vermeye cesaret edeceğini beklemiyordu. Şaşırdı ve Fang Zhaomu’nun ona doğru yürümesini izledi.

Fang Zhaomu, Zhang Ranyu’ya yaklaştı ve tekrar sordu. “Nasıl utanç verici oluyorum?”

Fang Zhaomu uzun olmamasına rağmen, Zhang Ranyu’dan hala yarım kafa daha uzundu.

Gözleri şiddetliydi ve hâlâ kırık test tüpünü tutuyordu. Fang Zhaomu tarafından bakılan Zhang Ranyu panik içinde bir adım geri attı ve arka tarafı masaya çarptı. Daha sonra cesaretini topladı ve Fang Zhaomu ile yüzleşmek için boynunu kaldırdı. “Ben senden mi bahsediyorum?”

Zhang Ranyu’ya bakan Fang Zhaomu’nun dudaklarının köşesi seğirdi. “O zaman kimden bahsediyordun?”

“Tamam tamam. Tartışmayı bırakın. “ Yanlarında duran Zhou Meng, araya girdi. Fang Zhaomu’ya, “Ranyu sadece gelişigüzel konuşuyordu, neden bu kadar ciddiye alıyorsun?” Dedi.

Fang Zhaomu hala tartışmak istiyordu, ancak profesör ve asistan o anı laboratuvara girmek için seçti, bu yüzden sadece gitmesine izin verebildi.

Yukarıya çıkarak kendi masasına geldi ve bilgisayarını açtı. Daha sonra telefonunu çıkardı ve dün kullanmaya başladığı uygulamayı açtı.

Dün Andrew’in kaslarını övdükten sonra, Andrew utanarak sessizliği seçmiş gibi görünüyordu.

Fang Zhaomu, kendisini Andrew’i takip eden bir ördek yavrusu gibi hissediyordu. Andrew’e gelince, o kimse ile ilgilenmiyordu. Andrew ile olan sohbetini açtı ve ona bir mesaj daha gönderdi.

Önce bir mesaj yazarak günaydın dedi ve çoktan uyanıp uyanmadığını sordu. Analiz raporu üzerinde biraz zaman geçirdikten sonra, Andrew hala cevap vermemişti. Fang Zhaomu daha sonra sesli mesaj düğmesine bastı, sözlerini dışarı sürükleyerek Andrew’e “Ne yapıyorsun?” Diye sordu.

“Bugün yine bir salakla tartıştım ve moralim bozuk. Benimle sohbet et” Fang Zhaomu ısrar etti. “Olur mu?”

Tam bitirdiği anda, Fang Zhaomu arkasından gelen küçük bir ses duydu ve bakmak için arkasını döndü. Şaşırtıcı bir şekilde Song Yuanxun da nadiren yaptığı gibi yukarı çıkmıştı. Sırtı ona dönük olarak bilgisayarını çıkardı.

Şimdi orada başka biri olduğuna göre, Fang Zhaomu artık sesli mesaj gönderemiyordu. Andrew’a ağlayan birkaç emoji gönderdi, sonra materyallerine bakmaya başladı.

Fang Zhaomu bir tez okumayı bitirdikten sonra sohbeti tekrar açmaya direnemedi ve Andrew’in cevap verdiğini fark etti. Andrew, “Bu salak seni ağlattı mı?” Diye sordu.

“Mn,” Fang Zhaomu, Andrew’e mesajını yazarak masaya uzandı. “Ağladım.”

Bu sefer Andrew dün geceden çok daha hızlı cevap verdi. Fang Zhaomu’ya, “İnanmıyorum, görmem için bir fotoğraf çek” dedi.

“Laboratuardayım, yanımda insanlar var.” Fang Zhaomu bakmak için başını çevirdi. Song Yuanxun bilgisayarında çok ciddi bir şekilde yazı yazıyordu, onu fark etmemesi gerekiyordu. Sonra sesini alçalttı ve Andrew’e “Çalışmıyor musun?” Dedi.

Andrew, “Çalışıyorum,” dedi. “Ruh halinde olmadığını söylediğini gördüm, bu yüzden seninle sohbet etmek için biraz zaman ayırdım.”

Fang Zhaomu, Andrew’in dün geceden biraz farklı olduğunu ve arkadaşça davrandığını hissetti. Fang Zhaomu başka ne söyleyeceğini bilmiyordu, bu yüzden ona “Teşekkür ederim, benimle konuşacak biriyle, şimdi çok daha iyi hissediyorum” dedi.

“Laboratuvarda sesli mesajlar gönderebilir misin?” Andrew, Fang Zhaomu’ya sordu. “Neye çalışıyorsun?”

“Tabii ki yapabilirim.” Fang Zhaomu, Andrew’e bölümünden bahsetti ve sonra ona sordu, “Bir makine mühendisi işte ne yapar? Çok meşgul mü?”

Sesi kaybolmadan önce, Fang Zhaomu’nun arkasında daha fazla gürültü duyuldu. Song Yuanxun’un ayağa kalkıp telefonu ile merdiven yönünde hızla yürüdüğünü görmek için döndü.

Konuşmanın Andrew tarafı birden bire sessizliğe büründü. Fang Zhaomu bazı verileri analiz ettikten sonra yukarı baktı ve rastgele başka bir mesaj gönderdi. “Gerçekten o kadar meşgul müsün?”

Kısa bir süre sonra Fang Zhaomu bir cevap aldı. Sadece üç kelime vardı, “Gerçekten çok meşgulüm.”

****