" Onunla neden evlendin?" Ayşe merakla kaşlarını kaldırmış bana bakıyordu.
Ellerimi kitapların üzerinde gezdirmeye devam ettim. On binlerce kitap. On binlerce fikir. Çok fazla kurgu. Yarısı hayal dünyası. İnsanlar neden kitap okurdu? Hayal etmek için mi? Başkasının dünyasına girmek için mi? Kendi dünyasından kaçmak için mi? Sorular birer birer aklımdan geçiyordu. Ayşe'nin sorusu ise cevaplanmak için bekliyordu.
" Beni böyle kabul ettiği için."
Ses tonuma hiçbir his katmadan bir çırpıda söyleyivermiştim. Cevabım Ayşe'yi tatmin etmiş görünmüyordu. Elimi bir kitaba doğru uzattığımda yanımdaki hanımefendi benden önce davranmıştı. Küçük bir tebessümle kitabı ona bırakmıştım. Güzel bir kadındı. Uzun boylu, esmer teni kıyafetinin rengiyle uyum sağlıyordu. Dolgun dudakları ve gür kaşları ona cazibe katıyordu. En sevmediğim huyum kendimi birileriyle karşılaştırmaktı. Bunu yapmayı bırakmalıydım.
Çok güzel değildim. Boyum ne çok kısa ne çok uzundu. Moda anlayışım pek olduğu söylenemezdi.
" İyide seni sevmiyor bunu sen de biliyorsun. Buna nasıl katlanıyorsun? " Ayşe düşüncelerimi bölmüş ve bir kitap uzatmıştı.Meraklı bakışlarını yüzümde gezdiriyordu.Gözüm tekrar kitaba doğru kaydı. Kişisel gelişim kitabına benziyordu. Elindeki kitabı alıp şöyle içine bir göz attım. Ayşe bir cevap bekliyor gibi görünüyordu.
" Bana karışmıyor. İstediğimi yapıyorum. Onun sevgisine ihtiyacım olmadı. Zaten bu yaşıma kadar kendi ayaklarımın üzerinde duruyordum. " yüzüme bir gülümseme yerleştirdim.Mert'e karşı pek bir şey hissetmiyordum ama bunu kimseye bir türlü anlatamıyordum. Herkes gibi düşünmek zorunda değildim. Ailem benden bir evlilik bekliyordu. Ailemi seviyordum. Onlara saygı duyuyordum. Seçimime saygı duydukları için bunu bir artı olarak görüyordum.Mert'in ailesi de bir evlilik bekliyordu.Ve kader bizi garip bir şekilde bir araya getirmişti. İkimizde yirmi üç yaşındaydık. Çok büyük sayılmazdık. Sanırım daha kendimi çocuk hissediyordum. Mutsuz değildim. Sadece olması gerekeni yapıyormuş gibi hissediyordum. Zorla bir evlilik değildi. Belki Mert'le ikimizin anlaştığı garip bir evlilikti. Bu evliliğin bir tanımı yoktu. Evlenmiştik sadece. Hayatlarımız normal bir şekilde devam ediyordu.
" Hala onunla ilişki yaşamadığını ima ediyorsun! Aynı evde kalıp nasıl bunu başarıyorsunuz aklım bir türlü almıyor! " Ayşe neden bu kadar özel hayatıma burnunu soktuğunu anlamıyordum. Biz böyle mutluyduk. En azından ben hayatımdan memnundum.
" Yani çok çirkin değilsin! Ne bileyim beni evlenmekten soğutuyorsun! " Ayşe derin bir iç çekti. Yanımızdan biri geçerken yüzünde bir tebessüm oluştuğunu görmüştüm. Ayşe bir şeylere tepki verirken elini kolunu kullanmadan asla duramazdı. Ben ise daha ağırbaşlıydım ve sakin tavırlıydım. Elimdeki kitabı raflardan birine geri bıraktım ve kitapçının çıkışına doğru yürümeye başladım. Aynı evde yaşasak bile Mert'le odalarımız ayrıydı. Bunu ikimiz başta kabul etmiştik.
Sevgi sadece temastan ibaret miydi? O olmadan sevgi olmuyor muydu? Her şey cinsellik miydi? Benim için değildi sanırım.Herkes benle aynı fikirde olmak zorunda değildi ama ben bu fikirdeyim. Aradığım şey çok farklıydı. Belki daha derin bir şey. Kitapçıdan çıktıktan sonra Mert'i karşımda görünce şaşırmıştım. Beni almaya mı gelmişti? Bu düşünce pek gerçekçi gelmedi. Ama olayı akışına bırakmaya karar vermiştim.Mankenlik yapacak kadar iyi bir vücut yapısı vardı. Moda anlayışı bana göre bin kat daha iyiydi. Taktığı gözlükler ve saç şekli ona yakışıyordu. Yanından geçen kızlar ona çaktırmadan bakmaya çalışıyordu. Bugün beyaz gömlek ve siyah pantolonun içinde havalı bir iş adamına benziyordu. Sanırım babasıyla şirkette toplantıya katılmıştı. Her zamanki gibi yüzüğünü takmıyordu.
