.....
" Çok durgusun kızım bir şey mi oldu?" annem önüme yemek koyarken sol elimle kaşığı tutmayı deniyordum. Sadece biraz üzgündüm.
" Bugün sınıf arkadaşların gelecekmiş. Bir kaç gün geçmesini beklediler. Birde eşyalarını Ayşe almış getirecekmiş. Sen telefonuna cevap vermiyormuşsun bir sorun mu var? Moralin mi bozuk senin?" annem moralimi soruyordu. Ne kadar mükemmel olabilirdi. Hiçbir şey istediğim gibi gitmiyordu. Ne rüyamda ne gerçek hayatta.
" Kim kim geliyormuş?" annemin sorusunu cevaplamamıştım. Elimdeki kaşığı bırakıp sandalyede geriye doğru yaslanmıştım.
" Yasin, Ahmet , Ayşe, Şule... başka kim vardı? Dört kişi herhalde. Senin şu yakışıklı bir arkadaşın vardı o gelmiyor mu? Hiç arayıp sormadı o günden sonra. İyi bir çocuğa benziyordu. Parasını vermeyi unutma." Mert'ten bahsetmesini istemiyordum.
" İştahım yok anne ben odama gidiyorum." Mert hakkında bir şey duyduğumda iştahım kapanıyordu.
" Daha bir şey yemedin ki kızım!" ben ayağı kalkıp mutfaktan çıkarken annem arkamdan bağırıyordu.
" Açlıktan ölsem de rüyama geri dönsem." Kendi kendime mırıldanıyordum. Moralim çok bozuktu. Mert beni reddetmişti. Kolum kırılmıştı. Doğru düzgün hiçbir şey yapamıyordum. Yatağıma uzanıp yattığımda saatlerce tavana bakmıştım. Gözlerimi kapatıp uyumak istedim. Sürekli uyuyup tekrar aynı rüyayı görmeye çalışıyordum. Bazen çok güzel bir rüya görürsünüz ve birisi olmadık zamanda uyandırır. Uyumak istiyordum. Hatta gizli gizli eczaneden uyku hapları almıştım. Annemlerden saklıyordum. Şimdi sakladığım yerden bir tane hap alıp içmiştim. Tekrar rüyaya geri dönmek istiyordum. Kimin geldiği umrumda değildi. Okula gitmek istemiyordum. Bu hayat bana ait değil gibiydi. Ben diğer hayatı yaşamak istiyordum. Gerçekler canımı acıtıyordu.
....
" Esra? Esra?" annemin sesiyle uyanmıştım.
" Kızım arkadaşların çoktan gitti. Sen hala uyuyorsun? Ne bu sendeki uyku sevdası. İyi misin kızım? Bir doktora görünmek ister misin?" Başım çatlıyordu. Haplar beni sersem gibi yapmıştı. Annemin ne söylediğini tam duymuyordum. Midem bulanıyordu. Kusmak için hızla ayağı kalktığımda az kalsın yere düşecektim ama annem beni sıkıca tutmuştu.
" İyi misin kızım beni korkutuyorsun!Söylesene neyin var? Biz de önlemini alalım ." annemin endişeli sesi beni de üzmüştü. Kendimi toparlayamıyordum. Bir şeyin beni bu kadar üzeceğini düşünmemiştim. Annem bana önce bir banyoya kadar eşlik etmişti.Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmiştim. Annem saçlarımı at kuyruğu yapmıştı.
" Akşam yemeğine misafirimiz var. Baban sen uyurken aradı. Birazdan babanla birlikte gelir. Sen de kaç gündür doğru düzgün bir şey yemiyorsun. Gel hadi." annem bana destek verirken beni göz ucuyla inceliyordu.
" Bir kaç günde daha fazla kilo verdin. Düzgün beslenmiyorsun gözlerinin altı morarmış sürekli uyuyorsun. Kızım bilmediğim bir şey mi var? Sen neden bu kadar içine kapandın?" annemin sürekli soru sorması beni yoruyordu. Kimseyle konuşmak istemiyordum. Sadece uyumak istiyordum.
" Yemek yedikten sonra uyumak istiyorum." sesim çok derinden geliyordu.
" Sürekli uyumak istiyorsun kızım. Bu beni endişelendiriyor. Son senen bir şeyler yapabilirsin. Bir arkadaşın sana yardımcı olabilir. Neden bu kadar kendini saldın ben anlamadım? Bir sorun mu var?" biz mutfağa gittiğimizde annem beni sandalyeye oturtup bakışlarını bana çevirmişti.
" O gün arabadan indiğinde ağlayacak gibiydin . O çocukla ilgili bir şey mi? Anneciğim bir şey söylede bir çare arayalım. İçine atma." annem elinden geleni yapmaya çalışıyordu. Ama ona yaşadıklarımı anlatmak istemiyordum. Ona nasıl açıklayacaktım ki? Kapı çalmaya başladığında annem kapıyı açmaya gitmişti. Masa da bir sürü yemek vardı.
