Ben eşyalarımı toplamaya başladığımda bir an durdum. Onu kaybetmek istemiyordum.Gelgitlerim beni mahvedecekti. Ne yapıyordum böyle? Mert'in nereye gittiğini bilmiyordum. Odanın birinden ses geliyordu. Sessizce sesin geldiği yere gittim. Mert son sesi açmış bütün binayı rahatsız edecek şekilde araba yarışı oynuyordu. Elinde konsol sinirle tuşlara basıyordu. Sonra aniden konsolu alıp öyle bir fırlatmıştı ki duvarda kırılmıştı. Küçük bir korkuyla ses çıkarmıştım ama Mert duymamıştı. Sonra diğer konsolu eline alıp fırlatacakken koşarak yanına gittim. Elinden bir kaza çıkacak diye korkmuştum. Beni bir an ittirip elindeki diğer konsolu cama doğru fırlatıp camı çatlatmıştı. Yere düştüğümde dizimi sert bir şekilde çarpmıştım.
" Yine hayatım boka sarıyor teşekkür ederim herkese! Ben de insanım yeter artık! Bıktım babamdan annemden !..." Mert kükreyerek bana bağıracağı zaman ellerimle kulaklarımı kapatmıştım. Mert'i ilk kez bu kadar sinirli görüyordum. Kendini kaybetmişti adeta.
" Defol burdan! Defol evimdim! Hepinizin cehenneme kadar yolu var ! Ama benim kimseyi ikna etmek için takatim kalmadı! Adam gibi sordum sorununu söyle diye adam gibi sordum! Boşanalım diyorsun!"
Kulaklarımı kapatırken dizlerimi kendime doğru çekmiştim. Mert beni gerçekten korkutuyordu. İnsan bazen sinirlenince karakter değiştirebiliyordu. Ama titremeye başlamıştım.Etrafımda bir şeyler kırılıyordu. Mert sürekli eline bir şeyler alıp sinirini eşyalardan çıkarıyordu. Zorla ayağa kalkıp odadan çıkmaya çalışırken Mert'in bağırışını duymuştum.
" Sana çok toleranslı davrandım! Beni resmen aptal yerine koydun! "
Odadan çıkabildiğimde ağlamaya başlamıştım. Her şeyi berbat etmiştim.
———
Annemlerin evine geleli bir hafta olmuştu. O günü hatırlamak istemiyordum. Nasıl evden çıktığımı nasıl buraya geldiğimi hatırlamıyordum. Bir haftadan bu yana kimse beni aramamıştı. Annem bir şey sormuyordu. Babam hiçbir şey sormuyordu. Odamdan çıkmıyordum. Babam ve annem bir şeylerin farkındaydı. Mert beni aramamıştı. Ben de onu aramamıştım. Annem odama yemek getiriyor ve boş tepsiyi alıp götürüyordu. Sadece anneme Mert'ten ayrılacağımı söylemiştim. Nedenini sormamıştı. Boşanma işlemleri için kimse kapımıza gelmemişti. Mert'in sinirli hali gözümün önüme gelip duruyordu. Ondan korkmuştum. Gelip bana bir şey yapacağından korkmuştum. Ama hala onu özlüyordum. Benden ayrılma fikri belki onu üzmüştü. Beni gerçekten seviyor muydu? Yatağımın üzerinde dizlerimi kendime çekip kollarımı dizlerime dolamıştım. Olanları düşünmek istemiyorumdum. Kapım tıklatıldıktan sonra annem elinde kocaman bir gül demetiyle içeriye girmişti.
" Bunlar sana gelmiş kızım." Şaşkın gözlerle anneme bakıyordum. Annem gül demetini önüme koyup odamdan çıkıp gitmişti. Aheste hareketlerle demetin üzerindeki kapalı notu elime almıştım.
" ... saatte ... kanalda. Televizyonu aç.Mert. " notu okuduktan sonra gözlerim saate kaymıştı. Dediği saatin çoktan on dakikası geçmişti. Bana gül göndermesi beni şaşırtmıştı. Elime telefonumu alıp telefonumdan dediği kanalı açmıştım. Mert'in canlı yayında olduğunu görünce şaşırmıştım. Bir hafta geçince onu özlediğimi fark etmiştim. Kalbim hüzünle ekrana bakıyordu. Bu özlem inanılmaz canımı yakıyordu.Ona çok alıştığımı yeni fark ediyordum. Ona hem kızgındım hem onu özlüyordum. Mert oturmuş ve karşısında bir bayan oturuyordu. Bir programa davet edilmiş gibi gözüküyordu.
" Yeni projeniz çok başarılı bir şekilde sonuçlandı Mert bey. Şirketinizin karı şimdi daha çok arttı ve herkesi şaşırtan bir haberle karşımızdasınız. Büyük bir gemi aldığınız bütün basın kuruluşlarının dilinde. İlginç bir yatırım. Hem de bu genç yaşta. Ve Ar-Ge çalışmalarına son hızla devam ediyorsunuz. Duyduğuma göre yeni bir Araştırma ve Geliştirme ekibi kuruyormuşsunuz farklı bir proje için. Bir de olayın biraz dedikodu tarafına girmeden edemeyeceğim. Bu gemiyi eşinizin babası için aldığınız doğru mu? Eşinizin babası sanırım balıkçılık yapıyormuş. Ve eşinizi gerçekten merak ediyoruz. Onu hiç göremedik. Sosyal hesaplarınızda bir paylaşım da yapmadınız. "
